مقایسه ارزشیابی عملکرد آموزشی اساتید جراحی توسط دستیاران با خودارزیابی اساتید

● مقدمه:
مطالعه وضعیت آموزش دستیاران رشتة جراحی از دیدگاه دستیاران و اساتید این رشته، می‌تواند موجب شناخت بهتر نقاط ضعف و قوت آموزش شده و به نوعی، ارزشیابی از عملکرد اساتید نیز محسوب گردد. به همین منظور، این مطالعه با هدف مقایسه ارزشیابی دستیاران از اساتید خود با خودارزیابی همان اساتید انجام گرفت.
● روش‌ها:
یک مطالعه توصیفی بر روی کلیه دستیاران (۱۷نفر) و اساتید جراحی (۱۸نفر) دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با استفاده از یک پرسشنامه پایا و روا ۲۰ گزینه‌ای در مورد عملکرد آموزش اساتید در اتاق عمل، بخش، درمانگاه و کنفرانس‌ها انجام شد. پرسشنامه توسط خود اساتید و دستیارانشان تکمیل گردید. نتایج با نرم افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون t-test و t زوج تجزیه و تحلیل گردید.
● نتایج:
میانگین نمراتی که دستیاران در اتاق عمل، سایر مکان‌های آموزش بالینی و در کل به اساتید خود دادند به ترتیب: ۰.۶۲±۳.۹۷، ۰.۵۷±۳.۶۸ و ۰.۵۸±۳.۹۱ از حداکثر ۵ نمره بود. میانگین نمرات خودارزیابی اساتید در این سه بخش به ترتیب: ۰.۶۷±۴.۲۲، ۰.۸۵±۴.۰۵ و ۰.۶۷±۴.۱۴ از ۵ محاسبه گردید. اساتیدی که پرسشنامه‌های خودارزیابی را تکمیل کردند، نمرات بهتری از سوی دستیاران دریافت کردند،‌ ولی تفاوت معنی‌دار نبود.
● نتیجه‌گیری:
لازمست اساتید توجه بیشتری به آموزش عوارض احتمالی عمل جراحی داشته و ضمن ارائه بازخورد به دستیاران، مدیریت آموزشی را طراحی و سرپرستی نمایند. ارائه نتایج این گونه مطالعات به اساتید می‌تواند آنها را در شناسایی نقاط قوت و ضعف خود یاری دهد. مطالعات وسیع‌تر و ایجاد اصلاحات می‌تواند در ارتقای وضعیت آموزش دستیاران سودمند باشد.

وحید گوهریان
زهرا کفعمی
نیکو یمانی
نوید امیدی فر
منصور صفایی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی