میرزا رفیع‌الدین ، سیدمحمد بن حیدر طباطبایی رفیعا نائینی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: ( ۱۰۰۰ -۱۰۸۰ /۱۰۸۲)حیات قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: حکیم ، متکلم ، فقیه امامی
وی اصلاً نائینی بود ولی در اصفهان اقامت داشت. او از شاگردان میرفندرسکی ، میرداماد ، شیخ بهائی بود و از ملا عبدالله شوشتری و شیخ بهائی روایت کرده است. علامه محمد باقر مجلسی و شیخ حرّ عاملی از شاگردان وی بودند. به او رفیعا ، آقا رفیعا ، میرزا و رفیع‌الدین نیز گفته‌اند. میرزای جلوه از نوادگان وی بود. وی در اصفهان درگذشت و در تخت فولاد دفن شد. بر مزار وی گنبدی ساخته‌اند که اکنون جزء آثار باستانی اصفهان به شمار می‌آید.در "الفیض‌القدسی" تاریخ وفات او ۱۰۹۹ق ذکر شده است که صحیح نمی‌باشد. زیرا شاگرد ملاخلیل قزوینی که در ۱۰۸۹ق از دنیا رفته ، در کتاب "منهاج‌الیقین" خود سال مرگ او را ذکر کرده است. از آثار وی: "اقسام التشکیک و حقیقهٔ"؛ "الثمرهٔ" ، در تلخیص "الشجرهٔ"؛ "شجرهٔ الهیهٔ" ، به فارسی؛ در اصول دین که برای شاه صفی در ۱۰۴۷ق نوشته شده است؛ "حاشیه اصول کافی"؛ حاشیه "شرح ارشاد" مقدس اردبیلی؛ حاشیه بر "شرح اشارات" خواجه نصیر؛ حاشیه بر "شرح حکمهٔ‌العین" میرک بخاری؛ حاشیه بر"مختصر‌الاصول" عضدی؛ حاشیه بر "صحیفه سجادیه"؛ حاشیه "مختلف‌الشیعه" علامه حلی؛ "حاشیه مدارک‌الاحکام".

منبع : مطالب ارسالی