جام جهانی/پاهای جمعیت چه سنگین است

می پرسم چه اتفاقی افتاد؟ نفسی می كشد و می گوید: «هیچی، یك ربع، نیم ساعت، نمی دانم چقدر طول كشید اما فقط كفش های مردم را می دیدم كه به روی چشمانم فرود می آمد.» از دكترش سئوال می كنم «با جراحی پلاستیك درست می شود؟» دكتر درگوشی حرف هایی می زند كه سرخی صورتم پدر را هم شرمنده می كند. البته گفته اند كه بیمه استادیوم آزادی هزینه های درمان را می دهد اما خرج بازگشت زیبایی گذشته این پسربچه را چه كسی پرداخت می كند؟ بیمارستان فیاض بخش فضای غم انگیزی دارد وقتی كه مردم در خیابان ها مشغول جشن و پایكوبی هستند. ژاپن شكست. سوت داور معنای شادی می داد. جمعیت به سمت در های خروجی می دویدند كه خیلی آسان سی چهل نفر زیر دست و پا له شدند. در بیمارستان تنها چیزی كه وجود ندارد دوربین است. آینده برای خیلی ها قابل پیش بینی است! حتی اگر رئیس جمهور هم دستور پیگیری داده باشد امیدی به شناختن مقصران نیست. گناه این حادثه بر عهده یك ارگان است نه یك نفر.گذشته از همه این مسائل حرف های دیگری هم هست كه قابل گفتن نیست، اتفاق تلخ بعدازظهر اولین جمعه سال ۸۴ را فقط می توان با درایت بیشتر جبران كرد. تا روز بازی با كره شمالی بیش از چهار هفته باقی مانده و در این مدت باید سیستم بلیت فروشی بازی های فوتبال به طور كامل تغییر پیدا كند. درباره برخورد نیروی انتظامی با تماشاگران هم مسائلی وجود دارد كه به موقع به آن پرداخته می شود.

منبع : باشگاه اندیشه