مزرعه شبدر

● کارگردان: مت ریوز
● فیلمنامه: درو گادارد
● مدیر فیلمبرداری: مایکل بونویلین
● تدوین: کوین استیت
● بازیگران: مایکل استال دیوید، مایک ووگل، لیزی کاپلن، جسیکا لوکاس، تی جی میلر، اودت یوستمن، مارگوت فارلی
● محصول: ۲۰۰۸، آمریکا
● مدت زمان: ۸۰ دقیقه
● جوایز: نامزد جایزه بهترین فیلم علمی-تخیلی و نامزد جازه بهترین بازیگر زن از آکادمی فیلمهای علمی-تخیلی آمریکا
● نامزد جایزه گلدن تریلر برای بهترین فیلم جنایی
● خلاصه داستان
راب (مایکل استال دیوید) که قصد دارد برای کار به خارج از کشور برود یک مهمانی خداحافظی با دوستانش را ترتیب می دهد. همه ی دوستان بیست و چند ساله اش می آیند وهمه برای راب آرزوی موفقیت می کنند و جشن می گیرند. در این هنگام ناگهان خانه به لرزه می افتد و همه به بیرون می دوند و متوجه حضور یک هیولای نابودگر در شهر می گردند. همه با وحشت بسیار به خیابانها هجوم می برند. ما تمام فیلم را از دید دوربین خانگی شخصی به نام هاد می بینیم، به همین دلیل تصاویر او در کل فیلم بسیار لرزان است. در ادامه باید دید که طالع این چند جوان و اهالی شهر چه خواهد بود.
● راجر ایبرت / شیکاگو سان تایمز
گودزیلا در دوربین خانگی در "مزرعه شبدر" دیده می شود. این موجود عظیم الچثه در فیلم ظاهر نمی شود بلکه در دوربین خانگی به مانند یک درخت بسیار بزرگ به نظر می رسد. مخصوصا در یک کلوز آپ که با برخورد هیولا با کسی که دوربین را حمل می کند به پایان می رسد. خوشبختانه در پایان ای صحنه ، فیلمبردار هنوز آنجاست. خیلی ناگوار می بود اگر دوربین همچنان روشن بود و گودزیلا صاحب دوربین را می خورد.
این فیلم که برای ماهها در گردابی از شایعات غوطه ور بود، عملا فیلمی ترسناک از کار در آمده است. ترس از جایی در جنوب منهتن شروع می شود و قبل از اینکه ما نگاهی دقیق به هیولا بندازیم ترس و وحشت همه جا را فرا گرفته است. این هیولا ها از همان بدو تولد کاملا خطرناک و آماده حمله هستند و قادر به راه رفتن در تمام شهر، نیش زدن قربانی ها، و ربودن مردم در جاهای خلوت هستند.
این فیلم توسط ماتئو ریوز، تهیه کننده "جی جی آبرامز" سازنده سری فیلم های "گمشده" در تلویزیون، کارگردانی شده است.همان طور که گفته شد فیلم با تصاویری از یک دوربین خانگی آغاز می شود و این بخت شش جوان بیست و چند ساله است که موضوع ادامه دهنده ی فیلم را تشکیل می دهند. کاراکتر اصلی راب (مایکل استال دیوید) نام دارد که تصمیم گرفته است کشور را برای داشتن شغلی در ژاپن ترک کند و به همین منظور او مهمانی را برای خداحافظی با دوستان برگزار می کند. هنگام مراسم وداع هاد(تی جی میلر) دوربین را به دست می گیرد و تصاویر دوستان شامل جیسون (مایک وگال) و لیلی زیبا رو (جسیکا لوکاس) را که برای راب آرزوی سلامتی می کنند ضبط می کند. هاد همچنین منتظر دوستش مارلنا (لیری کاپلن) است که گفته بود در راه آمدن به مهمانی است ولی هیچ وقت به آنجا نرسید. ناگهان ساختمان به لرزه می افتد، چراغها به چشمک زدن می افتند و همه به بالای پشت بام فرار می کنند تا ببینند که چه اتفاقی در حال افتادن است.
اولین تصاویر ویرانی از فاصله دور را با نگاهی اجمالی و گذرا می بینیم. اوضاع وخیم تر می شود و هنگامی که سر مجسمه آزادی سقوط می کند و در داخل خیابان ها غلط می خورد، مهمانان جشن به داخل خیابان ها می ریزند و به این طرف و آن طرف فرار می کنند. مردم را می بینیم که هراسان از خانه هایشان بیرون آمده و به خیاباها آمده اند تا ببینند چه خبر شده ست. همه به وحشت می افتند و نمی دانند که چه اتفاقی افتاده است. این صحنه ها برای بیننده تداعی گر حادثه ی تاسف برانگیز روز۱۱ سپتامبر است در چهره ی مردم می توان ترس را به وضوح مشاهده کرد.
در این فیلم خود هیولا تشریح نشده است که بعد از موضوع های ملال آوری که بسیاری از فیلم های هیولایی امروزه به آن ها توجه دارند امری درست به نظر می رسد. کاراکتر های فیلم،موجودات آمده از زیر دریا یا غریبه هایی از سیاره ای دیگر به نظر می رسند. اما به طور شگفت انگیزی هیچ کدام از آنها نام گودزیلا را به زبان نمی آورند که بدون شک به دلایل تجاری است.
تمام فیلم با دوربین خانگی و با دست و به حالتی لرزان فیلم برداری شده است که بیشتر توسط هاد است. او نمی تواند دوربین را ساکن نگه دارد چون می بایست زندگی اش را پایش بگذارد.
بعد از نمایش فیلم تعدادی از تماشاگران از تصویر برداری فیلم گله و ناله می کردند و می گفتند که آنها را عصبی و گیج کرده است و دچار سرگیجه شده اند. ولی هیچ کس به هنر فیلمبر دار اشاره ای نکرد.
مدت فیلم ۸۰ دقیقه است که مدت زمان مناسبی برای این نوع از فیلم می باشد (آن هم با آن شیوه فیلم برداری گیج کننده) به نظر می رسد اگر فیلم طولانی تر می بود شاید بیننده را به شدت خسته می کرد. مزرعه شبدر فیلمی کاربردی است، به خصوص که در آن از جلوه های ویژه ای استفاده شده بود که کاملا واقعی به نظر می رسیدند وما هم به راحتی می توانستیم آنها را باور کنیم.

http://www.salam۳۰nama.blogfa.com/cat-۴۷.aspx

منبع : مطالب ارسال شده