دونگا ، اسکولاری دوم

● برزیل باید تغییر رویه دهد
انتخاب «دونگا» برای پست رهبری تیم ملی فوتبال برزیل نشانگر تغییری محسوس در روند حركت موفق ترین كشور جهان در این ورزش است.
در حالی كه كارلوس آلبرتو پریرا و روش های آكادمیك و كلاسیك اش آشكارا از صحنه خارج شده اند، مردی وارد عرصه می شود كه شیوه بازی محكم و ارباب وار او در سه دوره جام جهانی تاثیرگذار بود. آنچه بیش از قدرت او در اداره میانه میدان جلب نظر می كرد، مشت های گره كرده، كلمات قاطع و تند او در خط دادن به یارانش و ایجاد حركت لازم در تیم ملی برزیل بود و همین صفات در اختصاص یافتن پست مربیگری این تیم به وی طی هفته گذشته و در یكی از غیرمنتظره ترین رویدادهای جهان ورزش نیز نقش مهمی داشته است.
انتخاب «دونگا» یی كه ۴۲ سال بیشتر ندارد و پیش از این هیچ تیمی را سرمربیگری نكرده بود برای هدایت بزرگترین و موردتوجه ترین تیم دنیا از این حكایت می كند كه حافظه اكثر مردم كوتاه مدت است و هیچ چیز به اندازه آدم ها و حوادثی كه در گذشته نزدیك شكل گرفته و درخشیده اند، نظرشان را جلب نمی كند.
پس از ناكامی پرسروصدا در جام جهانی ،۲۰۰۶ برزیل دست به تغییراتی اساسی در سازمان فوتبال ملی خود زده و پریرا را به خاطره تاریخ سپرده است. در حالی كه تیم برزیل می كوشید راه حلی برای مشكلات پرشمار فنی اش در جام جهانی امسال بیابد، ارزش و اعتبار پریرا در چشم مردم دائماً كمتر می شد. از دید خیلی ها او آدمی منفعل و فاقد انعطاف و قوه تصمیم گیری در قبال وقایع داخل میدان بود. آنها خواستار بازگشت لوئیس فیلیپه اسكولاری بوده اند.
مردی كه برخلاف پریرا در جام ۲۰۰۶ كارنامه قبولی گرفت و در لب خط و در حین برگزاری مسابقات تیم ملی پرتغال چنان جوششی داشت كه انگار در داخل زمین است و به بازی در كنار شاگردانش اشتغال دارد.به همین خاطر بود كه پس از اتمام رقابت های اخیر آلمان، برزیل خواهان رجعت مربی سابقش شد اما «فیل بزرگ» تصمیم گرفته است در پرتغال بماند و به همین سبب است كه برزیلی ها به كسی روی آورده اند كه معتقد به همان اصول و روش های كاری اسكولاری است و در این زمینه ها شاید فقط از «فیل بزرگ» عقب بماند. دونگا مثل اسكولاری از منطقه ریو گرانده دوسول در جنوب كشور پهناور برزیل می آید. به مردمان این منطقه كه سختكوش اند و آسان و بدون پیچیدگی و سرراست حرف می زنند، لقب گاچولی را داده اند و فیل بزرگ و دونگا شاید از بارزترین آنها باشند.
دونگا كه كاپیتان تیم ملی برزیل در جام های جهانی ۱۹۹۴ و ۱۹۹۸ بود و در جام ۹۰ هم شركت كرد، و در سال ۹۴ جام قهرمانی را بالای سر برد چند روز پس از انتصابش به این سمت تازه گفت كه شباهت هایی را بین خود و اسكولاری می بیند، زیرا هر دو به كار گروهی و تشكیل یك جمع متحد و پرانگیزه معتقدند.
از دیدگاه دونگا تیم پریرا در جام جهانی ۲۰۰۶ فاقد روح تیمی لازم بود. «وقتی یك گروه متحد و منسجم باشد، بسیاری از مشكلاتش حل می شود و توانایی های فردی نیز می تواند باقی مانده معضلات را حل كند. اما گر روح تیمی و انسجام گروهی در كار نباشد، كل ماجرا از هم می پاشد و بهترین قابلیت های فردی را هم كه داشته باشید، به بیراهه خواهد رفت و بی نتیجه خواهد ماند.»
با این حال آنها كه تیزبین تر هستند معتقدند فدراسیون فوتبال برزیل با اهدای پست مربیگری تیم ملی این كشور به دونگا می خواسته است مردم را راضی كند زیرا وی پرطرفدار است و نام و سیمایش، برزیلی ها را به یاد سه جام جهانی قبلی می اندازد كه در هر سه دوره برزیل فینالیست در دو نوبت قهرمان شد و در دو دوره از این سه دوره دونگا را دربرداشت. با این وجود باید پذیرفت كه مشكلات فوتبال ملی برزیل فقط با شور و غوغا و اشتیاق حل نمی شود و باید سایر ایرادات این فوتبال رفع شود و مواردی هست كه نیاز به ترمیم و نوسازی دارند.
برزیل بردهای فراوانی داشته، اما الگوها و بنیادهایی كه این پیروزی ها گرداگرد آن ساخته شده و حاصل آمده بود، كهنه و كم ثمر شده است. روزگاری نفوذ سریع دو مدافع كنار برزیلی به سمت جلو و توپ سازی ها و سانترهایشان از وسایل و سلاح هایی بود كه برزیل با آن رقبایش را غافلگیر می كرد، اما امروز همه دنیا می دانند كه این مدافعان چگونه عمل می كنند و در نتیجه راه ها را به روی آنها بسته اند.
رقبا حتی توانسته اند فضای حیاتی موجود در دوروبر برزیلی ها را كه برای پرورش و اجرای بازی شان در وسط میدان به كار می آید كاهش دهند و در نتیجه از خلاقیت آنها كم كنند. همین مسائل بود كه كار برزیل را در آلمان دشوار و راه صعود بیشتر این تیم را محدود و مسدود ساخت.دونگا باید راه حلی را برای این قضیه بیابد و تیمی را بازسازی كند كه قدری پیر شده و به اندازه گذشته هم حریفی تشنه پیروزی نیست و بدتر از همه این كه مردم توقع دارند این تیم حتی در این دوره انتقالی و در عصر بازسازی هم موفق و پیروز باشد و صبری هم برای این قضیه ندارند.دونگا حاضر است كه این وظیفه و مسئولیت دشوار را بر دوش خود حمل كند و تیم كشورش را دوباره به راه اندازد ولی این كه تیم ملی برزیل و مردم این كشور چقدر برای این قضیه مهیا هستند و چه میزان صبر و شكیبایی صرف این قضیه می شود، مسائلی است كه باید صبر كرد و دید.
قدر مسلم این كه او آدم معمولی و كم تجربه ای نیست و بیش از ۱۵ سال حضور در سطح ملی و بین المللی او را صاحب كارایی چشمگیری كرده است. او پس از سال ها بازی در لیگ برزیل، راهی ایتالیا، آلمان و ژاپن شد و در این راستا در تیمی مثل اشتوتگارت هم جلب نظر كرد. آیا او می تواند اسكولاری دوم برای برزیل باشد؟

منبع:BBC
تیم ویكری

منبع : روزنامه شرق