درس تحمل و بردباری

روزی یكی از بستگان امام سجاد(ع) در حضور جمعی. بر سر موضوعی به امام سجاد(ع) سخنان نامناسب گفت.
امام سجاد(ع) سكوت كرد، سپس آن شخص رفت، امام سجاد(ع) به حاضران فرمود: «آنچه را این مرد گفت شنیدید و من دوست دارم كه همراه من بیائید و نزد او برویم، تا جواب او را بدهم و شما بشنوید.»
حاضران موافقت كردند. امام سجاد(ع) با آنها رهسپار شدند، در راه مكرر می فرمود «والكاظمین الغیظ (از صفات پرهیزكاران فروبردن خشم است» (آل عمران- ۱۳۴)
حاضران فهمیدند كه آن حضرت، پاسخ درشت به وی نخواهد داد، همچنان با آن حضرت حركت كردند تا به منزل آن مرد بدگو رسیدند، او را صدا زدند، او از خانه خارج گردید، امام سجاد(ع) به او فرمود: «ای برادر! اگر آنچه را به من نسبت دادی در من هست، از درگاه خدا، طلب آمرزش می كنم، و اگر در من نسیت، از خدا می خواهم كه تو را ببخشد».
آن مرد سخت تحت تأثیر بزرگواری امام قرارگرفت، و به پیش آمد و بین دو چشم امام را بوسید و عرض كرد: «بلكه من سخنی به تو گفتم كه در تو نبود، و من سزاوار به آن سخن هستم.)
به این ترتیب امام سجاد(ع) درس بردباری و تحمل دیگران، و حفظ رابطه خویشاوندی و كنترل خشم را به ما آموخت.

منبع : روزنامه کیهان