خشونت پرستان مهرستیز کنکاشی در رویدادهای احتمالی سال تحصیلی جدید

باز آمدن مهرماه، تداعی گر ضرب آهنگی دلنشین و پرخاطره است علی الخصوص برای آن هایی که روزگاری در عرصه های علم آموزی کشور حضور داشته اند. اما در لابلای سطور روح بخش خاطرات آن دوران، همواره عواملی برای مخدوش ساختن تصاویر زیبای منقش در ذهن وجود دارد، که مرور آن ها علاوه بر آن که خاطرات شیرین دوران تحصیل را تحت تاثیر قرار می دهد، پس لرزه هایی بیم آلود را برای آینده رقم می زند. در این میان محیط دانشگاه به دلیل دارا بودن ویژگی هایی منحصر به فرد، نسبت به سایر عرصه های علم آموزی، حادثه خیزتر جلوه می نماید. نگاهی به فضای حاکم بر مقاطعی از تاریخ دانشگاه های کشورمان، اعمال و رفتار ناصواب برخی جریان های افراط کار سیاسی را در کنار تمامی زیبایی های دانشگاه به نمایش می گذارد که هیچ سنخیتی با فضای آکادمیک ندارند. کم نبوده اند افراد، جریان ها و تشکل هایی که طی یک دهه اخیر، بوق تبلیغاتی احزاب و جریان های سیاسی بیرون از دانشگاه شده و به اقتضای شرایط دیکته شده از سوی احزاب، محیط دانشگاه را ملوث به انواعی از تنش، بحران آفرینی و غوغاسالاری ساخته و تشنج آفرینی و تلاطم را جایگزین آرامش و سکون نموده اند. از این روست که شروع سال تحصیلی جدید نیز در کنار امیدها و شادکامی های برخاسته از خاطرات سال های قبل دانشجویان، دغدغه ها و بیم هایی را در کالبد ایشان می دمد.
اما امسال دانشگاه ها چگونه خواهد بود؟ پاسخ به این پرسش، مستلزم نوعی آینده شناسی است و نگاه دقیق به آینده، آن گاه میسر خواهد بود که تحلیل ما از شرایط حاکم بر گذشته، دقیق و کارشناسانه باشد. در طول سال تحصیلی قبل، موضوعاتی همچون برخورد با متخلفین - اعم از تشکل های غیرقانونی و فعالین دانشجویی قانون گریز - تعطیلی برخی نشریات دانشجویی، مشکلات و اعتراضات صنفی، محرومیت از تحصیل برخی از دانشجویان سابقه دار و ممانعت از ادامه تحصیل ایشان و مواردی از این دست در قالب سیاست های سلبی به اجرا درآمده و اعتراضاتی را نیز در پی داشته است. علاوه بر این مولفه ها، شرایط سیاسی کشور
نیز به عنوان یکی از متغیرهای تعیین کننده در زیست سیاسی تشکل ها و فعالین دانشجویی، عمدتا در مقوله های سیاست خارجی با موضوع خاص تهدیدات آمریکا علیه ایران، فناوری هسته ای، موضوع اسرائیل و در حوزه سیاست داخلی با سرفصل هایی همچون طرح تحول اقتصادی دولت، انتخابات مجلس هشتم و نقد عملکرد دولت، در فعالیت ها و واکنش های جریان های فعال دانشجویی نمود یافته است.
بر این اساس به نظر می رسد، اصلی ترین موضوعات محل تکاپو و حتی چالش خیز دانشگاه ها در سال جدید تحصیلی مواردی همچون، تداوم اعتراض به سیاست های سلبی وزارت علوم، پیگیری مطالبات صنفی و مقوله هایی نظیر؛ انتخابات ریاست جمهوری دهم، نقد و ارزیابی عملکرد دولت، تکاپو برای معرفی نامزد انتخاباتی مورد توافق هر تشکل یا جریان دانشجویی و مواردی مشابه این ها باشد.
همه مواردی که از نظر گذشت، در قواره ای طبیعی و معقول، در زمره مولفه ها و شاخصه های کاملا طبیعی و از جمله نشانه های حیاتی یک دانشگاه پویا و هدفمند است.
اما وجود برخی نشانه ها، بیم مخدوش ساختن تصویر شفاف دانشگاه و سوق دادن آن به سمت ناآرامی و تشتت را می دهند، برخی از این شواهد و قراین بدین شرح است:
الف) انتقادهای مغرضانه و موج سنگین تبلیغاتی و عملیات روانی احزاب و جریان های مخالف دولت که در قالب یک تخریب تمام عیار و بی سابقه از دولت نهم ظاهر گشته و تمامی ابزارها را در این راستا به استخدام گرفته است.
در این میان، شاخه دانشجویی بسیاری از احزاب و گروهک های اپوزیسیون و منزوی می توانند، به عنوان عوامل بحران آفرین در دانشگاه نقش آفرینی کنند.
ب) انباشت مطالبات صنفی و نارسایی های غیرقابل اغماضی که در خدمات رسانی آموزشی و رفاهی به برخی واحدهای دانشگاهی وجود دارد، بستر مناسبی برای بهره وری های سیاسی تشکل ها و جریان های بیمار در داخل و خارج دانشگاه خواهد بود. از این روی، تداوم اعتراض های صنفی در دانشگاه های زنجان، تربیت معلم کرج، شیراز و ... محتمل بوده و درایت بیش از پیش مسئولین امر را می طلبد.
پرواضح است بهترین نسخه برای حل این معضل، اقدامات پیشگیرانه مسئولین دانشگاهی در جهت رفع نواقص خدمات رفاهی، خوابگاهی و آموزشی خواهد بود.
ج ) جریان های دانشجویی به حاشیه رفته ای که ادبیاتی منسوخ یافته و رادیکال منشی و غوغازیستی ایشان نوعی روان پریشی مزمن را در آن ها باعث گردیده است نیز می توانند در زمره عوامل تشنج آفرین در سال تحصیلی جدید باشند . مروری بر واگویه های تهدید آمیز نمایندگان برخی از این جریان ها در اثبات این فرضیه مفید خواهد بود:
«تجربه سال های اخیر نشان داده که سیاست مشت آهنین در برابر جنبش دانشجویی نتیجه معکوس خواهد داشت و به نظر می رسد که هر چه دامنه برخوردهای تابستانی گسترده تر شود اعتراضات دانشجویی در سال تحصیلی آینده نیز پر رنگ تر از همیشه خواهد شد.»۱
«سیاست سرکوب نتیجه عکس خواهد داد ]...[ بلکه جنبش دانشجویی اینبار، هوای تازه ای استشمام می کند و جوشان و خروشان به پیکار آمده است.»۲
«نظرسنجی ]مجعول[ اینترنتی با موضوع ادامه تحصن دانشگاه زنجان در سال جدید: ۷۱% از شرکت کنندگان در نظرسنجی موافق از سرگیری تحصن در سال تحصیلی جدید بوده اند.»۳
«به تمام کسانی که دست اندرکار این حکم ها و احضارها و بازداشت ها هستند اعلام می داریم که شروع سال تحصیلی جدید را بدون حضور یارانمان تاب نخواهیم آورد]...[ شهریور شمارش معکوس شروع سال تحصیلی جدید است که مسئولان باید تقاص این بی عدالتی ها را پس بدهند.»۴
«از شما دانشگاهیان و دانشجویان سراسر کشور خواستار آنیم که همچون گذشته با اتحاد و همبستگی تان با یارانتان در تربیت معلم تهران سدهای محکمی در برابر کینه توزی های مسئولین بسازید.»۵
« دانشجویان وعده کردند پاسخ بازداشت ها در تعطیلات تابستانی دانشگاه ها و سالگرد ۱۸ تیر را در پاییز خواهند داد.»۶
جان مایه سخن آن که، این نشانه ها از ضربی ناهمگون در نواخت دلنشین دانشگاه خبر می دهند که با فضای آرامش طلب دانشگاه ها در تضاد و تعارض است.
حال قطع نظر از آن که نسیم های این چنینی توان ایجاد تلاطم در اقیانوس پرخروش دانشگاه را نخواهند داشت و نیز ناگفته پیداست که گروهک های به حاشیه رفته و نقب خورده از بیداری دانشگاه در تکاپوی آنند که سرخوردگی های ناشی از عدم اقبال عمومی ، بحران منزلت و تضعیف پایگاه اجتماعی خود را دستاویز انواعی از شالوده شکنی ها و قانون گریزی های اوباش گونه سازند اما مسئولیت خطیر مسئولان آموزش عالی کشور در این خصوص آن است که بدون تردید و تزلزل و مقتدرانه با عوامل سلب آرامش برخورد نموده و مهد آموزش و پرورش کشور را آفت زدایی کنند.

محمد عبدالهی
پی نوشت ها:
۱ - خبرنامه امیرکبیر، مصاحبه بامهدی عربشاهی، ۲۱ مردادماه .۱۳۸۷
۲ - خبرنامه امیرکبیر، ۵ شهریور .۱۳۸۷
۳ - خبرنامه امیرکبیر، ۵ شهریور .۱۳۸۷
۴ - سخنرانی مهران عباس زاده دبیر انجمن اسلامی غیر قانونی دانشگاه تربیت معلم، خبرنامه امیرکبیر، ۱۲ شهریور .۱۳۸۷
۵ - بیانیه ۳۲ انجمن اسلامی غیر قانونی منتسب به تحکیم علامه، خبرنامه امیرکبیر، دوازدهم شهریور .۱۳۸۷
۶ - خبرگزاری جبهه متحد دانشجویی ، شهریورماه .۱۳۸۷

منبع : روزنامه کیهان