حقوق خدا و مردم را باید پرداخت

در ایام طلبگی با عده ای از افراد در جلسه ای نشسته بودیم در آن مجلس مرحوم آیه الله العظمی آقای حجت رضوان الله علیه مورد غیبت قرار گرفت با اینکه آن مرحوم حق استادی به گردن من داشت و سالها خدمت ایشان درس خوانده بودم و حتی در یک مسابقه عمومی از آن مرحوم جایزه بگیرم بودم مع هذا در شرایطی قرار گرفتم که من هم در آن برنامه حضور داشتم .
یک وقت احساس کردم که این درست نیست من چرا باید در آن شرایط قرار بگیریم لذا پی فرصت مناسبی بودم تا ایشان را ببینم و از وی رضایت بطلبم .
تا اینکه در یک تابستانی آن مرحوم به حضرت عبدالعظیم تشریف آوردند.
یک روز بعد از ظهر به در خانه ایشان رفتم و در زدم .
در را باز کردند
گفتم : بگویید فلانی است .
ایشان در اندرون بودند اجازه ورود دادند.
یادم هست وقتی که داخل شدم ایشان را در حالی دیدم که کلاهی بر سر داشتند و بر بالشتی تکیه کرده بودند و مریض به نظر می رسیدند.
گفتم : آقا آمده ام یک مطلبی را به شما بگویم !
فرمود : چه مطلبی
گفتم : من از شما کمی غیبت کرده ام . اما غیبت زیادی نیز از دیگران شنیده ام و از این کار سخت پشیمانم و خود را ملامت می کنم که چرا در جلسه ای که از شما غیبت می کردند حاضر شدم و چرا احیانا غیبت شما به دهن من نیز بیاید
من چون تصمیم دارم که دیگر از این پس غیبت شما را نکنم و از کسی نیز استماع نکنم آمده ام که به خود شما بگویم که مرا ببخشید و از من بگذرید.
این مرد با بزرگواری ای که داشت فرمود :
غیبت کردن از امثال ما دو جور است : یک وقت به شکلی است که اهانت به اسلام است . و یک وقت هم هست که مربوط به شخص خود ما می شود.
من که مقصود ایشان را فهمیده بودم گفتم : نه ! بنده چیزی که به اسلام توهین و جسارت بشود نگفته ام بلکه هر چه بود مربوط به شخص خودتان است .
گفت : من گذشتم .
انسان اگر می خواهد توبه کند باید حقوق مردم را بپردازد. اگر خمس زکات نماز روزه . حج و... بدهکار است بپردازد و بجای آورد که در عرف به اینها حق الله می گویند. اما اگر رشوه ای به زور از کسی گرفته یا از فردی مالی را غصب کرده و یا در حق شخصی ظلم و تجاوزی نموده آنها را به صاحبانش برگرداند. و اگر غیبت و تهمتی را مرتکب شده آن شخص را راضی نموده و در صورتی که ممکن نیست و یا این افراد از دنیا رفته اند. لااقل باید استغفار کرد و برای آنها که حقی از ایشان زایل شده و یا مورد غیبت و تهمت قرار گرفته اند از خداوند طلب مغفرت نمود که خداوند انشاالله آنها را راضی می کند.
(حکایت ها و هدایت ها در آثار استاد مرتضی مطهری دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم ص ۲۲۸ تا ۲۳۰ )

منبع : روزنامه جمهوری اسلامی