نقد و بررسی بازی Stubbs the Zombie

▪ سازنده Wideload
▪ ناشر Aspyr
▪ سبک بازی Action Adventure
▪ تاریخ انتشار نوامبر ۲۰۰۵
▪ پلتفورم PC, XBOX
بدون شک سال ۲۰۰۵ سال نوآوری های جالب بود. در طول سالی که گذشت بازی هایی به بازار آمدند که اولین بازی در سبک خودشان بودند مانند: Fahrenheit ، Killer۷ ، Guitar Hero و ... .
همیشه گفته اند اگر می خواهی بین خودت و کس دیگر قضاوت کنی خودت رو جای او بذار. فلسفه این بازی هم همین است یعنی قضاوت بین انسان و زامبی! بازیStubbs the Zombie: in rebel without a pulse اولین کار شرکت Wideload است که توسط شرکت Aspyr که بازی های خوبی مانند: Gothic و Pitfall را در کارنامه ی خود دارد بر روی PC و XBOX منتشر شده است. (لازم به ذکر است که کاربران مکینتاش تقریبا هر چیزی از بازی دارند از این شرکت دارند!) در یک دید کلی این بازی هیچ چیز قابل توجهی غیر از نقش اولش ندارد. (یک زامبی سبز پوست بنام Stubbs اما همین نقش اول چنان جای کار به سازندگان داده که باعث بوجود آمدن یک گیم پلی جدید شده است) ضمن اینکه تهیه کننده ی اجرایی این بازی همان تهیه کننده ی اجرایی بازیHalo می باشد.
بازی در شهر PunchBowl رخ می دهد ، یک شهر فوق مدرن که به نظر می رسد در دهه ۶۰ ساخته شده ست و توسط یک میلیاردر اداره می شود. داستان از این قرار است که ادوارد (همون استابز!) به دست پدر دوست دخترش به قتل میرسد (به دلیلش هم کاری نداشته باشید!) چندین سال پس از این ماجرا دوست دوختر سابق ادوارد صاحب فرزندی میشود که بعدها تبدیل به یک میلیاردر شده و شهری را بر روی قبری که ادوارد در آن دفن شده است بنا میکند. روح ادوارد که بسیار خشمگین شده بیدار میشود و برای گرفتن انتقام و دست یابی به عشق ناکامش شهر را به آشوب میکشد و ...
یکی از مهمترین نقاط قوت بازی گیم پلی بازی است. شما برای اولین بار در تاریخ بازی در نقش یک زامبی پاره! به انجام بازی خواهید پرداخت اما این زامبی خود نیز با تمام زامبی هایی که تا بحال دیده اید فرق دارد ، قسمتی از بدن او در جایش نیست و او بجای اینکه به خوردن گوشت انسان تشنه باشد به خوردن مغز انسان ها تشنه است. در ابتدای بازی Stubbs از زیر زمین اقدام به دزدیدن ساندویچ انسانی می کند که در این لحظه رباتی او را از این عمل باز می دارد و شروع می کند به آموزش او اینکه چگونه از توانایی های خودش استفاده کند. (لازم به ذکر است که این ربات ۲-۳ بار دیگر هم با شما ملاقات خواهد داشت!) بعد از مرحله ابتدایی بازی که آموزش های لازم به شما داده می شود بازی شروع می شود ، شما چیزی به نام روایت داستانی در شروع بازی نخواهید دید فقط چندین مبارزه که بسیار جالب خواهد بود. در شهر PunchBowl در یک مسیر حرکت می کنید و همه ی آدم های شهر را به زامبی تبدیل می کنید حتی پلیس ها (شاید یکی از آن ها لئون کندی یا کریس ردفیلد باشد!) و چه لذت بخش است کشتن انسان ها و خوردن مغز آنها! زامبی هایی که شما بوجود آورده اید هم زامبی های دیگری را بوجود می آورند البته فقط آدم هایی که به روش زامبولی کشته شوند به زامبی تبدیل می شوند. روش های آدم کشتن شما در این بازی به ۶ دسته تقسیم می شود:
۱) کشتن با کتک: در این بازی شما انسان ها را با مشت و لگد می کشید.
۲) خوردن مغز: لذت بخش ترین قسمت بازی که قسمت اعظم بازی را تشکیل می دهد. شما در این روش وقتی که دشمن حواسش به شما نیست یا ضعیف شده مغز او را می خورید که باعث می شود انرژی های شما با سرعت بیشتری پر شوند.
۳) گاز معده (دی هیدروژن سولفور): در این روش شما با آزاد کردن مقداری از این گاز دشمنان را به حالت خلسه فرو می برید و به راحتی می توانید آنها را بکشید. در جاهای شلوغ زمانی که دشمنان شما را محاصره کرده اند با استفاده از این توانایی می توانید مدتی آنها را از فعالیت انداخته و آنها را تبدیل به زامبی کنید.
۴) بمب پانکراس: در این روش شما از معده تان که از بیرون دیده می شود به عنوان بمب کنترل شونده استفاده می کنید. یعنی معده را به میان دشمن پرت کرده و هر زمان که خواستید منفجر می کنید. (البته بعد از مدتی اگر شما دست به کار نشوید خودش منفجر می شود.) شما این توانایی را دارید که ۹ بار معده ی خود را به سمت دشمنان پرتاب کنید. جالبترین توانایی آن اینست که به دشمنان می چسبد و دشمنان برای رهایی از این معده به سمت دوستان خود به حرکت در می آیند و با انفجار خود موجب مرگ آنها می شوند.
۵) تسخیر (دست کنترل کننده): این قسمت هم یکی فسمت های لذت بخش بازی است. شما هر زمان که بخواهید دست خودتان را جدا می کنید و آن را کنترل می کنید. زمانی که از دست استفاده می کنید صفحه بازی سیاه و سفید می شود و شما در هر جایی که تصور کنید می توانید با دست خود حرکت کنید . دست شما روی سقف حرکت می کند روی دیوار صاف هم حرکت می کند پس جایی نیست که دست شما به آن نرسد. البته استفاده ی این تکنیک در تسخیر آدم هاست. شما می توانید دستتان را به انسان ها نزدیک کنید و با در اختیار گرفتن سر آنها ، آنها را به تسخیر خود در آورید. از اینجا به بعد شما در نقش یک آدم بازی می کنید که اگر اسلحه هم داشته باشد می توانید از آن هم استفاده کنید ، همچنین بعضی در ها را می توانید با استفاده از این تکنیک باز کنید. (البته آدم هایی که توسط آدم های تسخیر شده کشته می شوند به زامبی تبدیل نمی شوند.) همچنین شما در این بازی در بعضی موارد می توانید دست دشمنان را جدا کرده و از آن به عنوان اسلحه ی سرد استفاده کنید!
۶) بولینگ با کله: این یکی واقعا کمی عجیب است! شما کله ی خود را جدا می کنید ، آن را به هر جا بخواهید می فرستید و سپس آن را منفجر می کنید. زمانی که شما سر خود را از تن جدا می کنید همانند استفاده از دست صفحه تغییر رنگ می دهد با این تفاوت که اگر این سر به آدم ها اصابت کند آنها تبدیل به زامبی خواهند شد. نگران نباشید شما همانطور که رویش دست دارید رویش سر هم دارید! لازم به ذکر است که در ابن بازی کنترل بسیار مختصری هم روی زامبی های دیگر دارید. شما می توانید از آنها به عنوان یک سپر استفاده کنید و در مواقع ضروری آنها را به سمت دشمنان هل دهید یا با سوت آنها را وادار کنید کمی سریع تر حرکت کنند (البته همیشه شما را تعقیب نمی کنند). این هل دادن چیز بسیار خوبی است مثلا شما در جایی در یک میدان مین قرار دارید ، اول زامبی ها را به جلو هل می دهید بعد خودتان از روی آنها می روید. یعنی فداکاری اجباری! زامبی های دیگر نیز مانند شما از مغز انسان های دیگر استفاده می کنند و آنها را به زامبی تبدیل می کنند.
نکته جذاب دیگر در گیم پلی بازی استفاده از وسایل نقلیه است. در این بازی چند وسیله مانند هاورکرفت ، تانک ، تراکتور و جیپ معمولی خواهد بود که به شما کمک می کند راحت تر کارتان را انجام دهید. البته کنترل این وسایل بدلیل استفاده بازی از موتور بازی Halo به شکل نسبتا بدی می باشد که در ابتدا کمی شما را دچار مشکل می کند. همانطور که می بینید وقتی بازیی با ۸ ساعت گیم پلی اینقدر امکانات داشته باشد به هیچ وجه شما را خسته نخواهد کرد. (حتی مرحله حرکات موزون هم در بازی می باشد!)
در قسمت هوش مصنوعی ، بازی چیز خاصی برای گفتن ندارد و خیلی معمولی عمل می کند. هوش مصنوعی بازی در مواقع بسیار باعث ایجاد مشکل می شود اما در برخی مواقع نیز خوب عکس العمل نشان می دهد. دشمنان شما مجموعه ای از انسان های عادی ، سربازان نظامی ، دانشمندان ، گروه ضربت و ماموران پلیس است. شما دشمنان ضعیف تر خود را با خوردن مغز آنها و دشمنان قویتر خود را با کندن دست آنها نابود می کنید. بزرگترین هوشمندی سازندگان این بوده که وقتی بازی بعد از گذشت چند مرحله تکراری به نظر می رسد با یک حرکت زیرکانه ، یک فلش بک نشان می دهند که این باعث می شود شما راغب به ادامه بازی شوید.
کنترل بازی هم بسیار ساده و منطقی است و به هیچ وجه در کار با آن مشکلی نخواهید داشت. اگر هم مشکلی داشتید آن قدر وقت دارید که به کیبورد نگاه کرده و مشکلتان را حل کنید! (با توجه به اینکه بازی در سطح بسیار آسانی قرار دارد.)
اولین چیزی که آدم را در این بازی اذیت می کند حالت گرافیکی بازی است. لایه ی گرافیک که روی تصویر کشیده شده است شما را یاد فیلمهای قدیمی روی VHS می اندازد که خراب شده اند! خط های عمودی که رو تصویر می آیند هر چند شما را اذیت نمی کنند ولی به نظر می رسد اگر نبودند بازی از گرافیک بهتری می توانست سود ببرد. (با توجه به اینکه در این بازی از موتور گرافیکی بازی Halo استفاده شده است) می توان گفت گرافیک این بازی از نقاط اصلی ضعف بازی به شمار می رود حتی بدون آن جلوه ی گرافیکی بازی گرافیکی ، در حد بازی های دو سال پیش دارد. در بازی غیر از چهره ی Stubbs و یکی دو شخصیت دیگر به هیچ وجه چهره ها قابل قبول طراحی نشده اند. اما بازی به قدری جذاب است که ضعف گرافیکی در بازی بسیار کم به چشم می آید. (هر چند که با این وضعیت هم ، سخت است که بتوانید بیشتر از ۵۰ فریم در بازی بگیرید که البته این یکی هم چندان اذیت نمی کند!) دمو های بازی هم که می توانستند گرافیک بازی را از این خشکی خارج کنند کاملا ضعیف کار شده اند و جنسا از نوع گرافیک گیم پلی هستند.
دومین نکته ی ضعف بازی کوتاه بودن و آسان بودن آن است. تقریبا محال است که بتوانید بازی را بیشتر از ده ساعت طول بدهید! حتی مردن هم سخت است و اگر شما کمی پناه بیرید انرژی خود را به دست می آورید. البته به نظر می رسد اگر بازی طولانی تر بود یکنواخت می شد پس همان بهتر که کوتاه باشد! و آخرین نکته ی منفی بازی داستان نسبتا نا مفهوم آن است. البته برای کسانی که نسخه ی اورجینال بازی را دارند گویا این مشکل نیست. چون کمی از داستان در Manual بازی نوشته شده است ولی برای کسانی که نسخه ی کپی را تهیه کرده اند تا اواخر بازی هیچ داستانی مشخص نیست هر چند زمانی هم که مشخص می شود چندان دندان گیر نخواهد بود!
نقطه قوت دیگر بازی بخش صدای آن است. موسیقی های قدیمی دهه ۶۰ (البته در جریان بازی کمتر شاهد پخش موسیقی هستیم که این خود ممکن است کمی از لذت بازی بکاهد!) به اضافه حرف های بامزه ای که انسان هنگام از دست دادن مغزشان می گویند و صدای اسلحه ها و اتومبیل ها به همراه آژیر پلیس به خوبی کار شده اند و وضعیت یک شهر را که به طور مسخره ای بحران زده شده است را به شما القا می کند. البته صدا گزاری بازی با اشکالاتی همراه است به طور مثال در تعدادی از دمو ها شاهد این هستیم که لب شخصیت ها هیچ حرکتی ندارد یا اینکه بطور کلی هیچ صدایی به هیچ شخصیتی نمی آید.
در نهایت این بازی را که در قالب ۳ سیدی برای کامپیوتر (با سیستم مورد نیاز معمولی) و یک DVD برای XBOX عرضه شده است را به همه دوستان عزیز پیشنهاد می کنم تا لذت یک بازی نسبتا نوآورانه و جذاب را با توجه به اینکه بازی بسیار کوتاه هست تجربه کنند.
▪ سیستم مورد نیاز:
ـ ویندوز ۲۰۰۰ یا XP
ـ پنیتوم-۳ ۱.۲ گیگاهرتز
ـ ۲۵۶ مگابایت رم
ـ ۶۴ مگابایت کارت گرافیک (nVidia GeForce ۳ یا ATI Radeon ۷۵۰۰ و بالاتر)
ـ ۴ گیگابایت فضای خالی

نویسنده Elvish Hero, sina_unl

منبع : بازیکده