نگاهی به ناهنجاریهای قامتی دانش آموزان

ناهنجاریهای ساختار قامتی، عدم آشنایی با طریقه صحیح نشستن و حمل لوازم مدرسه از جمله مشکلاتی است که سلامت دانش آموزان را با تهدیدات بسیار جدی مواجه کرده است.
در حالی که متولیان رسمی آموزش و پرورش منکر هرگونه مشکل جدی در ساختار بدنی دانش آموزان هستند، اما فقدان وجود آمارهای رسمی در این خصوص و انتشار نظرات کارشناسی که هر از گاهی از سوی پزشکان و متخصصان در جراید و رسانه های کشور اعلام می شود، نشان دهنده تناقضهای جدی میان حرفهای مسوولان و کارشناسان دارد.
برخی معتقدند مشکل حادی در این خصوص، سلامت دانش آموزان را تهدید نمی کند.
عمده ناهنجاریهای قامتی دانش آموزان دختر در نتیجه عواملی نظیر کم تحرکی، زندگی ماشینی، ورزش نکردن و عدم انجام بازی بروز می کند
خودداری دانش آموزان دختر نسبت به انجام فعالیتهای پرتحرک همواره با مد نظر قرار دادن تغییرات فیزیولوژیکی خود از انجام بازیهای پرتحرک در هنگام اوقات فراغت خودداری می کنند.
توجیه مشکلات و ناهنجاریهای ساختار قامتی دانش آموزان و همزمانی آن با سن بلوغ اساسا توجیه منطقی ندارد و بسیاری از بیماران کلینیکی آینده همان دانش آموزانی هستند که در گذشته دچار مشکلاتی نظیر انحراف ستون فقرات و مشکلات اسکلتی بوده اند.
احتمال ابتلای ۶۰ درصد از دانش آموزان کشور و حتی وجود ۸۰ درصد ناهنجاری ساختار قامتی در دانش آموزان ایرانی علی الخصوص دانش آموزان دختر ادعای بی اساسی نیست.
بسیاری از ناهنجاریهای ساختار قامتی در دانش آموزان دختران به دلیل داشتن پوشش مانتو قابل رویت نیست و خانواده ها نیز متاسفانه نسبت به بسیاری از حرکات فرزندان خود بی توجه هستند.
با اندکی توجه به ضرورت تحرک و ورزش در دختران می توان در آینده از بسیاری از ناهنجاریهای قامتی و اضافه شدن آنان بر جمعیت بیمار کشور جلوگیری به عمل آورد.
کم تحرکی دانش آموزان دختر و عدم علاقه به ورزش از یک سو، بی توجهی به طراحی و خرید کیف و کفش مدرسه برای دانش آموزان از سویی دیگر موجب تشدید زمینه ناهنجاریهای ساختار قامتی در دانش آموزان شده است.
سنین دبستان زمان مناسبی برای حمل لوازم سنگین درسی نیست استفاده از سیستمهای کاربر مدرسه راهکاری مناسب برای کاهش حمل لوازم سنگین توسط دانش آموزان است.
مناسبترین راه حمل لوازم سنگین نظیر کیف، به پشت انداختن آن است، زیرا وزن کیف در پشت قد تقسیم می شود و به هیچ کدام از شانه ها فشار وارد نمی شود.
کفشهای کتانی که فضای کاملی برای پای فرد در کفش داشته باشد و دانش آموز در آن احساس راحتی کنند، مناسبترین نوع کفش است.
هر کفشی را که دارای ظاهر ورزشی باشد، نمی توان به آن عنوان کفش مناسب دانست.
کفشهایی که پنجه آنان تنگ و باریک باشد نامناسب ترین نوع کفش است و بالعکس کفشهایی که ظاهری شبیه به خود پا داشته باشند یعنی شکل پنجه آنان پهن و پاشنه آنان همانند فرم پا باریک باشد مناسبترین نوع کفش محسوب می شوند.
تحقیقی که هر ساله از سوی وزارت بهداشت و با همکاری وزارت آموزش وپرورش بر روی دانش آموزان مقاطع اول دبستان، سوم راهنمایی و اول دبیرستان صورت می گیرد، از این طریق میزان اختلالات کف پا، ستون فقرات و مهرها و بالاخره افتادگی شانه های دانش آموزان این سه مقطع مورد سنجش قرار می گیرد.
نتایج این تحقیقات نشان داده است، معمولا یک تا نیم درصد از دانش آموزان این مقاطع با انحراف ستون فقرات و افتادگی شانه مواجه هستند که برای درمان به متخصصانی نظیر ارتوپد یا فیزیوتراپ ارجاع داده می شوند.
نتایج این تحقیقات درصد پایینی از ناهنجاریهای ساختار قامتی را در دانش آموزان نشان می دهد، نباید از یاد برد که نتایج تحقیقات به عمل آمده از سنجش تعداد معدودی از دانش آموزان کشور به دست آمده و در برگیرنده تمامی دانش آموزان نیست.
بسیاری از ناهنجاریهای قامتی دانش آموزان اکتسابی است و بر اثر بد نشستن، کم تحرکی و عدم آشنایی با اصول حمل صحیح بار به وجود می آید و با تصحیح بسیاری از اعمال حرکتی از سوی متخصصان ارتوپدی و فیزیوتراپی تصحیح می شود.
تاثیر سن بلوغ را در ناهنجاریهای ساختار قامتی از جهت رشد و تبدیل برخی از غضروفها به استخوان بی تاثیر نیست سن بلوغ سنی است که دانش آموزان از سن کودکی خارج می شوند و بدن آنان هم زمان با این امر دچار تغییراتی در فیزیولوژی می شود.
در صورت عدم مراجعه به موقع برای رفع چنین ناهنجاریهای در ساختار قامتی افراد، جامعه با بیمارانی روبر و خواهد شد که به انواع بیماریهای قامتی مبتلا هستند و درمان آنان به هزینه هنگفتی نیاز خواهد داشت.

منبع : سازمان آموزش و پرورش استان خراسان