جناب افشار؛ فضیلت همواره فضیلت است

علیرضا افشار معاونت سیاسی وزارت کشور در اولین اقدام پس از انتصاب به سمت رئیس ستاد انتخابات وزارت کشور سخنانی بر زبان راند که ظاهرا تناسب چندانی با حوزه مسوولیت وی ندارد. نقد و داوری در خصوص ماهیت ساخت و چگونگی عمل دولت‌های سازندگی و اصلا‌حات امر بسیار متین و قابل توجهی است، اما لزوما نمی‌تواند اولویت اول و دغدغه کسی باشد که متولی برگزاری انتخاباتی سالم و رقابتی است.
شاید این تجربه کشورهایی چون بریتانیا چندان بیراه نباشد که به دلیل پرهیز از داوری‌های سیاسی، برخی از مقامات عالیرتبه آن کشور حتی از دادن رای در ایام انتخابات محروم هستند زیرا این نگرانی وجود دارد که تمایل به احزاب یا افراد خاص در مسوولیت کلیدی آنها اثرگذار باشد. از جمله این مقامات ملکه بریتانیا، اسقف اعظم کلیسای کانتربری، ۱۲ کشیش ارشد بریتانیا، اعضای خانواده سلطنتی و فرماندهان نظامی هستند.
به نظر می‌رسد تجربه مذکور حداقل می‌تواند این درس را به ما بدهد که لا‌اقل علی‌رغم داشتن گرایش‌های سیاسی، نشان دهیم که در انجام مسوولیت خویش بی‌طرف بوده‌ایم و مردم می‌توانند آن‌قدر به ما اعتماد نمایند که به راحتی نتوانند گرایش‌های سیاسی‌مان را رصد کنند.
اما حتما آنها که خود پایه‌گذار اولین نظام مشروطه در جهان هستند هوش و فراست ما را ندارند که چنان روا می‌دارند!
اینک کم‌ترین انتظار آن است که ایشان در این مسوولیت سیاسی‌ای که دارند داوری‌های خود را فرو خورند و به آگاهی و خرد جمعی ایرانیان باور داشته باشند؛ اینکه مردم بهترین و لزوما صحیح‌ترین انتخاب را به شرط وجود شرایط لا‌زم صورت می‌دهند. هیچ نیازی به چنگ‌اندازی به صورت رقبایی که هم‌اینک در صحنه نیستند و امکانی نیز برای دفاع ندارند وجود ندارد.
اینگونه اظهارات از یک مقام مسوول انتخاباتی، سلا‌مت انتخابات را به خطر می‌اندازد. شاید عده‌ای غرض‌ورزانه شایع کنند که دولت نهم از قبل تصمیم خود را برای برگزاری انتخاباتی جهت‌دار گرفته است. این کار بر فرض صحت، حتی اگر به قصد قربت هم انجام گیرد، بزرگ‌ترین جفا به جمهوری اسلا‌می و مردمی‌ترین انقلا‌ب قرن بیستم است.
نکته پایانی تذکار این حقیقت است که امروز بدون گذشته بی‌معنا و خالی از حقیقت است. دولت‌های گذشته حلقه‌های زنجیری هستند که از دیروز به هم پیوسته شده و به امروز رسیده است. با تخریب گذشته امروز به دست نمی‌آید؛ سنت باطلی که درباره دولت فعلی نیز در آینده‌ای نه چندان دور تکرار خواهد شد. دولتمردان نهم را کمی به خواندن منابع غنی و معنوی زبان فارسی همچون بیهقی فرامی‌خوانیم. اهل ادب و فضل از رابطه بوسهل زوزنی و ابوالفضل بیهقی باخبرند. بوسهل نقارها علیه بیهقی روا داشت، اتهام‌ها بست تا کار خویش به ثمر نشاند اما وقتی بوسهل در شیب بدبیاری فرو افتاد و اوضاع زمانه علیه او کارگر افتاد، بیهقی درباره اتهام نامسلمانی و عدم انجام فرایض دینی به زوزنی، سکوت نکرده و مدافعانه نوشته است: بوسهل را معایب بسیار بود، اما او یک مسلمان بود. آنچه امروز بر او روا می‌دارند شایسته بوسهل زوزنی نیست، هرچند با منش سازگاری نبود. (قریب به مضمون)
گاهی خواندن متون ادبی و اخلا‌قی خالی از فایده نیست. فضیلت همواره فضیلت خواهد بود. به‌ویژه آنگاه بیشتر ارزش دارد که از سوی راکبان قدرت همراهی شود.

منبع : روزنامه اعتماد ملی