بازگشت «لارا» به اصل خویش

زمانی که Eidos ساخت قسمت جدید سری بازی Tomb Raider را به استودیوی بازی‌سازی Crystal Dynamics واگذار کرد، تصمیم خطرناک و البته عاقلانه‌ای گرفت.
این گروه، Tomb Raider: Underworld را به اصل و ریشه خود بازگردانده است، در حالی که رگه‌هایی از دو قسمت آخر این سری به نام Legend و Anniversary هم در آن دیده می‌شود.
Underworld سومین اثر Crystal studios در تاریخ این شرکت است، اما با این حال، لارا کرافت سرحال‌تر از همیشه به نظر می‌رسد. به طور کلی سیستم کنترل و زاویه دوربین Tomb Raider در Underworld هم درست نشده، اما لارا کلی حرکت جدید یاد گرفته است.
همان‌طور که از عنوان بازی یعنی Underworld پیداست، داستان در فضای تیره‌تری نسبت به نسخه‌های گذشته دنبال می‌شود.
علاوه برماجراجویی‌ها و جست‌وخیزهای همیشگی لارا، Underworld پس‌زمینه‌های داستانی مانند مرگ و حیات و حتی افسانه‌های منطقه اسکاندیناوی را در برمی‌گیرد.
داستان از جایی آغاز می‌شود که لارا در حال فرار از خانه مجلل خود است که در آتش می‌سوزد.
سپس به دو هفته قبل برمی‌گردید و متوجه می‌شوید لارا در تلاش است کار ناتمام پدرش را به سرانجام برساند، کاری که او را برای شناخت بیش‌تر مادرش به ماجراجویی‌های خطرناک می‌کشد.
داستان و صداگذاری Underworld ضعیف است، ولی با وجود این اگر یک Tomb Raider باز اصیل و قدیمی باشید، از گشت و گذار دوباره در مقبره‌های باستانی لذت خواهید برد.
حال و هوای Underworld مثل گذشته است: جست‌وجو در مقبره‌ها و فضاهای مرموز که گهگاه با چند سکانس زد و خورد و اتومبیل سواری همراه می‌شود.
اما محور اصلی سری Tomb Raider، تعامل لارا با محیط بازی است که پرش‌های نفس‌گیر و انجام حرکات آکروباتیک با توان فیزیکی بالای لارا، شما را در Tomb Raider تا اوج هیجان می‌رساند.
فضای بازی بسیار گسترده و متنوع است که حتی از بازی‌های قبلی Tomb Raider هم بزرگ‌تر شده است.
در Underworld از شنا کردن در اعماق آب لذت می‌برید. علاوه بر این در طول ماجراجویی خود از معبرهای وسیع، کوه های برفی و جنگل‌های بی‌انتها عبور خواهید کرد.
از این گذشته موتور سیکلت لارا بیش از هر چیز شبیه اتومبیل عجیب و غریب بتمن است که اتفاقا راندن آن اصلا دردسر ندارد.
دشمنان زیادی در Underworld سر راهتان سبز نمی‌شوند، اما همان تعداد هم احمقانه رفتار می‌کنند.
آدم بدها وقتی شما را می‌بینند روبه‌رویتان به زانو در می‌آیند تا با یک تیر آنها را خلاص کنید، در حالی که غول‌های بازی همیشه از یک سوراخ سر برمی‌آورند و هیچ ابتکار عملی ندارند.
دوست نداریم ناامید شوید، اما باز هم خبری از سیستم پوشش و تیراندازی در Tomb Raider نیست.
این بدان معناست که مثل بازی‌های سوم شخص دست کم یک دهه گذشته باید پشت مانع پناه بگیرید، بیرون بپرید و تیراندازی کنید و دوباره پناه بگیرید، در حالی که هیچ سیستمی شبیه بازی‌های Metal Gear Solid یا Gears of War برای پناه گرفتن و نشانه‌گیری در Underworld طراحی نشده است.
شاید بزرگ‌ترین تغییر Tomb Raider در معماهای آن باشد. هر معما از فرمول خاصی برخوردار است که برای حل آن باید یک محیط وسیع را زیر و رو کنید.
راه حل این معماها معمولا پیدا کردن چند کلید یا یک قطعه مکانیکی برای فعال کردن راه عبور در یک نقطه دیگر است.
Tomb Raider: Underworld ماجراجویی لذت‌بخشی است که البته شبیه آن را بارها تجربه کرده‌اید. اشکال اصلی بازی، دوربین ناپایدار و دست و پاگیر آن است. اما حرکات جدید لارا به نوعی این کمبودها را جبران می‌کند.
Underworld بدون صحنه‌های نبرد، بازی بهتری از کار درمی‌آمد. این در حالی است که مراحل بازی کاملا خطی و مستقیم است و هوش مصنوعی حرفی برای گفتن ندارد.
اما خوب می‌دانید که وقتی حرف از Tomb Raider می‌شود، اولین چیزی که به ذهن‌تان می‌رسد محیط‌های جذاب و پر رمز و راز آن است.
Tomb Raider به تولد دیگری نیاز دارد، اما در نسخه بعدی، باز هم کورترین نقاط مقبره‌ها و معبرهای وسیع را کشف کنید.
▪ نکات مثبت:
ترکیب برجسته لوکیشن‌های باز و محیط‌های بسته، اضافه شدن چند حرکت جدید به قابلیت‌های فردی لارا، معماهای درگیرانه و لذت بخش.
▪ نکات منفی:
داستان و دیالوگ‌های کلیشه‌ای، اصلاح نشدن اشکالات نسخه‌های قبلی، دوربین ناپایدار.
▪ سازنده: Crystal Dynamic
▪ ناشر: Eidos Interactive
▪ کنسول: PC، PS۲، PS۳، DS، Wii، Xbox ۳۶۰
▪ سبک: اکشن و ماجراجویی مدرن
▪ تاریخ انتشار: ۱۸ نوامبر ۲۰۰۸

ترجمه: ارسلان شهلا

منبع : روزنامه فناوران