بلیز (۲)

شيوهٔ برنامه‌ريزى جهانگردى

هر چند که مراکز اصلى جهانگردى آمبرگريس کاى به‌طور معقول به‌خوبى در اواخر دهه ۱۹۸۰ کار مى‌کرد، ولى اين نگرانى وجود داشت که توسعه کنترل‌شدهٔ دائمى براى محيط ‌زيست و شکل اجتماعى اين جزيره را يادآور خواهد بود. در عين حال، اصلاحاتى در الگوهاى توسعه موجود به‌ويژه در سان‌پدرو، لازم بود. در نتيجه، طرح جامع آمبرگريس تهيه شده تا توسعه آينده اين جزيره را هدايت کند. (برنامه توسعه و عمران سازمان ملل متحد و سازمان جهانى جهانگردي. ۱۹۸۹. طرح جامع توسعه و منطقه‌بندى آمبرگريس کاى بليز. مادريد: سازمان جهانى جهانگردي). اين طرح از سه بخش اصلى تشکيل شده است:

- سياست توسعه، که به کل جزيره مى‌پردازد.

- طرح منطقه سان پدرو، که برنامه‌ريزى مشروح کاربرى زمين در ناحيه شهرى سان‌پدرو است.

- چارچوب سازماني، که راه‌هاى آسان‌سازى اجراء طرح جامع را برمى‌شمارد.

روش برنامه‌ريزى کاملاً جامع است، و نيازهاى کلى اجتماعى و يز توسعه جهانگردى را به‌نحوى منسجم در نظر مى‌گيرد. يک ارزيابى برنامه‌ريزى از چندين عامل انجام گرفت - جمعيت و اشتغال، ويژگى‌هاى طبيعى و محيطي، شهر سان‌‌پدرو، ارتباطات (حمل‌ونقل زميني، هوائى و دريائي)، وسايل رفاهى همگانى (ذخيره آب، دفع فاضلاب و زباله، نيروى برق و مخابرات)، و يک مرور کلى قانونى و سازماني. خلاصه‌اى از مشکلات و امکانات اصلى تهيه شد. جهانگردى در آمبرگريس کاى با توجه به چند عامل بازنگرى شد - بافت ملي، ويژگى‌هاى عمومي، آمار خاص جهانگردي، جاذبه‌هاى توريستي، محل اقامت و ساير تسهيلات توريستي. بررسى‌هاى گستردهٔ ميدانى انجام گرفتند و جلساتى با مؤسسات دولتي، بخش خصوصى و رهبران اجتماعى برگزار شد. طرح‌ها براى مدت زمانى ۱۹۸۸ تا ۲۰۰۵، با دوره‌هاى ميانجى ۱۹۹۰، ۱۹۹۵ و ۲۰۰۰، تهيه شدند.

اهداف کليدى توسعه بدين قرار در طرح ارائه شده‌اند:

- فراهم کردن امکانات براى گسترش طبيعى جهانگردى در آينده در هماهنگى با شکل عمومي، محيط‌زيست و طبيعت دست‌نخورده جزيره.

- ايجاد مشاغل براى افزايش طبيعى جمعيت جزيره در آينده، حداقل مشاغل مورد نياز.

- حفظ ويژگى موجود محيط‌هاى شهرى و روستائى تا حدامکان.

- حفظ اکولوژى‌هاى حساس فعاليت بيش از حد انساني.

- اجتناب از پذيرش مهاجر زياد که فشارى بيش از اندازه بر اجتماع و امکانات آن وارد مى‌آورد.

- برنامه‌ريزى براى گسترش منظم شهر سان‌‌پدرو براى برآوردن نيازهاى جمعيت کنونى و آينده آن.

- ايجاد زمينه‌اى براى برنامه‌ريزى و توسعه منظم محل اقامت توريستى و تسهيلات مربوط به آن.

- جلوگيرى از بورس بازى و افزايش قيمت زمين.

اين طرح مى‌گويد که با توجه به اين اهداف، گزينش‌هاى راهبردى محدود هستند. طرح‌هاى ديگر توسعه عمدتاً پيرامون کميت توسعه جهانگردى و تأثير منتج از آن، با ايجاد موازنى ميان منافع و هزينه‌هاى اجتماعى و اقتصادي، دور مى‌زنند.

رشد بسيار اندک از منافع بالقوه‌اى که از افزايش اشتغال و درآمدهاى ارزى حاصل مى‌شود بهره‌اى نخواهد برد. رشد بسيار زياد منجربه ورود بيش از حد مهاجر به کشور خواهد شد و بار سنگينى را بر دوش اجتماع، محيط و زيربناى اجتماعى تحميل خواهد کرد. گزينش ترجيحى سعى مى‌کند گسترش جهانگردى را به همان نرخ و شکل سابق کنترل کند. اين گزينش (با روش توسعه) تصوير يک اجتماع جهانگردى آسوده، کوچک و معمولى را ادامه مى‌دهد که بسيار موفق بوده است و ساکنان و بازديدکنندگان هر دو آن را ترجيح مى‌دهند.