بلغارستان در آستانه انتخاب بازماندگان کمونیسم

ساختمان های ویرانه ای كه در دوره كمونیسم اقامتگاه مردم به شمار می رفتند حالا جای خود را به ساختمان های جدید تجاری، هتل های مجلل، رستوران ها و قهوه خانه هایی داده اند كه مثل قارچ در همه جا سبز شده اند. از زمانی كه تئودور ژیوكف كمونیست كه ۳۵ سال در راس این كشور بود مجبور شد در برابر انقلاب آرام سال ۱۹۸۹ سرخم كند و تن به شكست دهد نظام سرمایه داری در بلغارستان حكمفرما شده است. روز گذشته مردم بلغارستان به پای صندوق های رای رفتند تا با شركت در انتخابات سراسری پارلمانی تعیین كنند كه می خواهند نخست وزیرشان شاه سیمئون ساكسه كوبورگ گوتا (سیمئون دوم) در راس دولت باقی بماند یا اینكه وعده های اپوزیسیون سوسیالیست بلغارستان (PSB) مبنی بر ارائه زندگی بهتر، همراه با توسعه را باور كرده اند و قصد دارند به تغییراتی اساسی رای دهند.
اما مشكل اصلی این است كه ۸ میلیون بلغار دیگر انگیزه شركت در انتخابات مختلف را ندارند. نظرسنجی های انجام شده نشان می دهند كه تعداد شركت كنندگان بسیار پایین خواهد بود. دیمیتار آورامف یكی از كارشناسان مسائل سیاسی در این كشور می گوید: «جامعه بلغارستان به سه قسمت مساوی تقسیم شده است. یك سوم آن را افرادی تشكیل می دهند كه به واسطه تحولات اقتصاد بازار را از دست دادند و دیگر نتوانستند خود را با شرایط وفق دهند. آنها حتماً به سوسیالیست های بلغارستان رای خواهند داد كه از وارثان كمونیست ها به شمار می روند. یك سوم دیگر متشكل از طبقه متوسط جدید هستند كه به راست گرایان متفرق كه در رقابت با جنبش شاه سیمئون هستند پناه برده اند. گروه سوم نیز كسانی هستند كه با وجود آن كه چیزی از دست نداده اند اما از اقتصاد جدید هم چیزی به دست نیاورده اند. آنها یا در رای دادن مردد هستند و یا اینكه اصلاً قصد شركت در انتخابات را ندارند.»
این انتخابات آخرین آزمون سیاسی كشور پیش از الحاق به اتحادیه اروپایی در روز اول ژانویه سال ۲۰۰۷ است. كسانی كه پیش بینی می شود به سوسیالیست ها رای دهند در اصل برخاسته از مناطق روستایی هستند و نیمی از جمعیت كشور را تشكیل می دهند. اما رای دهندگان ساكن شهرها و به خصوص جوانان در انتخاب بین راست گرایان كه به سه حزب رقیب تقسیم شده اند و جنبش ملی شاه سیمئون (MNS) كه راست گرای میانه رو به حساب می رود تردید دارند.
به هرحال به نظر می رسد بازی تمام شده باشد و حزب سوسیالیست بلغارستان (PSB) پیروز این انتخابات باشد. طبق آخرین نظرسنجی های صورت گرفته توسط موسسه افكارسنجی آلفا ریسرچ آرای به دست آمده برای سوسیالیست ها ۴۰ درصد و آرای جنبش ملی شاه سیمئون حول و حوش ۲۱ درصد خواهد بود.
البته نقاط مثبت پرونده كاری نخست وزیر سیمئون دوم ۶۸ ساله كه در سال ۲۰۰۱ به قدرت رسید غیرقابل انكار است. او كه پسر شاه بوریس سوم است و اجدادش خانواده های سلطنتی بریتانیا و بلژیك بوده اند در سن ۶ سالگی و پس از مرگ پدرش مدت كوتاهی بر تخت سلطنت نشست تا اینكه با رفراندوم سپتامبر سال ۱۹۴۶ نظام سلطنتی كشور فروپاشید و او به همراه مادر و خواهرش به مصر و سپس مادرید مهاجرت كردند. در زمان ژلف او توانست گذرنامه بلغاری بگیرد و پس از ۵۰ سال دوری به وطن بازگشت و با رای دادگاه اموال موروثی اش را بازپس گرفت. در سال ۲۰۰۱ او كه به تازگی جنبش ملی سیمئون دوم را تشكیل داده بود توانست در انتخابات پارلمانی اكثریت را به دست آورد و نخست وزیر شود. دولت ائتلافی او احزاب اقلیتی یعنی ترك ها و مسلمان ها و برخی سوسیالیست ها (كمونیست های سابق) را هم شامل می شود.
سال ۲۰۰۱ نرخ بیكاری به ۱۸ درصد رسیده بود و طی این مدت او توانسته آن را به ۱۲ درصد كاهش دهد. در این مدت نرخ رشد به ۵ درصد تولید ناخالص ملی رسیده است و كشور توانسته حدود ۵ میلیارد یورو سرمایه گذاری خارجی را به خود جلب كند. در سال ۲۰۰۴ بلغارستان به عضویت ناتو درآمد و در روز ۲۵ آوریل سال ۲۰۰۵ نیز صوفیا معاهده الحاق به اتحادیه اروپایی را به امضا رساند. سیمئون دوم در اروپای غربی چهره ای بسیار قابل احترام است و در صحنه بین المللی نیز چهره ای خوب از كشورش به نمایش گذاشته است.
ولادیمیر برانو روزنامه نگار معتقد است: «او سیاست و تسلط در امور سیاسی را از پدرش به ارث برده است. اما سیاست مملكت داری برای متقاعد كردن رأی دهندگان كافی نیست. او اصلاً بلد نیست با رسانه ها ارتباط خوبی برقرار كند. در واقع روش او دوری از رسانه ها است. نكته دیگر اینكه او با اینكه به زبان انگلیسی بسیار فصیح و كامل حرف می زند اما با زبان بلغاری كمی مشكل دارد.»
موسسات نظرسنجی نیز چنین عقیده ای دارند. كانچو استویچف مدیر موسسه افكارسنجی گالوپ در صوفیا می گوید: «سیمئون به خوبی نقش یك پادشاه را ایفا نمی كند. او فقط یك شاه ساده است كه برای این كار تربیت شده و نمی تواند به شكل دیگری رفتار كند. كابینه وزرای او همانند اعضای یك قصر عمل می كنند. او آنچه در فكر دارد بر زبان نمی آورد و در مورد آنچه انجام می دهد توضیحی نمی دهد و هرگز هم به زبان مردمش با آنها حرف نمی زند. این نكته بزرگ ترین نقطه ضعف او است. فكر می كنم سرنوشت او این است كه كنار رود. به هرحال بلغاری ها «تزار سیمئون» خود را دوست دارند. من هم اصلاً دوست نداشتم كه یك نخست وزیر بی آنكه مردم از او متنفر باشند از قدرت كنار رود.»
سرگی استانیچف گرگ جوان ۳۹ ساله صحنه سیاسی بلغارستان و رهبر حزب سوسیالیست بی صبرانه انتظار صندلی او را می كشد. او از بازماندگان خانواده های مهم كمونیستی است و كه نه تنها روستاییانی را كه همواره از چپ گراها حمایت می كردند به خود جلب كرده بلكه بسیاری از جوانان شهرها را نیز شیفته خود كرده است. او زبان روسی و بلغاری را به خوبی می داند و در دانشگاه مسكو تحصیل كرده است. او همچنین در مدرسه اقتصاد لندن نیز دوره دیده است. او با چهره كاریزماتیكی كه دارد به خوبی پیروزی خود و حزبش را به دست خواهد آورد و به مقام نخست وزیری خواهد رسید. سوسیالیست ها خواهان اصلاحات هستند و قول داده اند كه به وضعیت مردم عادی رسیدگی كنند و در عین حال به مبارزه با فساد برخیزند.
دولت سیمئون به رغم عملیات هایی كه به رهبری ژنرال بویكو بوریسف صورت گرفت، در زمینه مبارزه با فساد چندان موفق نبود. طبق نظرسنجی ها بوریسف با وجود عملكرد ناموفقش در مبارزه با جنایات سازمان یافته نزد ۷۰ درصد مردم بلغارستان محبوبیت دارد.

منابع: لوموند، فیگارو

منبع : روزنامه شرق