غزه: نه حقوقی، نه ترحمی!

اینک اسرائیل، غزه را بعنوان ” یک جنگ واقعی” اعلام کرده است، مرزهای این منطقه را بسته است و مانع از تردد اهالی منطقه به بیمارستان های اسرائیل، اردن ، مصر و کرانه باختری ( کرانه باختری رود اردن ، مناطق فلسطینی که از سال ۱۹۶۷ به اشغال اسرائیل درآمده است) می شود
این مطلب در۲۳ ژانویه سال گذشته(۲۰۰۸) درباره وضعیت مردم غزه ترجمه شده بود
● غزه: نه حقوقی، نه ترحمی!
مصطفی ال جمال، ۷۶ ساله، این روزها برای پیدا کردن داروهای پسرش خانه به خانه در می زند.
« یحیی ال جمال» پسر ۵۳ او در خانه در بستر بیماری افتاده است و در کنارش یک دستگاه اکسیژن فعلا او را زنده نگه داشته است.
مصطفی می گوید :” وضعیت پسرم هر لحظه بدتر می شود. ما دو ماه است که منتظر دارو هستیم.”
سال گذشته، دختر ۴۴ ساله مصطفی، که مادر ۶ بچه بود در اثر سرطان سینه درگذشت. او در شرف بهبود بود که اسرائیلی ها دسترسی به دارو را مسدود کردند، تا جائیکه دیگر هیچ تنابنده ای قادر نبود او را زنده نگه دارد.
مصطفی دوباره می بیند که همان اتفاق این بار برای پسرش در حال وقوع است. سرطان یحیی از کلیه اش شروع شد، و تا ریه راستش گسترش پیدا کرد و حالا به کبدش رسیده است. دو بار، یکبار در ۲۰ جولای و بار دوم در دوم اکتبر سال گذشته، به یحیی اجازه داده شد تا به مرکز پزشکی «سورسکی» در تل آویو برده شود… در بار دوم مراجعه او به آنجا ، بیمارستان موافقت کرد تا در قبال ۳۵۵۰۰ شکلس ( معادل ۹۰۰۰ دلار) ۲۸ قرص به او داده شود.
انتقال او به یک بیمارستان اسرائیلی می تواند به یحیی دارو و امید را برگرداند، اما مقامات اسرائیلی از دادن اجازه عبور برای امور پزشکی نیز ممانعت بعمل می آورند. داروهایی که قبلا به یحیی داده شده بود، اهدایی نبودند، دولت اسرائیل هزینه داروهای بیماران فلسطینی که در بیمارستان های اسرائیل معالجه می شوند را از محل مالیات هایی که به نمایندگی از طرف مقامات فلسطینی ، از مردم فلسطین دریافت می کند، کسر می کند. دولت اسرائیل بخش عمده مالیات هایی که از فلسطینیان می گیرد را به جای اینکه برای آنها خرج کند ، ذخیره می کند. مقامات فلسطینی هم هر وقت برایشان مقدور باشد، هزینه های دارو و درمان را می پردازند.
اینک اسرائیل، غزه را بعنوان ” یک جنگ واقعی” اعلام کرده است، مرزهای این منطقه را بسته است و مانع از تردد اهالی منطقه به بیمارستان های اسرائیل، اردن ، مصر و کرانه باختری ( کرانه باختری رود اردن ، مناطق فلسطینی که از سال ۱۹۶۷ به اشغال اسرائیل درآمده است) می شود.
اسرائیل مرزهای غزه را بسته است، چون اهالی این منطقه برای تشکیل دولت، به حماس رای دادند، حماسی که اسرائیل را به رسمیت نمی شناسد.
تلاش های جامعه جهانی و هزاران نفر از خود مردم اسرائیل در داخل کشور سبب شد که به اسرائیل فشار آورده شود تا اجازه دهد چند محموله پزشکی وارد شود. اما هرج و مرج ناشی از محاصره، وضعیت بسیار نابسامانی در کمک رسانی پدید آورده است.
خالد رعدی، سخنگوی وزارت بهداشت فلسطین اعلام کرد که :” تا کنون ۷۲ نفر از مردم منطقه بدلیل کمبود دارو و نداشتن مجوز عبور برای رفتن به مراکز پزشکی فوت کرده اند.” این درگذشتگان عمدتا از میان زنان، افراد مسن و کودکان بوده اند.
رعدی از جامعه جهانی خواست تا بر اسرائیل فشار وارد کنند تا این کشور اجازه دهد اقلام پزشکی مورد نیاز در دسترس بیماران غزه قرار بگیرد.
دکتر ایمان ابو کعان، یکی از پزشکان معالج « یحیی ابو جمال» می گوید:” اگر داروی مورد نیاز یحیی به او می رسید، مسئله یحیی اینطور که الان وخیم است، وخیم نمی شد.” دکتر کعان می گوید که بیمارستان غزه، یعنی جائیکه او یحیی را معالجه می کند، دارای دو اتاق رادیولوژی برای بیش از ۵ بیمار سرطانی است که این کافی نیست. و کمبود تخت بیمارستانی، باعث می شود که بیمارانی که در حالت بازیابی و مراقبت های پس از معالجه هستند، با پتوهایی که خودشان باید از خانه بیاورند، روی زمین بخوابند. از بیماران دیگر که احتیاج به خدمات درمانی دارند، خواسته می شود که بیمارستان را ترک کنند. این بدان معناست که مراقبت های ضروری غالبا امکان پذیر نمی باشند.
مقامات اسرائیلی اغلب تلاش می کنند تا با گرفتن “اطلاعات امنیتی” از فلسطینی ها، به آنها اجازه دسترسی به خدمات پزشکی را بدهند.
« میری واین گارتن» سخنگوی گروه اسرائیلی « پزشکان برای حقوق بشر» (IPS) می گوید:” در موارد متعددی ما متوجه شده ایم که فلسطینیانی که دارای اجازه امنیتی بوده و جواز رفت و آمد دارند ، برای بازجویی به سرویس مخفی اسرائیل (GSS, Shabak) واقع در منطقه بازرسی Erez فراخوانده شده اند و از آنها خواسته شده است که به شرط دادن اطلاعات در مورد مظنونین، به آنها خدمات پزشکی داده می شود. اگر آنها از دادن اطلاعات خودداری کنند، آنها را به غزه باز می گردانند و به آنها گفته می شود که دیگر جواز رفت و آمد آنها را تمدید نخواهند کرد.”
«واین گارتن» موارد متعددی از این نمونه ها را ثبت کرده است. او می گوید:” این حرکت تعمدی؛ ” امتناع از دادن خدمات درمانی” و یا نحوه ارائه خفت بار درمان، کاملا غیرعادلانه ، بی رحمانه، غیر انسانی و نقض آشکار « کنوانسیون سازمان ملل علیه شکنجه» است.
با این اوصاف ، «مصطفی» همچنان در انتظار کمک بسر می برد. این پدر مصیبت زده می گوید:” ما در طلب چیزی بیشتر از حقمان نیستیم. برای رضای خدا، به ما کمک کنید که بتوانیم به بیمارستان تل آویو برویم. این حق پسرم است که زنده بماند. تمام چیزی که من درخواست دارم، تنها کمی ترحم و شفقت است.”

محمد عمر
Inter Press Service
برگردان المیرا مرادی

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ توسعه