از داوران انتقاد نکنید

جهان امروز سخت در حال تغییر و تحول است و این تغییر و تحول به گونه ای است که نوشتن درباره آینده نزدیک کاری تقریبا غیرممکن به نظر می رسد. در دنیای امروز اکثر کارها به دست ربات ها انجام می شود اما یک موضوع که ذهن مرا به خود مشغول کرده این است که اگر روزی دیگر نتوانیم از این ربات ها استفاده کنیم چه کسی جانشین آنها خواهد شد جواب مسلم است داوران. تقریبا همه با این موضوع موافق هستند.
هفته گذشته راب استایلز پس از آنکه یک پنالتی را در شرایطی که به هیچ وجه پنالتی نبود نگرفت اما مورد سخت ترین و شدیدترین انتقادات قرار گرفت. مفسران تلویزیونی و ستون نویس ها یکی پس از دیگری تندترین انتقادات را نثار وی کردند به گونه ای که حتی کل جامعه وی را فردی خطاکار تلقی می کردند که جنایتی علیه بشریت انجام داده است اما کاری که او انجام داده بود این بود که به عنوان یک داور باید در یک لحظه و تنها یک لحظه بهترین تصمیم را بگیرد. بازیکنی در محوطه جریمه روی زمین افتاده و وی باید دستور ادامه بازی یا پنالتی صادر کند. او یک لحظه فرصت دارد.
اشتباهات داوران تنها به انگلیس محدود نمی شود بلکه در امریکا و سایر نقاط جهان نیز چنین اشتباهاتی پیش می آید. اینچنین به نظر می رسد که داوران افرادی بیهوده و بی خاصیت هستند و چاره ای نداریم که هرچه زودتر ربات ها را جانشین آنها کنیم. آدم ماشینی هایی که کمتر اشتباه می کنند. اگر افراد به ظاهر حرفه ای آنقدر خوب و حرفه ای هستند که می توانند به راحتی از داور لب به انتقاد بگشایند چرا خود کار قضاوت را بر عهده نمی گیرند
جواب روشن است. آنها به خوبی می دانند که داوران سخت ترین کار را در زمین به عهده دارند. داوران تنها افرادی هستند که به درستی شایسته دریافت حقوق کامل خود هستند.
یکبار و برای یک نیمه قضاوت بازی بین ۲ تیم محلی را در دست گرفتم و پس از آن برخی بازیکنان مرا به تقلب و جانبداری از تیم مقابل متهم کردند. از آن زمان دریافتم که داوری جزو کارهای سخت است.
انتقاد مفسران و گزارشگران از داوران می تواند اثرات تخریبی به مراتب بیشتری از ذهنیت اکثر انگلیسی ها که معتقدند داوران به نوعی جزو طرفداران لیورپول هستند داشته باشد.
به نظر من داوران نظیر پلیس های راهنمایی و رانندگی هستند که به جامعه کمک می کنند و چون هدف های آسانی هستند سریع در معرض انتقادات قرار می گیرند. همان طور که پلیس ها به نحوه حرکت اتومبیل ها در خیابان نظارت دارند، داوران نیز چنین وظیفه ای را در زمین و برای بازیکنان در اختیار دارند.
هنگامی که داور بازیکنی را با کارت قرمز جریمه می کند نشان دهنده آن است که وی با اهمیت ترین فرد در زمین است. دقیقا اینچنین است که داور نه تنها در زمین فوتبال مهم ترین فرد است که در تمامی ورزش ها با اهمیت ترین فرد است.
اگر اقتدار و صلابت داوران را دست کم بگیریم یا سعی در کوچک کردن آن داشته باشیم، به ناچار شیرازه ورزش فرو خواهد ریخت. تنها داوران با انگیزه کافی به اساس ورزش پایبند هستند پس چرا برنامه احترام به داوران نتوانسته پیشرفت قابل ملاحظه ای داشته باشد. داوران باید قدرت کاملی داشته باشند و هیچ کس نتواند از آنها بازخواست کند حتی اگر اشتباهی مرتکب شده باشند. باید به چنین فرهنگی در فوتبال برسیم که اگر کسی از داور انتقاد کرد این عمل زشت و قبیح تلقی شود.
در اینکه باید موجبات پیشرفت داوران را فراهم آوریم، هیچ کس کوچکترین تردیدی ندارد اما نمی شود با سرنیزه و خشونت این کار را انجام داد زیرا این کاری احمقانه است. باید تکنولوژی های نوین را به فوتبال آورد. استفاده از تصاویر ویدیویی را فراموش کنید زیرا کارایی ندارد.
باید از بازیکنان بخواهیم لباس هایی بپوشند که با حرکت ابرو، حرکت دست و خنده طعنه آمیز، سیگنالی به داور بدهند و این تقریبا غیرعملی است. به نظر من بهترین کاری که باید انجام داد این است که از داوران انتقاد نکرد و خاموش بود. باید بدانیم که زیر سوال بردن و دست کم گرفتن عملکرد داوران نتیجه ای جز بی ارزش کردن ورزش ندارد.

استیون ولس
مترجم: علیرضا نخ چی

منبع : روزنامه ایران ورزشی