برای ستاره ای که فرو افتاد

از همان ابتدا هم نه از جذابیت تصویری بكهام برخوردار بود و نه افاده ستارگان را داشت. او آنقدر در بازی فوتبال غرق می شد كه فراموش می كرد «مایكل اوون» اسطوره همه طرفداران ضرب المثل «طی كردن راه صد ساله در یك شب» است و ما وقتی بازی او را می دیدیم شك می كردیم در رختكن موهای خود را مرتب كرده یا خیر!
ستاره لیورپول را آدم ساده ای دیدیم. واقعاً بدبین ترین طالع بینان نیز نمی توانستند چنین سرنوشت شومی را برای پسر باد پیش بینی كنند، پس بدشانسی نیز روی دیگر سكه زندگی مرد زمین خورده نیوكاسل است كه برخلاف روی اول (رفتار بی آلایش) بسیار زشت می نماید. دنیای بی رحم فوتبال نمونه های بسیاری معرفی كرده است. از آلكس دل پیه رو و رابی فاولر گرفته تا رائول گونزالز بلانكو. همه آنها طلوع درخشانی داشتند اما سایه پدید آمده از درخشش این افراد، نه تنها محو نشدنی بود بلكه چنان بلند به نظر می رسید كه بتواند خاطرات روزهای آفتابی را پاك كند.
● شروع
می گفتند با آن ظاهر بچه گانه توان غلبه بر مشكلات دنیای بزرگان را ندارد. شاید منتقدان راست می گفتند. زندگی «اوون» در كودكستان رقم خورد. (جایی كه با «لوییس بونسال» همسر آینده خود همبازی شد) در دبیرستان زیبا شد (وقتی پدرش به پاس اولین گل دوران حرفه ای، برای او یك ماشین زیبا خرید) و در روزهای اوج یك مرد، به تلخی گرایید (هنگامی كه در جام جهانی ۲۰۰۶ ضربه خورد و دیگر بلند نشد) خاطرات زیبایی از مایكل اوون به جا مانده؛ بیشتر از این نام در حال فراموشی!
● اوج
هت تریك مقابل آلمان در مونیخ. انگلستان با گل های او سنگین ترین شكست خانگی تاریخ دشمن دیرینه را پس از جنگ جهانی دوم رقم زد. اوون در همان سال طی ۱۵ دقیقه پایانی بازی فینال جام حذفی جزیره، ۲ بار دروازه آرسنال را گشود تا لیورپول ضعیف با فتح جام به سمت اروپا دورخیز كند و آن ۳ فتح رؤیایی را در تاریخ باشگاه به ثبت برساند. تصاحب عنوان مرد سال اروپا، او را به جوانترین انگلیسی برنده جایزه «فرانس فوتبال» تبدیل كرد.
● گل رؤیایی
انتخاب یك مرد خاص دشوار است. او یك بار به عجیب ترین شكل ممكن دروازه وستهام را باز كرد. ماجرا به فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۱ برمی گردد؛ وقتی لیورپول در صدر بود و برای حفظ رتبه اول باید رقیب ته جدولی را شكست می داد. لك لك ها با گل اول اوون آرام شدند و چكش ها با گل دوم او حیرت زده! اوون از میانه میدان توپ را تصاحب كرد ودروازه بان حریف را قبل از ورود به محوطه جریمه از سر برداشت. حركت بعدی غیر قابل تصور بود.
او توپ را با زیرپای خود آرام به سمت دروازه هل داد. توپ، آرام آرام راهی محوطه جریمه شد، از ۶ قدم گذشت، به خط دروازه رسید كه ناگهان... ۲ وستهامی دوان دوان تكل زدند اما كار از كار گذشته بود. گوی چرمی با همان سرعت پایین، به تور دروازه چسبید تا به رنج گزارشگر تلویزیون كه از لحظه ضربه اوون تا ورود توپ به دروازه فریاد «نه! آری!» سر می داد، پایان دهد!
● سقوط
آخرین شاهكار به یاد ماندنی او در عرصه ملی، گل زدن به برزیل در مرحله یك چهارم نهایی جام جهانی ۲۰۰۲ بود. از آن پس اوون با مصدومیت های متعدد دست و پنجه نرم كرد و چون اصلاً یك ستاره نبود، از جایگاه بزرگان به زمین سفت سقوط كرد. پسر جوان «چستر» بهترین روزهای خود را در آنفیلدی گذراند كه برای دوست داشتنش شرط گذاشته بود! لیورپولی ها، جرارد را فریاد می زدند و اوون اگر گل نمی زد با چوب «هواداری از اورتون» تنبیه می شد. همه می دانستند او در كودكی دوستدار تیم رقیب بود!
نوجوان مدرسه فوتبال «لیل شالی» بازمی گردد؟ امیدواریم چون نسل بازیكنانی كه با آینه قهر باشند، هنگام به ثمر رساندن حساس ترین گل ها به ساده ترین نحو شادی كنند و رفتارشان ما را به یاد آدم های ساده كوچه و خیابان بیندازد، در حال انقراض است.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی