واژه آواره در فرهنگ آمریکا و "اسرائیل"

واژه آوارگان از منظر "اسرائیل" یهودیان "مدینه منوره" و یهودیان "خیبر" را نیز شامل می شود. به زعم "اسرائیل" این عده از یهودیان پس از ظهور اسلام از سرزمین های خود طرد شده اند و اكنون می بایست به آن ها بازگردانده شوند تا بدین ترتیب "اسرائیل" نیز بتواند حق بازگشت آوارگان فلسطینی به خانه و كاشانه شان را بپذیرد.
نمایندگان سنا و مجلس نمایندگان آمریكا پیش نویس طرحی را ارائه كرده اند كه ایالات متحده را به تحمیل شروطی بر كشورهای عربی و اسلامی به منظور به رسمیت شناختن آن چه كه حقوق آوارگان یهودی نامیده می شود، ملزم می كند.
در مفاد این طرح آمده است كه جامعه بین الملل می بایست بحرانی را كه یهودیان حوزه خاورمیانه، شمال آفریقا و حوزه خلیج با آن مواجه هستند دریابد و بداند كه بدون به رسمیت شناختن اقلیت های یهودی و بدون پرداخت غرامت به آنان، صلح فراگیر و پایدار در خاورمیانه برقرار نخواهد شد. آمریكا چه در گذشته و چه در حال همواره تجاوزاتی را كه از سوی كشورهای اسلامی منطقه، شمال آفریقا و كشورهای حوزه خلیج در حق اقلیت های یهودی اعمال می شده را محكوم كرده است.
در آغاز مقاله ذكر این مطلب لازم است كه ساختار اصلی پیش نویس این طرح اگر چه از سوی مجلس سنا ارائه شده اما "اسرئیلی" است؛ چرا كه "اسرائیل" همواره در خصوص آن چه كه آن را موضوع آوارگان یهود در كشورهای اسلامی و عربی می نامد و این كه آوارگان یهودی از زمان تشكیل "اسرائیل" در سال ۱۹۴۸م. به ترك سرزمین های خود مجبور شده اند، سخن رانده و پیوسته اعلام كرده است كه واژه آوارگان در قطعنامه های بین المللی و معاهدات صلح میان "اسرائیل" و كشورهای مصر و اردن نه تنها آوارگان فلسطینی كه آوارگان یهودی را نیز شامل می شود.
واژه آوارگان از منظر "اسرائیل" یهودیان "مدینه منوره" و یهودیان "خیبر" را نیز شامل می شود. به زعم "اسرائیل" این عده از یهودیان پس از ظهور اسلام از سرزمین های خود طرد شده اند و اكنون می بایست به آن ها بازگردانده شوند تا بدین ترتیب "اسرائیل" نیز بتواند حق بازگشت آوارگان فلسطینی به خانه و كاشانه شان را بپذیرد.
هر انسان عاقلی با اندكی تامل می تواند به كنه سفسطه گری های "اسرائیل" در این زمینه پی ببرد، اما كسانی كه از همان آغاز راه اشتباه را دنبال كرده اند، بازگشت به حقیقت برای آنان دشوار است. پیش از آغاز اجرای پروژه صهیونیسم در فلسطین در سال ۱۹۰۰م. هیچ مشكلی میان مسلمانان و یهودیان وجود نداشت. یهودیان در اكثر مناطق جهان عرب و اسلام زندگی می كردند و حقوقشان در این سرزمین ها كاملا محفوظ بود. در طول تاریخ اسلام هرگز دیده نشده است كه یهودیان در معرض قتل عام قرار گرفته باشند. مسلمانان با تكیه و تمسك بر آیات قرآن كریم به حقوق اقلیت های دینی تا زمانی كه به شروط آنان پایبند بودند، همواره احترام گذارده اند.
از همان صدر اسلام یهودیان مدینه با رسالت پیامبر اكرم (ص) مخالفت كردند. حضرت محمد (ص) با آنان پیمان صلح بست، اما یهودیان خیلی زود این پیمان را نقض و برای ترور پیامبر اسلام و نابودی دین اسلام چاره اندیشی كردند. بدین ترتیب پیامبر چاره ای جز جنگ با یهودیان و تبعید آنان از مدینه نیافت تا از این طریق بتواند جامعه نوپای اسلام را حفظ كند. یهودیان از "مدینه" به "خیبر" رفتند و با یهودیان خیبر متحد شدند و با احداث حصار و قلعه، خود را برای نبرد با مسلمانان آماده كردند. در چنین وضعیتی پیامبر و پیروانش ناگزیر بودند یا با یهودیان نبرد كنند یا این كه آنان را به زور هم كه شده تسلیم خواسته های خود كنند.
پیامبر اسلام (ص) پس از آن كه یهودیان تسلیم شدند با آنان پیمان صلح امضا كرد و به آنان اجازه داد تا در قبال پایبندی به شروط مسلمانان در سرزمین های خود زندگی كنند، اما یهودیان طبق عادت دیرینه خود بار دیگر این پیمان را در دوران خلافت عمر بن الخطاب نقض كردند. به همین علت مسلمانان دو مرتبه با یهودیان وارد جنگ شدند و این گونه آنان (یهودیان) در سرزمین های اسلامی پراكنده شدند.
یهودیانی كه در مناطق دیگری نظیر یمن و عراق و بلاد شام و مصر و مغرب زندگی می كردند به شروط كشورهای اسلامی پایبند بودند و بر همین اساس در امنیت و آسایش زندگی می كردند. یهودیان یمن كه اصلا عرب بودند در مقایسه با سایر یهودیان اخلاص بیشتری به كشورهای اسلامی از خود نشان می دادند، به طوری كه بسیاری از آنان مسلمان شدند و از جمله آنان می توان به كعب الاحبار نویسنده مشهور كتاب "اسرئیلیات" اشاره كرد.
هنگامی كه پروژه صهیونیسم در كنفرانس "بال" سویس در سال ۱۸۹۸ مطرح و آژانس یهود ویژه فعال سازی مهاجرت یهودیان به فلسطین تاسیس شد، این آژانس امانوئل قراصوه از یهودیان مشهور فرقه "دونمه" و رئیس شبكه "فراماسون ها" در استانبول را در سال ۱۹۱۳ به یمن فرستاد تا یهودیان مقیم یمن را به مهاجرت به سوی فلسطین ترغیب كند.
امانوئل در لباس خاخام یهودی به یمن رفت و در آن جا مدعی شد كه مسیح موعود در فلسطین ظهور خواهد كرد و باید برای ظهور آن حضرت مقدمات فراهم شود. بدین ترتیب ده ها هزار یهودی در سال ۱۹۱۹ یعنی در آغاز اشغال فلسطین توسط انگلیس، از یمن عازم فلسطین شدند و آژانس یهودی كه مورد حمایت انگلیس بود از آنان استقبال كرد. این عده از یهودیان به كار كشاورزی در شهرك های تازه تاسیس شده گماشته شدند. این جا بود كه این عده از یهودیان تازه دریافتند كه چه فریبی خوردند، اما دیگر نمی توانستند به سرزمین خود بازگردند؛ زیرا آژانس با بازگشت آنان جلوگیری كرده بود.
یهودیان ساكن عراق، سوریه، لبنان، مصر و مغرب سرزمین های خود را پس از تشكیل دولت "اسرائیل" ترك كردند. آنان علیه آن دسته از كشورهای عربی كه با مهاجرت شان مخالف بودند، توطئه كردند. این عده از یهودیان مدعی شده بودند كه قصد مهاجرت به اروپا را دارند و این كار نیز صورت گرفت، اما از آن جا به فلسطین و سپس به گروه های تروریستی پیوستند. اقلیت های یهودی هنوز در برخی كشورهای اسلامی و عربی نظیر مغرب، تونس، مصر، سوریه، ایران و تركیه كه آنان را از سرزمین های خود طرد نكردند، مقیم هستند.
چه بسا بهترین پاسخ به خواسته های "اسرائیل" این است كه به آن گفته شود كه یهودیانی را كه از سرزمین های اسلامی مهاجرت كردند به این شرط كه تابعیت "اسرائیلی" آنان حذف شود، به سرزمین های شان بازگرداند. تردیدی نیست كه "اسرائیل" با این درخواست هرگز موافقت نخواهد كرد؛ زیرا یهودیان شرقی تبار اغلب ساكنان "اسرائیل" را تشكیل می دهند و اگر آنان به سرزمین های شان بازگردند كار "اسرائیل" تمام شده است، بنابراین می توان گفت كه مطرح كردن مساله آوارگان یهود از سوی "اسرائیل" و آمریكا تنها به منظور حذف مساله حق بازگشت آوارگان فلسطینی به خانه و كاشانه شان است. "اسرائیل" به عرب ها می گوید: در میان ما و شما آوارگانی وجود دارد لذا هر دو می بایست از آوارگان خود حمایت كنیم.

نویسنده: محمد خلیفه
منبع: مركز اطلاع رسانی فلسطین

منبع : خبرگزاری فارس