میرزا شفیع وصال شیرازی

● تاریخ و محل تولد : ۱۱۹۲ ه.ق - شیراز
● تاریخ و محل وفات : ۱۲۶۴ - شیراز
● تخصص : شاعر
● آثار : وی در طول زندگی آثار زیبایی به یادگار گذاشت که عبارتنداز: - دیوان اشعار مشتمل بر پانزده هزار بیت - مثنوی بزم وصال - تکمیل مثنوی ناتمام فرهاد و شیرین وحشی - ترجمه اطواق الذهب زمخشری - صبح وصال
● زندگی نامه : میرزا شفیع شیرازی معروف به میرزا کوچک و متخلص به وصال یکی از شعرای بزرگ عهد فتحعلی شاه و محمد شاه قاجار است. وی در سال ۱۱۹۲ ه.ق در شیراز به دنیا آمد و علوم متداول زمان خود را نزد دانشمندان خطه فارس از جمله میرزا ابوالقاسم سکوت عارف بزرگ فراگرفت و نوشتن انواع خط را آموخت و در سایه استعداد ادبی ،خط خوب و آواز خوش به محافل ادبی شیراز راه یافت. وصال از جوانی به شعر و شاعری روی آورد و نخستین اشعار خود را با تخلص مهجور سرود و بعد ها تخلص وصال را برگزید. وی جدای از شعر و ادبیات از اساتید بزرگ خوشنویسی بود و قرآنی را که با هفت نوع خط نوشته و در تذهیب و تجلید آن هنرمندی بسیار بکار برده بود به فتحعلی شاه قاجار تقدیم کرد. این شاعر بزرگ مردی مهربان و درویش مسلک بود و روزگار خود را با شعر وشاعری و شرکت در محافل عرفانی و ادبی سپری نمود و در سال ۱۲۶۴ در زمان سلطنت محمد شاه در سن ۶۹ سالگی در زادگاهش درگذشت. هنر بزرگ وصال شیرازی در سرودن غزلیات زیبا بود و در غزل سعدی و حافظ راسرمشق خود قرار داده بود.در مثنوی نیز مهارت داشت و چند منظومه زیبا در قالب مثنوی‌سرود که از شاهکارهای هنری عصر او بشمار می‌آیند. وی در سایر سبکهای کلاسیک شعر نیز تسلط خود رانشان داده است و بعنوان نمونه داستان شیرین و فرهاد را که ناتمام بود به‌قدری خوب و استادانه به پایان رساند که تشخیص و بیان تفاوت آغاز و انجام داستان بسیار مشکل است. وصال شیرازی جدای از شاعری و خوشنویسی در فقه ،فلسفه و موسیقی نیز ازسرآمد گان روزگار خود بود.

منبع : سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی