کلکسیونر کراوات، کفش و ... جام قهرمانی

متأسفانه یك مصدومیت زانوی شدید باعث پایان دوره بازیگری او در ۲۸ سالگی شد. اما موفقیت های فراوان لوكزامبورگو به عنوان مربی و از زمانی كه كفش هایش را آویزان كرد همچنان نمونه دیگری است از یك سنت قدیمی، كه به موجب آن یك بازیكن متوسط هم می تواند به یك مدیر فنی توانا تبدیل شود.
او حتی قبل از جشن تولد ۳۰ سالگی به مربیگری در تیم كامپو گرانده از منطقه ریودوژانیرو پرداخت و همانجا بود كه اولین قهرمانی اش در دسته دوم را جشن گرفت. اما هفت سال دیگر بدون عنوان برای او سپری شد تا اینكه در سال ۱۹۹۰ در عین شگفتی توانست به همراه تیم براگانتینو فاتح لیگ قهرمانی منطقه سائوپائولو شود.
او كه از پشتیبانان انضباط تاكتیكی و فردی و از طرفداران به كارگیری تكنولوژی در فوتبال است، اولین كسی بود كه با استفاده از كیت های الكترونیكی، هدایت بازیكنانش از روی نیمكت را تجربه كرد. لوكزامبورگو با بیشتر باشگاههای مطرح برزیلی به افتخار رسیده است: از پالمیراس تا سانتوس، جایی كه او اخیراً و پس از تزئین ویترین افتخارات باشگاه با یك عنوان قهرمانی لیگ برزیل آنجا را به مقصد رئال مادرید ترك كرده است. قبل از آن هم در كروزیرو قهرمان لیگ ایالتی میناس ژرایس، جام حذفی و رقابتهای سراسری برزیل شده بود تا همه عناوین سال ۲۰۰۳ فوتبال برزیل را از آن خود كرده باشد.
موفقیت شیرین
به دنبال ناكامی برزیل در فینال جام جهانی ۹۸ در ورزشگاه استاد دو فرانس مقابل میزبان بازیها، لوكزامبورگو مصمم شده بود كه فرصت هدایت طلایی پوشان سلسائو را كه مایه مسرت و افتخار هر مربی برزیلی برای ماندگار كردن نام خود است از دست ندهد. آرزوهای او با قهرمانی در كوپا آمریكای ۱۹۹۹ در حال شكل گیری بود. در همان رویداد بود كه یك جوان مستعد با موهای كوتاه به نام رونالدینیو گائوچو كه از گرمیو فراخوانده شده بود در كنار رونالدوی بزرگ نمایش خیره كننده ای از خود به اجرا گذاشت.
ولی خیلی زود شانس از لوكزامبورگو رو برگرداند و شرایط روز به روز برای او و برزیل بدتر شد. بازیهای المپیك سیدنی ۲۰۰۰ آغازی بر پایان حضور لوكزه بر روی نیمكت تیم ملی بود. او با وجودی كه می دانست مدال طلای المپیك تنها عنوانی است كه فوتبال برزیل در حسرت به دست آوردن آن به سر می برد، بعد از مجادله با روماریو تصمیم گرفت بدون استفاده از سهمیه مجاز سه بازیكن بالای ۲۳ سال راهی سیدنی شود.
بعد هم برزیل در مرحله یك چهارم نهایی مقابل كامرون از پای در آمد تا بار دیگر در المپیك طرفداران خود را مأیوس كند. رقابت بعدی مسابقات انتخابی جام جهانی ۲۰۰۲ كره و ژاپن بود، اما این بار لوییس فلیپه اسكولاری پست مربیگری سلسائو را قبضه كرد.
كورینتیانس، كروزیرو و سانتوس تیمهایی بودند كه بیشترین استفاده را از وداع لوكزامبورگو با تیم ملی برزیل بردند. او به عنوان مربی این باشگاهها توانست یك منحنی بی سابقه از افتخارات را ترسیم كند، كه در دسامبر ۲۰۰۴ به نقطه اوج خود رسید. لوكزامبورگو به اولین مربی باشگاهی تبدیل شد كه توانسته پنج بار فاتح لیگ قهرمانی برزیل شود و دو بار آخر در دو سال متوالی و در دو تیم مختلف.
ستیزه جو
باوجود شخصیت خاص و فریبنده اش، لوكزامبورگو با بحث و ستیزه جویی غریبه نیست، او اولین بار با دست بردن در شناسنامه اش در دوران بازیگری (سه سال كاهش سن) بود كه سر و صدا به پا كرد و بعدها با طفره رفتن از پرداخت مالیات و آزار یكی از كاركنان هتلی كه در آن اقامت داشت، این مرد برزیلی خیلی خوش شانس بود كه با ابتكار استفاده از اسم Wanderley به جای اسم واقعی خود Vanderlei، به جرم جعل مدارك شناسایی به زندان نیفتاد.
اما همه اینها خارج از دنیای فوتبال بوده است، در فوتبال او نبوغ و استعدادش را برای اتخاذ تاكتیكهای صحیح به كار می گیرد و از آن مهمتر برای تحت تأثیر قرار دادن بازیكنانش كه چگونه همزمان مهارتهای تیمی و فردی خود را به نمایش بگذارند. لوكزامبورگو یك روانشناس ماهر است و علاوه بر این به خوبی می تواند هر بازیكن را به بهترین شكل زیر سایه خود بگیرد. او اینطور اظهار نظر می كند: «حتی خارج شدن از خانه هم انگیزه می خواهد، پس شما چگونه انگیزه را به یك بازیكن القا می كنید؟»
خط سیرلوكزامبورگو
«فوتبال یك علم صریح و روشن نیست كه بتوانید آن را در یك قوطی فشرده كنید. فوتبال تلفیقی از آرامش، بردباری، تبدیل تاكتیكها به عمل و نهایتاً اجرای آنها در روز بازی است. این ذات فوتبال است. یك تیم فوتبال مثل یك گروه اركستر است و خب همه نمی توانند نوازنده ویولن باشند. مدافع همانقدر مهم است كه مهاجم و دروازه بان همان اندازه كه یك مدافع وسط. لازمه یك تیم، وجود یك تلاش دسته جمعی است.» این حرفی بود كه مربی برزیلی در مصاحبه با لوییس بیارخو از آژانس خبری EFE اسپانیا، بلافاصله پس از به نتیجه رسیدن مذاكراتش با رئال مادرید در دسامبر ۲۰۰۴ مطرح كرد.
به عنوان یكی از برجسته ترین مربیان برزیلی این روزها، لوكزامبورگو وظیفه خطیر بازگرداندن رئال مادرید به جاده موفقیت را برعهده گرفته، مسیری كه در سالهای اخیر به طور متناوب پیچ و خم های زیادی داشته است. سفر لوكزامبورگو به اسپانیا برای هدایت كهكشانی ها حكایتی بود كه سالها در یاد خواهد ماند. شب عید سال نوی میلادی بود. قبل از اینكه آماده سوار شدن به هواپیما در فرودگاه ریودوژانیرو شود، ناگهان در بین همه مردم چشمش به رونالدو و روبرتو كارلوس افتاد، كه به طور اتفاقی با او هم مسیر شده بودند. همه آنها به مادرید پرواز می كردند. دو بازیكن ملی پوش برزیل از او پرسیدند: «رییس، برای تفریح به سواحل اروپا می روی؟» و لوكزامبورگو خیلی كوتاه جواب داد: «نه بچه ها، به اسپانیا می روم تا شما را مربیگری كنم.»
در چند هفته ای كه او سكان هدایت رئال مادرید را بر دست گرفته به خوبی توانسته اعتماد مدیران باشگاه را جلب كند و حتی مهمتر از آن بازیكنان را مجاب كرده تا ضمن احترام خاصی كه برای مربی خود قائلند، به تحسین او بپردازند. لوكزامبورگو همواره از بازیكنانش حمایت كرده و تلاش می كند تا آنها را به این باور برساند كه بهترین های جهان هستند.
تحسین كننده ساكی
لوكزامبورگو هم مثل خیلی دیگر از مردم از اوقات فراغت خود لذت می برد. او علاقه شدیدی به كراوات و كفش دارد. او اغلب با شیك ترین لباسها بر روی نیمكت مربیگری دیده می شود، چرا كه بازی فوتبال حكم مجلل ترین میهمانی ها را برایش دارد. دو تا از دختران لوكزه با بازیكنانی كه در آن مقطع عضو تیم او بوده اند ازدواج كرده اند: فابیانو (بازیكن سابق سائوپائولو و سانتوس) و مالدونادو (كروزیرو).
او می گوید: «هنوز دوست دارم برای سالها در دنیای فوتبال حضور داشته باشم، اما شاید به عنوان یك رییس باشگاه یا بعضی مقام های پایین تر. دوست ندارم روی نیمكت پیر شوم.» این آرزوی وندرلی لوكزامبورگو است، كه خودش ادعا می كند همیشه آریگو ساكی را تحسین كرده است، كسی كه مدیر ورزشی رئال مادرید است و نقشی اساسی در آوردن لوكزامبورگو به رئال مادرید داشت. همچنین او از فابیو كاپلو و روشی كه در میلان ترویج داد به نیكی یاد می كند و البته از ماریو زاگالو ریش سفید مربیان فوتبال برزیل.
شناسنامه وندرلی لوكزمبورگو
نام كامل: وندرلی لوكزامبورگو داسیلوا
متولد: ۱۰ می ۱۹۵۲ در تینگوا، ریودوژانیرو (برزیل)
سابقه مربیگری:
كامپوگرانده (۱۹۸۳)، ریوبرانكو (۱۹۸۴-۱۹۸۳)، فریبورگوئنسه (۱۹۸۴)، الاتحاد عربستان (۱۹۸۵-۱۹۸۴)، دموكراتا (۱۹۸۶-۱۹۸۵)، تیم زیر ۲۰ سال فلومیننسه (۱۹۸۷-۱۹۸۶)، آمریكا (۱۹۸۷)، تیم زیر ۲۰ سال فلومیننسه (۱۹۸۸-۱۹۸۷)، براگانتینو (۱۹۹۰-۱۹۸۹)، گوارانی (۱۹۹۱)، فلامنگو (۱۹۹۲-۱۹۹۱)، پونته پرتا (۱۹۹۳-۱۹۹۲)، پالمیراس (۱۹۹۴-۱۹۹۳)، پارانا كلوبه (۱۹۹۵)، فلامنگو (۱۹۹۵)، پالمیراس (۱۹۹۶-۱۹۹۵)، سانتوس (۱۹۹۸-۱۹۹۷)، كورینتیانس (۱۹۹۹-۱۹۹۸)، تیم ملی برزیل (۲۰۰۰-۱۹۹۸)، تیم المپیك برزیل (۲۰۰۰)، كورینتیانس (۲۰۰۲-۲۰۰۱)، كروزیرو (۲۰۰۲)، پالمیراس (۲۰۰۲)، كروزیرو (۲۰۰۴-۲۰۰۲)، سانتوس (از مه تا دسامبر ۲۰۰۴)، رئال مادرید (از دسامبر ۲۰۰۴).

افتخارات
قهرمان كوپا آمریكا (۱۹۹۹)، پنج بار قهرمان لیگ برزیل (،۱۹۹۳ ،۱۹۹۴ ،۱۹۹۸ ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴)، قهرمان جام حذفی برزیل (۲۰۰۳)، قهرمان مسابقات انتخابی المپیك (۲۰۰۰)، پنج بار قهرمان ایالت سائوپائولو (،۱۹۹۰ ،۱۹۹۳ ،۱۹۹۴ ۱۹۹۶ و ۲۰۰۰)، قهرمان ایالت میناس ژرایس (۲۰۰۳)، قهرمان ایالت اسپیریتو سانتو (۱۹۸۳)، قهرمان دسته دوم لیگ برزیل (۱۹۸۹)، دو بار قهرمان ریو-سائوپائولو (۱۹۹۳ و ۱۹۹۷).

منبع : خبرگزاری ایپنا