اسکندر و همنام وی

آورده اند که وقتی اسکندر رومی در شکارگاهی می رفت. مردی را دید که موی سرمالید، و ناخنان دراز و هیاتی عظیم، و یک تای نان دردست گرفته و می خورد، به نوعی که اسکندر از آن تعجب نمود. به نزدیک او راند و گفت؛ «ای شخص چه نامی؟ گفت «اسکندر» اسکندر گفت؛ من هرگز بدین رضاندهم که کسی همنام من باشد و افعال و احوال وی نامحمود باشد. او را گفت؛ «لطفی بکن، یا نام خود را بگردان یا افعال و احوال را بگردان» و آن هم از اختلاف طبایع انسان بود.

منبع : روزنامه کارگزاران