پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا
من اشتباه کردم!
دوستی دارم نامش سامان که برای کار و گذراندن دوره تخصصی به یکی از کشورهای پیشرفته مسافرت – و احتمالا مهاجرت – کرده است. پارسال عید برای سرزدن به خانواده و دوستانش به ایران برگشته بود. در دیداری که با هم داشتیم، حرفهایمان کشیده شد به امتحان ورودی بیمارستانی که در آن کار میکرد...
سامان تعریف کرد: «چند پزشک ارشد بودند که از داوطلبان سوال میکردند. یکی از سوالهایی که از من پرسیدند این بود که: «یک خاطره از دوران آموزش یا کار بالینیتان که تاثیر زیادی روی شما داشته است تعریف کنید.» من ماجرای آن روزی را تعریف کردم که کشیک را در بیمارستان از دوستم تحویل گرفتم. دوستم که بیماران را به من تحویل میداد، به مرد میانسالی که روی تختی خوابیده بود، اشاره کرد و گفت: «او هم هیستریک است، خیلی مزاحم میشود!» من هم با این پیشداوری که او هیستریک است و در واقع با اعتماد به تشخیص دوستم، آن بیمار را دوباره معاینه نکردم و بدون توجه به شکایتهای پراکندهای که میکرد، او را مرخص کردم، اما بیمار هنگام خروج از بیمارستان از حال رفت. او را دوباره به اورژانس آوردند. اینبار معلوم شد بیمار انفارکتوس بطن راست کرده است. بیمار فوت کرد! و این درس بزرگی برای من شد که هر بیماری را کاملا معاینه کنم و هیچوقت بهواسطه حرف دیگران دچار پیش داوری نشوم!»
سامان ادامه داد: «وقتی از اتاق امتحان بیرون آمدم، دوستانم از من درباره آنچه در اتاق رفته بود، سوال کردند و من ماجرا را تعریف کردم. آنها گفتند که: «عجب اشتباهی کردی! به جای آنکه کارهای خوب و مثبتت را بگویی، اشتباهت را تعریف کردی؟ آن هم اشتباه به این بزرگی را!؟ حتما رد میشوی!» وقتی نتایج را اعلام کردند، با تعجب معلوم شد من را قبول کردهاند! بعدها یکی از آن پزشکان ارشدی که امتحان میگرفتند، به من گفت: «پاسخ تو نشانگر آن بود که به اشتباهاتت توجه میکنی و از آنها درس میگیری. این توانمندیای است که ما برایش خیلی ارزش قایلیم!»
منظورم از این حکایت، ذکر این نکته دردناک نبود که چرا پزشکان جوان و بااستعداد ما باید آموزش و کسب تجربه خود را به بهای جان و سلامت بیماران ایرانی ببینند، اما حاصل آن را با خود به کشورهای دیگر ببرند و اینکه چرا ما از نگاهداری بسیاری از جوانان با استعدادمان در وطن ناتوان بودهایم، بلکه منظور، ذکر این نکته بود که یکی از اصول رفتار حرفهای، توانایی نقد خویشتن و درس گرفتن از اشتباهات خود است. این ویژگی هنگامیکامل میشود که محیط نقد منصفانه و علمیبرقرار باشد و همه بتوانیم از نقد همکارانمان برخوردار شویم و از آن استفاده کنیم. یکی از چالشهای اصلی تعهد حرفهای پزشکان «تکبر» است و بزرگترین ایراد تکبر آن است که ما را از نقد همکاران – که بسیار با ارزش و آموزنده است – محروم میکند.
دکتر کیارش آرامش، استادیار مرکز تحقیقات اخلاق و تاریخ پزشکی
منبع : هفته نامه سپید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید بلیط هواپیما
ایران آمریکا اسرائیل روز معلم رهبر انقلاب دولت معلمان مجلس شورای اسلامی بابک زنجانی خلیج فارس مجلس دولت سیزدهم
تهران زلزله آتش سوزی معلم پلیس شهرداری تهران سیل قوه قضاییه فضای مجازی سلامت سازمان هواشناسی دستگیری
قیمت خودرو قیمت طلا بازار خودرو خودرو قیمت دلار دلار بانک مرکزی ایران خودرو سایپا کارگران روز کارگر قیمت
فیلم سینمایی تلویزیون سریال سینما مسعود اسکویی سینمای ایران دفاع مقدس موسیقی تئاتر فیلم
مکزیک
رژیم صهیونیستی فلسطین غزه جنگ غزه حماس روسیه چین نوار غزه ترکیه عربستان یمن اوکراین
فوتبال استقلال پرسپولیس سپاهان تراکتور باشگاه استقلال لیگ برتر ایران رئال مادرید لیگ قهرمانان اروپا بایرن مونیخ لیگ برتر لیگ برتر فوتبال ایران
هوش مصنوعی همراه اول اپل تلفن همراه اینستاگرام گوگل پهپاد تبلیغات وزیر ارتباطات ناسا
فشار خون کاهش وزن دیابت بیماری قلبی کبد چرب ویتامین قهوه