پرمخاطب‌بودن ، یک امتیاز است

علی صادقی را بیشتر با نقش‌هایی كه در مجموعه‌های ۹۰ قسمتی طنز‌بازی كرده به خاطر می‌آوریم.او با حضور در «كوچه اقاقیا»، «متهم گریخت»، «پشت كنكوری‌ها»‌و «زندگی به شرط خنده» به محبوبیت رسید و به یكی از بازیگران ثابت بسیاری از مجموعه‌های طنز تبدیل شد.
صادقی در «پیك‌نیك در میدان جنگ» نقش جوانی روستایی را دارد كه به جبهه رفته، نقشی كه پیش از این تجربه نكرده است. با او درباره این فیلم، حضور در «هوو»، «اگه می‌تونی منو بگیر» و «تیغ زن» و همچنین دلیل انصراف از حضور در مجموعه «نقشی برزندگی» به گفت‌وگو پرداختیم.
ـ برای علی صادقی چقدر تفاوت نقش‌هایی كه قبول كند، اهمیت دارد؟
خیلی زیاد، سعی كرده‌ام در انتخاب نقش‌هایم این را نشان بدهم.
اما به نظر می‌رسد در بعضی مجموعه‌ها و فیلم‌ها نقش‌‌هایی را تكرار كرده‌اید.
بازیگر باید از میان پیشنهاد‌هایی كه دارد، انتخاب كند و دایره انتخاب هر بازیگری به یك اندازه است. درباره بازیگران طنز یك مشكل دیگر هم وجود دارد، كمتر به آنها نقش جدی پیشنهاد می‌شود. كارگردان‌ها و تهیه‌كننده‌ها گمان می‌كنند بازیگر طنز نمی‌تواند نقش جدی بازی كند، یا اگر بازی كند مخاطب او را در این نقش‌ها دوست ندارد. من در این سال‌ها نقش‌های مختلفی بازی كرده‌ام، نقشی كه در «كوچه اقاقیا» داشتم با «متهم گریخت» یا «پیك‌نیك در میدان جنگ» كاملا فرق داشته و نقش‌هایی هم شبیه هم بوده، این برای یك بازیگر طبیعی است.
زمانی كه فیلمنامه «پیك‌نیك در میدان جنگ» پیشنهاد شد به دنبال نقشی متفاوت بودی؟
بله و فكر می‌كنم درست انتخاب كرده‌ام. سهراب یك جوان روستایی است. با گریمی متفاوت و لباس‌هایی كه در نقش‌های قبلی‌ام نپوشیده بودم. موقعیت او هم با نقش‌های قبلی‌ام خیلی فرق دارد.
ـ البته سال‌ها پیش نقش یك نوجوان یزدی در جبهه را نیز بازی كرده بودی؟
بله، اما آن نقش با سهراب فرق داشت، فضای قصه «پیك‌نیك در میدان جنگ» كاملا متفاوت است.
ـ این فضای متفاوت برایت مهم بود؟
بله، تجربه بازی در فضای جنگی را داشتم اما این بار با یك شخصیت متفاوت روبه‌رو بودم، تقابل این شخصیت با آدم‌های اطرافش برایم جذاب بود.
برای این نقش دیالوگ‌هایت را كمی با لهجه گفته‌ای. اما لهجه‌ات شبیه بازیگرهای دیگر نیست.
هیچ كدام از بازیگرها مثل هم حرف نمی‌زدند. ما برای این فیلم مربی لهجه داشتیم، اما به دلیل زمان كوتاه فیلمبرداری، آن طور كه می‌خواستیم به یك لهجه مشترك نرسیدیم، البته به نظر من این ایراد نیست چون با آدم‌های مختلفی در فیلم روبه‌روییم كه قرار نیست همه مثل هم حرف بزنند. ضمن اینكه این موضوع به فیلم لطمه نزده و این مهم است.
«پیك‌نیك در میدان جنگ» در شرایط دشوار ساخته شده، این موضوع روی بازی‌ات تاثیر نداشت؟
من به كار در شرایط سخت عادت دارم. سال‌ها بازیگر طنز‌های ۹۰ قسمتی بوده‌ام، خوب می‌دانید كه در این پروژه‌ها، زمان چقدر مهم است و همه چیز با سرعت انجام می‌شود. در «پیك‌نیك در میدان جنگ» هم این اتفاق افتاد، زمان كمی داشتیم تا فیلم به جشنواره برسد، سرعت كار روی فیلم تاثیر داشته اما تلاش ما این بود تاثیر آن كمتر خودش را نشان بدهد.
ـ در این سال‌ها در چند پروژه با علیرضا داود‌نژاد همكاری كرده‌ای. دوستی با داود‌نژاد چقدر درپركاریت نقش داشته؟
دوستی با رضا اتفاق خوبی است كه برایم افتاده و خوشحالم كه این دوستی در سینما هم ادامه پیدا كرده است. اما در مورد بازی در فیلم‌های «هوو» و «تیغ زن» باید بگویم كه تنها این دوستی دلیل حضورم نبوده، رضا در پروژه‌های پدرش به عنوان مشاور، دستیار و برنامه ریز حضور فعالی دارد، او كاری نمی‌كند كه به فیلم پدرش لطمه بخورد، اگر من به هر دلیل، مناسب بازی در این فیلم‌ها نبودم، امكان نداشت رضا از من بخواهد در این فیلم‌ها بازی كنم.
ـ در «هوو» نقشی كه بازی كرده‌ای به شخصیت خودت نزدیك است. در «تیغ‌زن» هم نقشت این ویژگی را دارد؟
درباره «تیغ‌زن» ترجیح می‌دهم موقع اكران فیلم صحبت كنم. اما درباره شباهت‌های نقش‌هایم چیزی را باید بگویم. بازیگر در پروژه‌های مختلف نقش‌های متفاوتی را بازی می‌كند، اجرا‌كننده همه این نقش‌ها یك بازیگر است كه در هر نقش، بخشی از وجودش را می‌بخشد پس طبیعی است كه همه نقش‌هایی كه من بازی می‌كنم به نوعی شبیه خودم باشند.
منظور من از شباهت، راحت و صمیمی بودن مقابل دوربین است. در «هوو»، «اگه می‌تونی منو بگیر» و «متهم گریخت» این وجهه از بازی‌ات پررنگ‌تر است.
نقش‌هایی كه می‌گویید این پتانسیل را داشتند كه به آن شكل بازی‌شان كنم. اما بعضی نقش‌ها مثل سهراب، این ویژگی را ندارند. گاهی فضای یك فیلم یا سریال و جنس بازی بازیگر‌ها طوری است كه بازیگر می‌تواند مقابل دوربین به شدت راحت باشد اما این فضا در همه فیلم‌ها و سریال‌ها وجود ندارد.
فكر می‌كنم در بعضی فیلم‌ها و مجموعه‌ها براساس همین ویژگی بازی‌ات، نقشی را برایت در نظر می‌گیرند.
این در مورد همه بازیگرها اتفاق می‌افتد، آنها معمولا براساس ویژگی‌های بازیگری‌شان برای نقش انتخاب می‌شوند.
ـ در «اگه می‌تونی منو بگیر» نقش كوتاهی را بازی كردی، ویژگی این نقش چه بود؟
كوتاه بودن یك نقش دلیل موجهی برای رد كردن آن نیست. این نقش را به خاطر رفاقت با شاهد احمد‌لو بازی كردم، البته به عنوان یك نقش كوتاه تجربه خوبی بود.
ـ ئدر تلویزیون هم اگر نقشی كوتاه پیشنهاد شود بازی می‌كنی؟
اگر جذاب باشد در قبول كردنش شك نمی‌كنم.
بیشتر در مجموعه‌های تلویزیونی بازی كرده‌ای، حضور در سینما برایت مهم نیست؟
من از بازی كردن لذت می‌برم، فرقی نمی‌كند در مجموعه‌ای تلویزیونی باشد یا فیلمی سینمایی. از میان فیلمنامه‌هایی كه پیشنهاد می‌شود سعی می‌كنم انتخاب بهتری داشته باشم. در این سال‌ها پیشنهادهای بهتری از تلویزیون داشته‌ام، بنابراین در این بخش بیشتر كار كرده‌ام.
تلویزیون به خاطر مخاطب گسترده‌ای كه دارد جذاب‌تر از سینما نیست؟
همان‌طور كه بازی در یك سریال طنز پرمخاطب جذاب است، بازی در یك فیلم پرفروش و پربیننده هم برای یك بازیگر تجربه دلنشینی است. تلویزیون در همه نقاط كشور بیننده دارد، مردم از اقشار مختلف سریال‌های تلویزیونی را می‌بینند و واكنش‌هایی كه از ‌آنها به بازیگر می‌رسد خیلی بیشتر از واكنش‌هایی است كه تماشاگران یك فیلم دارند. شاید به این دلیل است كه كارهای تلویزیونی برای بازیگر جذابیت بیشتری دارند.
ـ ئاز بین نقش‌هایی كه بازی كرده‌ای كدام در جذب مخاطب موفق‌تر بوده؟
طنز‌های شبانه معمولا در جذب مخاطب موفق هستند. مجموعه‌هایی مثل «متهم گریخت» كه در ماه رمضان پخش شدند هم پربیننده بودند. فكر می‌كنم اغلب سریال‌هایم پربیننده بوده است.
ـ این موضوع برایت اهمیت دارد؟
پربیننده بودن یك فیلم یا مجموعه، امتیازی برای آن است.
اما پرمخاطب بودن حتما به معنی خوب بودن یك فیلم یا سریال نیست.
بله، من آن را به عنوان یك امتیاز می‌بینم. گاهی مجموعه یا فیلمی موضوعی خاص و ساختاری متفاوت دارد اما مردم با آن ارتباط برقرار نمی‌كنند. این نیز به معنی بی‌ارزش بودن آن فیلم یا سریال نیست.
ـ برای خودت چنین فیلم‌هایی جذاب است؟
من سینمای قصه‌گو را بیشتر دوست دارم. مخاطب مجموعه‌های طنز هستم اما مجموعه‌های خاص و فیلم‌های هنری را هم دوست دارم.
اگر برای چنین فیلم‌ها و مجموعه‌هایی پیشنهاد داشته باشی، قبول می‌كنی؟
اگر كارگردان احساس كند من برای چنین فضاهایی مناسب هستم، قبول می‌كنم.
گویا قرار بود در مجموعه «نقشی بر زندگی» بازی كنی اما از بازی در این مجموعه انصراف دادی؟
زمانی كه صحبت‌های اولیه درباره این نقش شد و به توافق رسیدیم، نقش پررنگ و یكی از شخصیت‌های اصلی مجموعه بود. اما كمی بعد در فیلمنامه تغییرهایی به وجود آمد و این شخصیت تغییر كرد. من هم ترجیح دادم از بازی در این مجموعه انصراف بدهم.
ـ به كارنامه بازیگری‌ات چه نمره‌ای می‌دهی؟
فكر نمی‌كنم تجدید شوم!
ـ از مسیری كه آمده‌ای راضی هستی؟
بله، من از شرایط بازیگری در سینما و تلویزیون ایران به خوبی اطلاع‌ دارم. با توجه به این شرایط فكر می‌كنم موفق بوده‌ام.
ـ «پیك‌نیك در میدان جنگ» هم تجربه راضی‌كننده‌ای بود؟
بله، تجربه متفاوتی بود.
ـ از این به بعد قرار است در نقش‌های متفاوتی حضور پیدا كنی؟
امیدوارم شرایط این‌طور پیش برود كه انتخاب‌های متنوعی داشته باشم. هیچ‌بازیگری دوست ندارد نقش‌های مشابه و تكراری بازی كند.

منبع : روزنامه تهران امروز