توصیه های راکسبرگ/آرامش مربیان

مربیان تیم های ملی و بازیكنان آن، نمایندگان یك كشور هستند و باید آرزوهای یك ملت را محقق نمایند. در صورتی كه یك مربی ناكام بشود، زیر انتقادات مطبوعات و بازیكنان ناراضی تیم خود له خواهد شد. كه در آن زمان، مربی تیم ملی از خود سؤال خواهد كرد، آیا تحمل این همه فشار برای مربیگری در تیم ملی ارزش دارد؟ البته فشار روحی وارد بر مربی تیم ملی با سطح توقع مردم و رسانه های گروهی رابطه مستقیم دارد. اولین فاكتوری كه مربی تیم ملی در جریان یك تورنمنت معتبر به آن نیازمند است، برخورداری از یك مدیر روابط عمومی بسیار قوی در فدراسیون فوتبال آن كشور می باشد.
شاید یك مربی نخواهد شخصاً به مطالعه روزنامه ها بپردازد اما مدیر روابط عمومی وظیفه دارد كه با مطالعه تمام روزنامه ها، جو موجود در رسانه های گروهی را به اطلاع مربی برساند.
فاكتور بعدی، آشنا بودن مربی تیم ملی به اصول «مدیریت بحران» است. مربیان معمولاً در هنگام پیروزی تیم شان با مشكلی مواجه نمی شوند اما به محض شكست خوردن به ویژه در بازی اول یك تورنمنت با بحران مواجه می گردند.در هنگام وقوع بحران، مربی تیم باید به مردم و رسانه های گروهی نشان بدهد كه تمام امور تیم ملی تحت كنترل وی می باشد و تیمش به زودی آن شكست را فراموش خواهد كرد و در بازی های بعدی به پیروزی خواهد رسید. در چنین شرایطی مربی نباید حتی برای یك لحظه تمركز خود را از دست بدهد.هر مربی به شیوه ای منحصر به فرد فشارهای روحی وارد شده از خارج زمین فوتبال را هضم می كند. مواجهه با پرسش های ۲۰۰ خبرنگار كار آسانی نیست، اما مربی باید در چنین شرایطی كاملاً خونسرد باشد حتی اگر بحران، او را محاصره كرده باشد.نكته ای كه مربیان نباید از آن غافل شوند، یافتن زمان كافی برای استراحت و بازیابی است. یك مربی باید از لحاظ روحی و جسمانی از خود مراقبت كند، یعنی باید به اندازه كافی بخوابد و برای چند ساعتی خود را از تمام وقایعی كه در اطرافش اتفاق می افتد كاملاً جدا نماید.با این حال، مربیگری در سطح ملی یك شغل بسیار پردرآمد است البته اگر مربی بتواند موفقیت كسب بكند. به هر حال این شغل تنها برای عده انگشت شماری از مربیان فوتبال جهان ایده آل است