سرافکنده نشویم

خداوند امانتی بزرگ بر دوش انسان نهاده است که هیچ یک از عناصر طبیعت آن را نپذیرفتند و صاحب امانت در زمان اخذ آن از انسان درباره درستی صیانت از آن حساب می کشد. امانت خداوند به انسان حروف الفبا و شعور انتخاب و ترکیب آنهاست که با آن می توان میلیون ها کتابخانه ساخت و میلیاردها مقاله نوشت و تا بی نهایت پیش رفت و با این حروف عالم را ساقط کرده یا بشریت را به اوج رساند و همه آنچه که در این عالم آفریده شده، مفرداتی است که مانند حروف تحجی به ما قدرت انتخاب و ترکیب آنها داده شده و با استفاده از آنها می توانیم تا روز قیامت بر دامنه علوم بیفزاییم. خداوند بی نهایت است و علم به دلیل تعلق به خدا بی نهایت است؛ امانت الهی اختیاری است که خداوند متعال با ملازماتی نرم افزاری مانند خرد، تفکر، تدبیر و احساسات و ملازماتی سخت افزاری همچون چشم، گوش و دهان و دست به ما عنایت فرموده و اگر این امانت نبود، انسان ها نیز مانند حیوانات درنده همدیگر را می دریدند و به یکدیگر ظلم می کردند.
خداوند می فرماید در میان ملت های دنیا شما را انتخاب کردیم و در میان پرچم های تاریخ، پرچم ابراهیم را به دست شما داده ایم و در میان مجالس عالم شما را در مجلس جمهوری اسلامی نشاندیم و در میان مقام های دنیوی شما را در جایگاه مسوولیت در نظامی اسلامی و پشت سر ابراهیم خلیل قرار دادیم.
مسوولیت امانتی در دست انسان است بنابراین باید بدانیم چگونه این سرمایه الهی را صرف می کنیم، باید بدانیم پشت سر چه کسی راه می افتیم، رای خود را به چه کسی می دهیم، حیثیت نظام اسلامی و مجلس را فدای چه کسی می کنیم، آرای ما متعلق به خداست و در قیامت در این زمینه مورد سوال قرار می گیریم و اگر کسی تصور می کند می تواند در مجلس به هر فرد و هر موضوعی رای دهد، اشتباه می کند.
نمایندگان ملت موظفند بر اساس مصالح اسلام و قرآن و مصالح مردم رای دهند، باید مطابق مصالح مردمی رای دهیم که در میان آنها افرادی هستند که برای تهیه جهیزیه دختر خود، مجبور به فروش کلیه می شوند، برای ادای دین، دختر خود را به جای قرض می دهند و گاهی هم در برخی کشورهای مدعی اسلام، افراد را اغفال و دعوت می کنند که آپاندیس خود را جراحی کنند اما کلیه او را درآورده و به اسرائیل صادر می کنند.
باید در مقام مسوولیت مصالح مردمی را در نظر گیریم که وقتی به خارج از کشور می رویم و اگر قرار است فلان مقام آن کشور مدالی به ما دهد، مانند بچه ها روی دو زانو در برابر او می نشینیم و بدون اینکه فکر کنیم مقام مسوول کدام کشور و نماینده چه ملتی هستیم، مانند انسانی ذلیل می نشینیم تا ریسمان به گردن ما اندازند.
گاهی می شنویم که در جریان سفر فلان مقام خارجی به فلان کشور تقریباً ملحد خلیج فارس، می گوید که فلان مقام ایرانی تاکنون ۲۵ بار با من تماس گرفته و خواسته که او را دعوت کنم، بیاید اینجا و من پس از این همه تماس و تقاضا خجالت کشیدم،
نماینده نشدیم که هر طور دل مان خواست رای دهیم و آبروی نظام و کشور را بفروشیم و سرمایه ملت را تباه کنیم و پشت سر کسانی راه رویم که متهم به تقلب، نفاق، دزدی، جنایت، زنا و آدمکشی هستند و به نوعی سر خود کلاه بگذاریم و با همدیگر معامله کنیم تا قانع شویم.
امروز روز عمل و روز قیامت روز حساب و کتاب است و کاری نکنیم اگر در آن روز رسول گرامی اسلام فرمودند یا ایها الذین آمنوا لا تتخذوا بطانه من دونکم، چرا شما طاووس های باغ اسلام، زاغ و زغن ها را به درون خود راه دادید، اگر امام راحل (ره) پرسیدند که چه کردید، نتوانیم پاسخ دهیم و سرافکنده شویم، چه کار می کنید.

محمدرضا فاکر
نماینده مشهد، رئیس کمیسیون اصل ۹۰ قانون اساسی مجلس

منبع : روزنامه سرمایه