جمعه, ۱۴ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 3 May, 2024
مجله ویستا
۳ سپتامبر ۱۹۶۹ ـ سالروز درگذشت هوشی مین و نگاهی به میراث او
دکتر هوشی مین ـ رهبر مردم ویتنام - سوم سپتامبر (به وقت ویتنام دوم سپتامبر )۱۹۶۹ در ۷۹ سالگی درگذشت. به این صورت سالروز این ضایعه مصادف با سالروز اعلام استقلال ویتنام است که خود او آن را در دوم سپتامبر سال ۱۹۴۵ اعلام داشت، تنها با چند ساعت اختلاف زمان.
هوشی مین از مردان بزرگ قرن ۲۰ در ۱۹ سالگی به فرانسه رفت و پس از تحصیلات، در ۳۰ سالگی کمونیست شد و یکی از اعضای موسس حزب کمونیست فرانسه بود. وی در سال ۱۹۲۵ به شوروی رفت تا به کار پیاده کردن نظام سوسیالیستی این اتحادیه کمک کند و در سال ۱۹۳۰ در زمانی که در چین به سازماندهی کمونیستهای این کشور کمک می کرد حزب کمونیست ویتنام را تاسیس کرد. آنگاه به فکر پایان دادن به استعمار فرانسه بر ویتنام، وطن خود، افتاد و سازمان "ویت مین" مرکب از کمونیستها و ناسیونالیستهای ویتنامی را تشکیل داد.
در جریان جنگ جهانی دوم، شبه جزیره هندوچین از جمله سرزمین ویتنام به تصرف ژاپن درآمده بود. پس از تسلیم شدن ژاپن در پی بمباران اتمی آن توسط آمریکا، نیروهای ژاپنی در ویتنام تعمدا سلاحهای خود را در دسترس سازمان ویت مین قرار دادند. هوشی مین [تلفظ درست: هو - چی مین] اعلام استقلال کرد و تلاش کرد که فرانسه نتواند بار دیگر بر ویتنام مسلط شود و برای این منظور "بائودای" امپراتور دست نشانده و اسمی را وادار به کناره گیری کرد.
جنگ ویت مین با فرانسه ۹ سال طول کشید و فرانسه پس شکست نیروهایش در «دین بین فو» حاضر به مذاکره شد و طبق قراردا ژنو سال ۱۹۵۴ ویتنام موقتا به دو بخش تقسیم شد و مدار ۱۷ درجه عرض جغرافیایی خط تقسیم قرار گرفت و قرار شد که از طریق رفراندم وحدت ویتنام تامین شود که این کار بارها به تعویق افتاد و هوشی مین جنگهای غیر منظم را از سر گرفت که این بار آمریکا مداخله کرد. نخست، مستشار نظامی و سپس سرباز به ویتنام فرستاد و شمار نیروهایش یک زمان به نیم میلیون تن رسید.
هو شی مین که رهبری مبارزه را بر عهده داشت سوم سپتامبر ۱۹۶۹ درگذشت. ولی راه او ادامه یافت و در سال ۱۹۷۵ به مقصد رسید و وحدت طلبان ویتنامی سایگون را تصرف و آن را به "هوشی مین سیتی" تغییر نام دادند و ویتنام واحد به وجود آمد.
هوشی مین همانند مائو و کاسترو معتقد به این بود که نخست کشور و میهنی باید وجود داشته باشد تا سوسیالیسم در آن پیاده شود. بنابراین، نخست "وطن" بعد ایدئولوژی و یا هر دو به موازات هم (در مورد چین. کوبا و ویتنام: ناسیونالیسم + سوسیالیسم) و به همین دلیل است که سوسیالیسم در هر سه کشور زنده مانده است. هوشی مین بمانند مائو همچنین اعتقاد داشت که یک فرضیه تا با فرهنگ و باور مردم یک سرزمین تطبیق داده نشود نمی شود به آسانی آن را پیاده کرد و استالین که به این حقیقت توجه نکرد مجبور شد با زور و خشونت سوسیالیسم را تحمیل کند. «هو» می گفت که نمی توان یک فرضیه را به یک شکل(یک فرمول) و یک روش میان همه ملل به اجرا درآورد. اصحاب فلسفه به کمونیسم ویتنام عنوان "سوسیالیسم هوایسم" داده اند، به همان گونه که کمونیسم چین را «مائوئیسم» می خواندند.
منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران انتخابات دانشگاه تهران عراق رهبر انقلاب احمد وحیدی مجلس شورای اسلامی دولت دولت سیزدهم روز معلم نیکا شاکرمی مجلس
سیل هواشناسی آتش سوزی تهران شهرداری تهران آموزش و پرورش قوه قضاییه پلیس فضای مجازی معلم سلامت زلزله
قیمت خودرو سهام عدالت تورم قیمت طلا سازمان هواشناسی خودرو بازار خودرو قیمت دلار قیمت سکه بانک مرکزی حقوق بازنشستگان ایران خودرو
مهران غفوریان ساواک موسیقی تلویزیون سریال عمو پورنگ سینمای ایران تبلیغات نمایشگاه کتاب مسعود اسکویی سینما عفاف و حجاب
رژیم صهیونیستی فلسطین اسرائیل غزه آمریکا جنگ غزه روسیه ترکیه حماس انگلیس نوار غزه اوکراین
استقلال فوتبال پرسپولیس سپاهان باشگاه استقلال لیگ برتر علی خطیر بازی باشگاه پرسپولیس لیگ برتر ایران تراکتور رئال مادرید
اپل هوش مصنوعی فناوری آیفون گوگل ناسا مدیران خودرو تلفن همراه
خواب فشار خون چای کبد چرب دیابت