ایده های جدید برای تکواندو دختران

این طبیعت ورزش است که تعطیلی در آن معنی ندارد. نمونه اش همین تکواندو، هنوز بازی های آسیایی تمام نشده دوباره اردو و اردو. عصرها اگر سری به سالن بدنسازی آمادگی ملی المپیک بزنی حتماً چند چهره سرشناس می بینی. یوسف کرمی، مهدی بی باک و... دارند تمرین می کنند و سعی دارند بدن ها را دوباره به فرم اصلی برگردانند.
اردوی تیم ملی فعلاً با طلایی های سال ۸۵ شروع شده و قرار است که بقیه هم از طریق انتخابی به تیم اضافه شوند. مرتضی کریمی مربی تیم می گوید؛ «این اردوی اولیه است، خیلی ها می آیند و می خواهند با تیم تمرین کنند اما فقط طلایی ها هستند بقیه هم اگر می خواهند در تیم باشند باید در انتخابی، خودشان را ثابت کنند.»
مسابقات جهانی، اردیبهشت ماه در چین برگزار می شود و تیم باید در آمادگی کامل باشد تا از عنوان نایب قهرمانی اش دفاع کند و حتی نیم نگاهی هم به سکوی دست نیافتنی کره یی ها بیندازد؛ جایی که ۳۶ سال است تنها در دست کره یی ها است. سیدمحمد پولادگر رئیس فدراسیون خیلی امید دارد که از این سکو ایرانی ها بالا بروند؛ «چرا که نه، ما تنها تیمی هستیم که کره یی ها را جدی تهدید می کنیم و حتی دوبار تابوی آنها را شکسته ایم. یک بار در جام جهانی و یک بار هم در مسابقات دانشجویان جهان.» این دوبار تنها دفعاتی است که کره یی ها در یک مسابقه رسمی در سطح جهان، قهرمان نشده اند، اما در مسابقات جهانی این اتفاق نیفتاده است.
اما پس از نمایش زنان ایران در دوحه، حالا فدراسیون تصمیم گرفته است تجربه اعزام تیم به مسابقات جهانی را هم مزمزه کند. البته این بار با طعم پیروزی. پولادگر در این باره می گوید؛ «تیم زنان به طور کامل اعزام می شود، دخترها نشان دادند که می توانند مطرح باشند دیدید که در دوحه ۲ تکواندو کار ما در راند طلایی باختند یعنی یک قدم تا نقره فاصله داشتند، خانم خوش جمال هم قهرمان جهان را برد این یعنی پیشرفت، فراموش نکنید که همین یکی - دو سال پیش دخترها همه مبارزات خود را در چنین سطحی می باختند.» اما دخترهای ایرانی بعد از رفتن «شن» کره یی دیگر مربی ندارند. رحیمی ناظر فنی تکواندو که خودش مربی تیم پاس هم هست و اتفاقاً مسوولیت کمیته مربیان ستاد تدارکاتی کمیته المپیک را هم بر عهده دارد می گوید؛ «در تکواندو مربی خوب خارجی نداریم، کره یی ها با مردان تمرین می کنند، همین «شن» یک مربی متوسط بود. در اروپا هم دو، سه مربی زن خوب وجود دارد که به دلایل متفاوت حاضر نشدند به ایران بیایند.»
همین مساله باعث شده است فدراسیون تصمیم جدیدی بگیرد؛ «فعلاً دخترها با مربیان داخلی تمرین می کنند.» این را پولادگر می گوید و البته برای یک سوال همیشگی هم یک خبر تازه دارد و آن اینکه چرا وقتی همه دنیا می خواهند کسی مثل ساعی مربی تیمشان باشد ما از او استفاده نمی کنیم یعنی چرا دختران با تیم مردان تمرین نمی کنند یا یک قهرمان بزرگ ایرانی، مربی شان نمی شود؟
قرار شده است تیم بانوان با یک مربی زن داخلی تمرین کند در کنار آن هم از دانش فنی کادر تیم مردان استفاده شود و این یعنی یک پیوند جدید. از مسابقات جهانی که بگذریم برنامه یی مهمتر پیش روی تکواندو است؛ «انتخابی المپیک». اصولاً در المپیک هر کشور حداکثر با ۴ تکواندوکار می تواند شرکت کند که البته این ۴ نفر هم باید در مسابقات انتخابی مجوز حضور کسب کنند. نکته دیگر اینکه مسابقات تکواندو المپیک کلاً در ۴ وزن و در دو رده زنان و مردان برگزار می شود. این ۴ وزن در هر رده هم از تلفیق هر دو وزن اوزان هشت گانه تشکیل می شوند.
ایران تاکنون در دو وزن سوم و چهارم در المپیک سیدنی و آتن نماینده داشته است، ساعی نماینده وزن سوم در هر دو المپیک بوده و افلاکی و کرمی نمایندگان سنگین وزن ایران به حساب می آمدند که حاصل مبارزات آنها ۳ مدال بوده است یک طلا و دو برنز. حالا هم باید دوباره برای سهمیه مبارزه کنیم البته کادر فنی باید تصمیم بگیرد که قرار است در چه اوزانی حاضر باشیم. در وزن اول المپیک بهزاد خداداد و فیض الله نفجم حاضرند در وزن دوم المپیک مهدی زاده، علیرضا نصرآزادانی و غلامزاده هستند.
در وزن سوم ساعی و بی باک مبارزه سنگینی دارند. در وزن چهارم هم کرمی باید با نفراتی مثل رستمی، نوایی و رجلی مبارزه کند. تازه بعد از این باید کادر فنی تصمیم بگیرد در کدام دو وزن نماینده داشته باشیم که این البته یک استراتژی است با توجه به اینکه کدام کشورهای صاحب قدرت در کدام اوزان حاضر می شوند و بعد یک ماراتن سخت شروع می شود، تنها ۲ فرصت وجود دارد یک، مسابقه انتخابی جهان و دو مسابقه انتخابی منطقه یی.
در مسابقه اول اگر روی سکو بروی انتخاب شده یی اما در مسابقات منطقه یی حتماً باید فینالیست باشی. با یک حساب سرانگشتی به حضور ۱۲ سهمیه می رسی چند تا سهمیه هم در چند وزن دست فدراسیون جهانی است تا مجموع ۶۴ تکواندوکار مرد و ۶۰ تکواندوکار زن برای حضور در المپیک سهمیه بگیرند.
جالب اینکه از ۶۰ سهمیه زنانه تاکنون ما سهمیه نداشته ایم اما امسال قرار است دورخیز کنیم؛ «به اعتقاد من اگر برنامه ریزی فشرده خود را درست ادامه دهیم دخترها قطعاً سهمیه المپیک می گیرند.» پولادگر با اطمینان صحبت از یک اتفاق تاریخی می کند؛ اتفاقی که تاکنون برای زنان ایرانی نیفتاده است؛ «کسب سهمیه ورود به المپیک» نه برای تکواندو بلکه برای هیچ رشته یی چنین اتفاقی نیفتاده است. اما آیا این اتفاق با یک معجزه هم تکمیل می شود؛ «چرا به مدال، فکر نکنیم، ما امیدواریم هم سهمیه بگیریم و هم مدال وحداقل تمام تلاشمان را می کنیم.» این آخرین حرف رئیس فدراسیون تکواندو است.

منبع : روزنامه اعتماد