پاکسازی قومی با دزدی

اسرائیل با اعمال مجازات‌های بی‌رحمانه و غیرعادی علیه ساکنان روستاهای کرانه‌ غربی به نفرت و انزجاز از مردم خود دامن می‌زند.
مردی در روستای ام‌الخیر، در مقابل حصار حاشیه شهرک یهودی‌نشین کارمل در کرانه غربی می‌گوید: من در گذشته احترام زیادی برای یهودیان قائل بودم اما حالا می‌خواهم همه آنها را به دریا بریزم. انتخاب این سخنان از مردی که می‌خواست آثار بیش از ۴۰ سال اشغالگری اسرائیل را به خود و خانواده‌اش به روشن‌ترین شکل ممکن بیان کند تصادفی نیست. ما در چادر او نشسته بودیم. به خاطر نزدیکی به کارمل، این روستاییان فلسطینی تقریبا هر روز در معرض آزار شهرک‌نشینان و گروه‌های امنیتی آنها هستند، آزارهایی که باعث تغییر کامل فکر و خشم و نفرت فراوان او نسبت به اسرائیلی‌ها شده است.
به علت محدودیت‌های شدید تحمیلی ارتش و پلیس اسرائیل ساکنان ام‌الخیر و چند روستای دیگر در منطقه حق ندارند در زمین خود خانه بسازند یا چهارپایان خود را به چرا ببرند. اسرائیلی‌ها به بهانه محافظت از شهرک‌هایی که مدام در حال گسترش و افزایش هستند زمین‌های بیشتری از فلسطینیان را برای ایجاد «مناطق امنیتی» بالا می‌کشند و به این ترتیب از رشد طبیعی جوامع فلسطینی جلوگیری و زندگی و معاش آنان را در یک چشم برهم زدن نابود می‌کنند.
این روش‌های سرکوبگرانه در سراسر کرانه غربی اعمال می‌شود و به هیچ وجه بی‌سابقه و منحصر به فرد نیست. یک فعال سیاسی محلی این سیاست را «پاکسازی قومی با دزدی» توصیف کرد که هدف نهایی آن سخت‌تر کردن زندگی برای مردم فلسطین به حدی است که از سر ناامیدی تسلیم شوند و به جای دیگری بروند. این که کجا بروند برای کسانی که افسار قدرت را در اسرائیل در دست دارند اصلا مهم نیست همینقدر که از اینجا بروند و زمین‌های تخلیه شده آنان بین نسل جدیدی از مهاجران یهودی تقسیم شود، کافی است.
این نوع زورگویی و باج‌گیری چندان جنجالی و در مقایسه با سایر اعمال اسرائیلی‌ها چنان خشونت‌آمیز نیست که هر روز در رسانه‌های محلی و بین‌المللی مطرح شود اما عوارض و پیامدهای آن برای مردم فلسطین بسیار فاجعهآمیز است.
ایجاد موانع در مدخل روستاها برای وادار کردن ساکنان به استفاده از جاده‌های انحرافی و وادار کردن آنان به پیمودن راه ۵ دقیقه‌ای در بیش از یک‌ساعت ؛ عدم مجازات شهرک‌نشینانی که هر روز کودکان فلسطینی را در سر راه مدرسه کتک می‌زنند و آزار می‌دهند ، ویران کردن کلبه‌های محقری که فلسطینیان در وسط بیابان می‌سازند به بهانه این که تهدید امنیتی هستند ؛ از جمله سایر اقدامات اسرائیلی‌ها است و همه اینها غیر از اقدامات ارتش اسرائیل است که زندگی مردم فقیر فلسطینی را ده‌ها بار دشوارتر از آنچه که هست، می‌کنند.
دین یهود به پیروان خود می‌آموزد «مانعی بر سر راه نابینایان قرار ندهند» اما همچنان که بارها دیده شده اسرائیل کوچک‌ترین توجهی به قوانین دینی ندارد و امور خود را براساس مقرراتی کاملا متفاوت انجام می‌دهد.
با این وجود هیچ تعجبی ندارد که رئیس قبیله‌ ام‌الخیر تمام اعتقاد خود را به اسرائیلی‌ها ‌ که ناچار است تحت کنترل آنها زندگی کند از دست داده باشد. چنین وضعی را می‌توان در مردم روستای نیلین نیز مشاهده کرد که روز بعد به آنجا رفتم.
این روستا بر اثر ضبط قطعات عظیم زمین‌های کشاورزی آن به وسیله ارتش و ساختن دیوار جداسازی در میان مزارع آن، عملا از نفس افتاده است. در اعتراضات چند روز اخیر مردم آن دو کودک فلسطینی کشته و ده‌ها نفر نیز با گلوله‌های ارتش اسرائیل زخمی شدند.
یک خانواده پرچم بزرگی از حماس را در مقابل چادر خود برافراشته بود که موید سرخوردگی مردم از احتمال رسیدن به صلح با کسانی است که سرزمین‌شان را اشغال کرده و اقدام به سرکوبی‌شان کرده‌اند. کوچک‌‌ترین فرزند خانواده مشغول بازی با پوکه انواع سلاح‌هایی است که نشانه‌ زندگی در سایه اشغالگری است.
در حالی که بولدوزرهای ارتش اسرائیل برای خراب کردن باغ‌های زیتون روستا می‌روند، پدر خانواده می‌گوید مردم از شنیدن صدای سلاح‌ها می‌توانند نوع آنها را تشخیص دهند زیرا مدام با آتش‌‌بازی نظامیان اشغالگر مواجه هستند.
اگر مسوولان اسرائیلی واقعا می‌‌خواهند از شهروندان خود محافظت کنند روش‌های کارشان نتیجه کاملا عکس به بار می‌آورد. همچنان که پیشتر هم گفته‌ام همه اعمال اسرائیلی‌ها گواه این است که آنها خود مشغول ایجاد شرایطی هستند که از آن وحشت دارند و مردم عادی فلسطین را به طرف افراطی‌گری سوق می‌دهند.
در صحنه‌ای از فیلم «بزرگسالی» سام، قهرمان آن در حالی که تفنگی در دست دارد و آتش خشم در چشمانش می‌درخشد به دشمنانش هشدار می‌دهد: «هرگز سربه‌سر کسی نگذارید که چیزی برای از دست دادن ندارد.»
این شرایطی است که اسرائیلی‌ها برای تمام فلسطینیان در اراضی اشغالی و غزه به وجود آورده‌اند. اسرائیل با گذشت هر روز، و تحمیل هر مجازات بی‌رحمانه و غیر عادی علیه کشاورزان، روستائیان، دانش‌آموزان و دانشجویان و کارگران فلسطینی، نفرت بیشتر را علیه مردم خود برمی‌انگیزد و ماه‌ها و سال‌ها مناقشه و درگیری را تضمین می‌کند.
علاوه بر این، مقامات اسرائیلی دارند هدف مطلوب خودشان یعنی راه حل دو کشوری را هم تضعیف می‌کنند زیرا با ایجاد محدودیت‌ها و دشواری‌ها برای فلسطینیان کرانه غربی ، از جمله از طریق بستن جاده به روی آنان و ایجاد بخش‌های حائل ممنوعه در اطراف شهرک‌ها، هرگونه احتمال ایجاد یک کشور مستقل و قابل دوام فلسطینی را از بین می‌برند.
کسانی که آنقدر نابینا هستند که نمی‌توانند آنچه را که جلوی بینی‌شان رخ می‌دهد، ببینند همان کسانی هستند که وانمود می‌کنند هدف واقعی اسرائیل زندگی در صلح با همسایگان خود است. اما فلسطینیان هر روز واقعیات تلخ زندگی خود را حس می‌کنند و آنان را به این سادگی نمی‌‌توان فریب داد و اگر قرار باشد این احساس در آنان به وجود نیاید که چیزی برای باختن ندارند و بار دیگر به مقاومت مسلحانه رو نیاورند، لازم است تغییری مهم در رفتار اسرائیل در زمینه احترام به نیازها و حقوق انسانی آنان و فرزندانشان ایجاد شود.

نویسنده: سث فریدمن
مترجم: علی کسمایی

منبع : روزنامه جام‌جم