اگر وزیر بهداشت بودم...

یکی از پزشکان متخصص داخلی که به شغل شریف خانه‌داری مشغول است (او خانه ندارد؛ اشتباه نکنید) با خود فکر می‌کرد اگر وزیر بهداشت بود به چه چیزهایی باید فکر می‌کرد. وی از بس که به خرید سبزی تازه وسالم و سلامت و روش‌های پخت بهداشتی انواع غذا فکر کرده بود، خسته و کوفته با خود گفت: «اگر وزیر بهداشت بودم فکر و ذکرم چه بود؟» بینوا فکر کرده بود چون هر دو پزشک و متخصص داخلی هستند، کافی است. بنابراین با خود فکر کرد ما مثل هم هستیم، او یعنی وزیر بهداشت هر روز با فکر به چه مسایلی، روز خود را به شب می‌رساند. آنچه در زیر می‌خوانید دست‌پخت این پزشک متخصص داخلی آشپز است! ...
امروز صبح، قبل از اذان صبح از خواب بیدار شدم، نماز شب را به صبح وصل کردم و بعد از نماز هم برای کوتاهی دست دشمنان و بریده بودن دست مافیای دارویی و غیره در بهداشت و سلامت مردم مقادیر معتنابهی دعا کردم. حتی اشک هم ریختم و متن بخش‌نامه‌ای را هم که بر مبنای آن ورزش صبحگاهی را برای اساتید دانشگاه‌های علوم‌پزشکی را اجباری اعلام کنم، در ذهنم مرور کردم تا موقع رسیدن به دفتر دیکته کنم. به وزارتخانه نرسیده بودم که روی تلفن همراهم پیامک فرستادند. کمی خندیدم، ولی در پایان آن آمده بود که خودم را به نهاد ریاست‌جمهوری برسانم. دروغ نگفته‌ باشم دلم هزار راه رفت. در راه فکر می‌کردم که من به تازگی مصاحبه یا سخنرانی نکرده‌ام. تازه گاف دوستی با مردم اسراییل را هم که من نداده‌ام!
تا سلام کردم رییس دفتر رییس‌جمهوری، پاسخ بلند و بالایی داد و چند قدمی هم برای استقبال جلو آمد و گفت: «شکر خدا که مدرک شما اصل اصل است.» بعد هم پیغام داد که عدالت ایجاب می‌کند که سلامتی را مهرورزانه به سر سفره‌های همه مردم شریف کشور برسانم. گفتم: «شخصا در این امر مداخله می‌کنم.»
● اولین حرکت، روسای دانشگاه‌ها
در میان راه در اندیشه بودم که کار تقسیم سلامت را از کجا شروع کنم. دیدم دانشگاه‌های علوم ‌پزشکی برای شروع، بهترین هستند. فکر کردم چه کنم که مثل توپ صدا کند و سفره و سلامت را یکی کند، دیدم رؤسای دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور، بعضی‌ها خیلی وقته به بالای میانگین سه سال ریاست کرده و جا خوش کرده‌اند و برای تقسیم سلامت هم کاری نکرده‌اند. برای همین شخصا تصمیم گرفتم از همین ر‌ؤسای دانشگاه‌های علوم‌پزشکی در پایتخت شروع کنم. به کمبود نیروی رییس هم فکر کردم، ولی برایشان مدل چرخشی و روتیشن آشنا را می‌گذاریم.
الحمدا... در آموزش پزشکی، داروسازی، دندانپزشکی و... همه اینها از اروپا که جلوتریم، مطمئن نیستم از آمریکا جلو افتاده‌ایم یا نه؟! ولی از این دشمنان بعید نیست که نگذاشته باشند اخبار رشد و ترقی ما درز کند. نمی‌دانم معاون آموزشی چگونه می‌تواند در تقسیم سلامت بر سر سفره‌ها نقش خود را ایفا کند، ولی عجالتا یک گوشمالیش می‌دهم تا فکر کند که چه نقشی باید داشته باشد.
می‌خواستم در حضور معاون برنامه‌ریزی و مدیریت منابع و غیره، چند اداره بی‌خودی که اسم خودشان را نظارت گذاشته‌اند، را جمع کنم و همه مدیران و کارشناسان را بفرستم مرخصی تا صرفه‌جویی کرده باشم، ولی مشغله فکری مانع این کار شد.
مدتی است مسایل مختلف کشور اعم از نرخ بیکاری و تورم، مسکن، قیمت جهانی نفت و تعیین استراتژی مذاکره با آمریکا فکرم را مشغول کرده است. متاسفانه مسایل
پیش‌پا افتاده‌ای همچون طرح پزشک خانواده، کیفیت آموزش پزشکی، سهم پرداخت از جیب مردم و بیمه‌ها، کیفیت ارایه خدمات
بهداشتی-درمانی در کشور و چند مساله دیگر وقت مرا می‌گیرد.
● تمرین برای ریاست جمهوری
به گمانم باید از همین حالا با تقسیم سلامت بر سر سفره‌ها تمرین برای ریاست‌جمهوری را شروع کنم.
البته با ترکیب قبلی، فعلی و آتی هیات دولت باز هم، هم‌چنان «نخبه» خواهم ماند و «نخبگی‌» خواهم کرد و تمرین زیاد لازم نیست. فعلا برای دست‌گرمی با مصاحبه و اظهارنظر در مورد نرخ تورم داخلی و مقایسه با کشورهای همسایه شروع کرده‌ام. به مساله مسکن و فلسفه توسعه و پیشرفت اقتصادی-‌اجتماعی هم اشارتی داشته‌ام، ولی می‌دانم کافی نیست.
باید در سفر استانی بعدی با سخنرانی، مصاحبه (شاید حتی مقاله هم نوشتم و یا وبلاگی راه انداختم) در مورد لایحه حمایت خانواده، استراتژی کشور در مذاکره با گروه ۱+۵ یا ۳+۷ و تاثیر فلسفه غرب در پلورالیسم و لیبرال دموکراسی غرب و شرق و اطراف و اکناف جهان، اظهارنظر کنم. باید برای انجام وظیفه در هر لباسی حتی لباس ساده ریاست‌جمهوری آماده بود. مسایل پیش پا افتاده مربوط به سلامت وقت مرا می‌گیرد. باید تمرین برای ریاست‌جمهوری را از همین حالا شروع کنم. با همین تقسیم سلامت بر سر سفره‌ها!
چون همچنان جوان‌ترین و نخبه‌ترین هستم، با اظهارنظر و مصاحبه در مورد نرخ تورم، مسکن، بیکاری جوانان و لایحه حمایت خانواده، تاثیر فلسفه پلورالیسم در لیبرال دموکراسی غرب و نتایج فوتبال پرسپولیس تمرین ریاست جمهوری را آغاز کرده‌ام، ولی کافی نیست. باید در سفر استانی بعد با سخنرانی در مورد، سیاست خارجی، ‌داخلی، انرژی هسته‌ای، اوضاع اقتصاد آمریکا، وضعیت پناهندگان نپال و نرخ بهره‌ مالزی، اوضاع گرم شدن کره زمین و وضع هوا و فضای جهان برای ریاست‌جمهوری مشق کنم... باید به فکر راه‌اندازی یک وبلاگ شخصی هم باشم. هزار تا کار دارم و فکر...

دکتر فاطمه خالقی

منبع : هفته نامه سپید