غول حسادت وجودم را می‌خورد

فرق است بین تعلیم و تربیت . تعلیم به معنای آموزش و یاد دادن مطلبی است به دیگری. اما تربیت به معنای سازندگی و پرورش شخصیت می باشد. با تربیت می توان افراد را طبق دلخواه ساخت و در نتیجه، اجتماعی را دگرگون ساخت.
بهترین زمان برای تربیت، دوران کودکی است که کودک هنوز کاملا شکل نگرفته و برای هرگونه تربیت آمادگی دارد. مسوولیت این امر مهم و حساس در مرتبه اول بر عهده پدران و مادران نهاده شده است. اما تربیت کار سهل و ساده ای نیست، بلکه فن بسیار ظریف و حساسی است که کاردانی و اطلا عات کافی و تجربه و بردباری و قاطعیت لا زم دارد. حضرت علی(ع) فرمود: فرزندبد یکی از مصائب بزرگ آدمی است.
علم اخلا ق نیز فنی است که پیرامون ملکات انسان بحث می کند. ملکاتی که مربوط به قوای نباتی، حیوانی و انسانی اوست. با این فرض بحث می کند که فضائل آن را از رذائلش جدا سازد، و معلوم کند که کدامیک از ملکات نفسانی انسان خوب و فضیلت و مایه کمال اوست، و کدامیک بد و رذیله و مایه نقص اوست، تا آدمی بعد از شناسایی آنها خود را به فضائل بیاراید و از رذایل دور کند و در نتیجه اعمال نیکی که مقتضای فضایل درونی است انجام دهد.
انسان دارای بدن و نفسی است که این نفس سیطره و حکومت بر بدن دارد، و تدبیراتی که در بدن ما پیدا می شود، و اعمالی که اعضا و جوارح انجام می دهد در اثر زندگی، حیات، تدبیرات، اراده و اختیار نفس ماست، و همان طور که انسان از نظر بدن به مرض ها و عیبها و نقص های جسمی مبتلا می شود، همچنین به مرض ها و عیبها و نقص های روحی هم مبتلا می گردد که بعضی از آنها موجب ضررهای مالی و بعضی موجب ضررهای جانی و بعضی باعث ضررهای دینی خواهد شد.
لذا چنانکه وظیفه هر کسی در موقع ابتلا به امراض جسمانی، مداوا و معالجه و درمان آنهاست، همین طور هم وظیفه عقلی او در موقع ابتلا به امراض و عوارض روحی، مداوا و معالجه آن امراض است. از جمله امراض روحی«حسد» است که در این جا به آن می پردازیم:
الحسد یا کل الا یمان کما تاکل النار الخطب
حسد ایمان را از بین می برد، هم چنانکه آتش هیزم را. (علی (ع)
● تعریف حسد:
حسد عبارت است از حالی در انسان که نتواند نعمتی را برای غیر ببیند و به این جهت تمنای زوال آن را داشته باشد .
حسد یکی از صفات بسیار زشت است. شخص حسود از آسایش و خوشی و نعمت دیگران پیوسته در رنج و عذاب است. از نعمتی که در دیگری مشاهده می کند اندوهناک می گردد. غالبا نمی تواند ضرری به محسود وارد سازد و نعمت را از دستش بگیرد، بدین جهت ناچار است با غم و غصه به سر برد و در آتش حسد شبانه روز بسوزد. شخص حسود از لذت و خوشی دنیا کم بهره است. حسد و کینه توزی زندگی را بر انسان تنگ و تاریک و عیش و خوشی را منقص می سازد. پیغمبر اسلا م(ص) فرمود: «لذت و خوشی حسود از همه مردم کمتر می باشد»
حسد بر قلب و اعصاب آثار سوئی می گذارد و انسان را بیمار و علیل می گرداند.
حضرت علی(ع) می فرماید: شخص حسود پیوسته بیمار و علیل خواهد بود.
حسد پایه های ایمان را ویران می سازد و شخص را به گناه و عصیان وادار می کند. بسیاری از قتلها و جنایت ها و نزاع ها و ضربها و حق کشی ها ریشه ای جز حسد ندارد. حسود گاهی از محسود غیبت و بدگویی می کند. بر او تهمت می زند، برایش سعایت و سخن چینی می نماید، اموالش را تلف می کند، و همه این ها گناه و حرام هستند.

منبع : روزنامه مردم سالاری