این ورزشگاه زیبا

اگر دفتر تاریخ فوتبال کشورمان را ورق بزنیم و دیدارهایی که تیم ملی ایران در ورزشگاه آزادی میزبانی حریفان خود را برعهده داشته را مرور کنیم به خوبی در می‌یابیم که اکثر تیم‌ها توان رویارویی با ملی‌پوشان کشورمان در این استادیوم غول‌پیکر را نداشته‌اند.
از سال ۱۳۵۳ که این ورزشگاه ملی با دیدار تیم‌های پرسپولیس با کروزیرو برزیل افتتاح شد و برای بازی‌های آسیایی تهران به بهره‌برداری رسید، ‌اکثر تیم‌های مطرح و صاحبنام در این استادیوم عظیم چاره‌ای جز شکست نیافته و این مکان را برای ما زیبا و زیباتر کرده‌اند. در مرحله نیمه‌نهایی بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ تهران، کره‌جنوبی در میان خیل عظیم تماشاگران این استادیوم با دو گل غلامحسین مظلومی شکست خورد و در فینال این مسابقات هم تیم رژیم صهیونیستی با تک‌گل رضا عادلخانی در آزادی زمین‌گیر شد تا مدال زرین بازی‌های آسیایی در ورزشگاه آزادی بر سینه دلاورمردان فوتبال ایران نقش ببندد. این حکایت در جام ملت‌های آسیای سال ۱۹۷۶ هم تکرار شد و تمام تیم‌ها یکی پس از دیگری در آزادی مغلوب شدند و در مسابقه نهایی این جام «احمد الطرابلسی» سنگربان مشهور آن زمان تیم ملی کویت در برابر ضربه کاشته فوق‌العاده علی پروین چاره‌ای جز نظاره توپ نیافت و شاگردان ماریو زاگالو شاهد پایکوبی تیم ملی کشورمان در استادیوم بزرگ پایتخت و بوسه بر سومین جام ملت‌ها بودند.
اما اشاره‌ای می‌کنیم به یک بازی حماسی که هیچگاه از اذهان فوتبالدوستان پاک نمی‌شود. مسابقه ایران-الجزایر برای تعیین قهرمان آسیا-آفریقا در پنجم مهرماه سال ۱۳۷۰.الجزایر با «رباح ماجر» در آن برهه در فوتبال آفریقا آقایی می‌کرد و گریبان همه بزرگان فوتبال جهان را می‌گرفت.
نمونه بارز آن شکست تکان‌دهنده تیم ملی آلمان در جام جهانی ۱۹۸۲ بود. اما یکصد هزار تماشاگر استادیوم آزادی نه الجزایر را می‌شناخت و نه «رباح ماجر» را. آنها فقط پیروزی ایران را می‌خواستند و بس.
برتری دو بر یک ایران با دو گل مرفاوی یاران «رباح ماجر» را به الجزیره بدرقه کرد، هر چند در بازی برگشت با یک گل شکست خوردیم و جام مذکور را به آنها هدیه کردیم.
قطعا فوتبالدوستان مسابقه پرسپولیس با آلیمای قزاقستان و استقلال با نوف‌باخر ازبکستان را از یاد نخواهند برد که چگونه این دو تیم آسیای میانه علی‌رغم برتری پرگل در بازی رفت، در آزادی یک تسلیم بی‌چون و چرا بودند.ژاپن هم در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ در برابر لشکر صدهزار و یازده نفره ایران سر تعظیم فرود آورد تا کلکسیون مقهوران این استادیوم تکمیل شود.
حالا نوبت امارات است با رویاهای برونو متسوی فرانسوی که به خیال کسب امتیاز چمدان‌هایش را برای حضور در تهران بسته است. آنها نیک می‌دانند که ستاره‌های تیم ملی ایران در آزادی و با حمایت تماشاگران پرشور با هیچ کس تعارف ندارند و مسابقه‌ای بسیار سخت را پیش رو دارند.
اماراتی‌ها در جریان رقابت‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲ گر چه فقط با یک گل مغلوب ایران شدند ولی با سوت پایان آن بازی سجده شکر به جای آوردند چرا که موقعیت‌های بی‌شمار گل‌زنی تیم ایران یکی پس از دیگری به هدر رفت. تا ساعت ۱۹ صبر می‌کنیم تا ببینیم نتیجه بازی امشب چه خواهد بود.

مهدی میرزائیان

منبع : روزنامه تهران امروز