ایران : نماد اقـتدار خاورمیانه

سیاست‌های آمریکا و رژیم اشغالگر اسراییل و برخی کشورهای جهان عرب که روابط سیاسی نزدیکی با این دو کشور داشتند، با اهداف انقلاب اسلامی ایران در تضاد کامل بود. پس از انقلاب ، دولت ایران اسرائیل را به دلیل اشغال سرزمین فلسطین به رسمیت نشناخت و آمریکا به دشمن شماره یک آن تبدیل شد. چرا که این کشور (آمریکا) به منظور حفظ منافع خود و اسرائیل سعی داشت خاورمیانه را تحت سلطه و اختیار خود درآورد.
مصر به عنوان رهبر جهان عرب در سال ۱۹۷۸ (پیش از انقلاب اسلامی ایران) توافق‌نامه صلح با اسرائیل را در کمپ دیوید امضا کرد و راه اسرائیل و آمریکا را برای در دست گرفتن کنترل خاورمیانه هموار ساخت. این اقدام باعث شد اسرائیل به آسانی کرانه باختری و غزه تصرف نماید و همچنین تسلط بی‌چون و چرای خود بر کل منطقه را افزایش دهد. در صورت عدم وقوع انقلاب اسلامی ایران، آمریکا می‌توانست با همکاری اسرائیل و ایران، که در شرق و غرب خاورمیانه واقع شده‌اند، به کل منطقه و به ویژه کشورهای ثروتمند جهان عرب، تسلط پیدا کند.
اما انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۹۷۹ به این همکاری پایان داد. هرچند آمریکا تمایل زیادی برای سرنگونی رژیم اسلامی در ایران داشت، اما از آنجا که دولت‌های بزرگ هرگز خود را به مخمصه نمی‌اندازند، این کشور با تحریک عراق علیه ایران و برپا کردن جنگ در صدد حفظ منافع خود در خاورمیانه برآمد.
جنگ ایران و عراق منافع زیادی را نصیب رژیم صهیونیستی و آمریکا نمود. این جنگ باعث اتلاف انرژی ایران شد و امکان هرگونه تلاشی برای به چالش کشیدن نفوذ آمریکا در منطقه و گسترش و صدور انقلاب را از این کشور سلب کرد. منافع اسرائیل از جنگ ۸ ساله ایران و عراق بسیار چشمگیر و قابل ملاحظه است. صلح مصر با اسرائیل در کمپ دیوید و درگیری ایران و عراق در جنگی خونین باعث شد اسرائیل در سال‌های دهه ۸۰ در جهت دستیابی به اهداف اشغالگرانه خود کاملاً آزادانه عمل نماید. در این دوران رژیم صهیونیستی به گسترش شهرک‌های یهودی‌نشین در کرانه باختری و غزه، انهدام راکتور هسته‌ای عراق در اسیراک، اخراج مبارزان فلسطینی از لبنان و اشغال بلند مدت جنوب این کشور پرداخت. در این مدت اسرائیل بیش از پیش به هدف خود یعنی کنترل و تسلط بی‌چون و چرا بر خاورمیانه نزدیک شد.
پایان جنگ سرد در سال ۱۹۹۰ پیامدهای مثبت بیشماری برای آمریکا و رژیم صهیونیستی در پی داشت. فروپاشی شوروی سابق و ویرانی‌های جنگ ۸ ساله در ایران باعث شد آمریکا از خطرات احتمالی این دو کشور رهایی یابد و برای کنترل نظامی منطقه، برنامه‌ریزی نماید. طرح‌ها و نقشه‌های نظامی آمریکا بی‌شباهت به امپراطوری‌های مستعمراتی سابق نبود. در سال ۱۹۹۰ عراق با اطمینان از عدم دخالت آمریکا در اختلافات جهان عرب، به کویت حمله کرد و این جنگ باعث شد آمریکا نقشه‌ها و طرح‌های نظامی خود را در منطقه پیاده کند.
اما پاسخ آمریکا به حمله عراق بسیار گسترده و قاطع بود! آمریکا در سال ۱۹۹۰ پس از جمع‌آوری ۶۰۰ هزار سرباز در عربستان سعودی – که نیمی از آنها آمریکایی بودند –نیروهای عراقی را از کویت بیرون راند و عراق را هدف حملات هوایی شدید قرار داد. در اثر این حملات بخش اعظم صنایع، تاسیسات زیربنایی و پایگاه‌های تولید نیرو ویران شد. علاوه بر این ، آمریکا مرکز فرماندهی عظیمی در خلیج‌فارس تاسیس کرد.
از جمله فعالیت‌های دیگر آمریکا در آن دوره می‌توان به تاسیس پایگاه‌های نظامی در عربستان، وضع تحریم‌های اقتصادی علیه عراق، تشکیل منطقه خودمختار کرد در جنوب عراق و بمباران تقریباً روزانه این کشور با همکاری انگلیس به مدت ۱۳ سال، اشاره کرد.
نقشه‌ها و اقدامات بعدی رژیم اشغالگر اسرائیل و آمریکا قابل پیش‌بینی بود. پس از ۱۳ سال حمله به تاسیسات زیربنایی عراق، نومحافظه‌کاران آمریکا و متحدان آنها در رژیم صهیونیستی و حزب لیکود، تغییر رژیم عراق، سوریه و ایران را خواستار شدند. برای دستیابی به این هدف ارتش آمریکا می‌بایست به اقدامات مخفیانه، حملات هوایی و تجاوز و تعدی متوسل می‌شد. اما دولت اسرائیل برای بهره‌برداری بهتر از تبعات این جنگ‌ها، نمی‌بایست خود را درگیر می‌کرد.
نقشه‌های رهبران حزب لیکود جاه‌طلبانه‌تر از طرح‌های آمریکایی‌ها بود. آنها قصد داشتند با استفاده از اختلافات فرقه‌ای، نژادی و مذهبی، کشورهای منطقه را تجزیه و آنها را به کشورهای کوچک‌تر و ضعیف‌تر تبدیل کنند تا به این ترتیب رژیم صهیونیستی بتواند به آسانی بر این کشورها غلبه کند.
این طرح که به نام کیوونیم (kivunim) مشهور است، نخستین‌بار در سال ۱۹۸۲ اعلام شد. در صورت عملی شدن چنین طرحی، اسرائیل می‌توانست برای صدها سال بر خاورمیانه تسلط داشته باشد.
حملات ۱۱ سپتامبر بهانه‌ای شد تا این طرح‌ها به مرحله اجرا گذاشته شوند. آمریکایی‌های فرصت‌طلب برای سوء استفاده از این حادثه تروریستی حتی یک لحظه راهم از دست ندادند. جرج بوش بلافاصله جنگ جهانی علیه تروریسم را اعلام کرد و اولین کشوری که مورد حمله قرار گرفت، افغانستان بود. البته حمله به عراق کاملاً نمایشی بود. رئیس جمهور آمریکا در ژانویه ۲۰۰۲ تغییر دولت‌های سه کشور عراق، ایران و کره شمالی را که محور شرارت می‌خواندشان، اعلام کرد.
نقشه اول آمریکا حمله به عراق و کنترل این کشور بود. در واقع آمریکا قصد داشت از عراق به عنوان مرکز عملیاتی خود علیه ایران، سوریه و احتمالاً عربستان سعودی استفاده کند. حمله به عراق با در نظر گرفتن دو فرضیه انجام گرفت: نخست این که تصرف عراق امری آسان خواهد بود و مردم عراق از سربازان آمریکایی به عنوان نیروهایی آزادی‌بخش ، استقبال گرمی خواهند کرد. آمریکا در ۲۰ مارس ۲۰۰۳ به عراق حمله کرد و پایتخت این کشور در ۹ آوریل همان سال سقوط کرد. در ابتدای کار پیش‌بینی آمریکایی‌ها درست از آب درآمد و آنها توانستند به راحتی رژیم بعثی عراق را سرنگون کنند. تصاویر تلویزیونی حاکی از آن بود که مردم عراق با آغوش باز از سربازان آمریکایی استقبال می‌کنند. بنابراین دولت‌های رژیم صهیونیستی و آمریکا با تصور دستیابی به پیروزی، به فکر اعزام «نیروهای نطامی» به ایران افتادند.
پس از گذشت سه سال از حمله آمریکا به عراق، نیروهای آمریکایی هنوز در این کشور و در مخمصه‌ای که خود مسوول آن هستند، گیر افتاده‌اند. مذاکرات فراوانی پیرامون چگونگی حمله به ایران صورت گرفته است. طرح‌های زیادی درباره حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران و حتی حمله زمینی به جای حملات هوایی و کشتار حامیان انقلاب اسلامی صورت گرفته است. گزارش‌های موجود، از فعالیت‌های سری و جاسوسی نیروهای ویژه آمریکا در ایران خبر می‌دهند. رژیم صهیونیستی آمریکا را برای حمله به ایران تحت فشار گذاشته و اعلام کرده است در صورت عدم تمایل آمریکا به حمله به ایران، راساً اقدام خواهد کرد.
با این اوصاف چه عاملی باعث تعویق حمله دولت‌های آمریکا و اسرائیل به ایران شده است؟
دلیل اول تبعات منفی جنگ عراق است. پس از حمله به عراق طولی نکشید که آمریکا و اسرائیل به غلط بودن فرضیه خود مبنی بر سهولت حمله به عراق و کنترل این کشور پی بردند. هم‌اکنون این کشور به باتلاقی تبدیل شده است و نیروهای متجاوز را بیش از پیش در خود فرو می برد. استقبال اولیه عراقیان از سربازان آمریکایی هم‌اکنون به شورش و آشوب‌های غیر قابل کنترل تبدیل شده است. این شورش‌ها تاثیرات مخرب فراوانی روی طرح‌های آمریکا گذاشته‌اند. به نظر می‌رسد از ۱۵۰ هزار سرباز آمریکایی مستقر در عراق تعداد کمی آمادگی حمله به ایران را داشته باشند. هر چند اکثر شیعیان عراق در مقابل اشغال کشورشان از سوی آمریکا ایستادگی نکردند، اما اکنون آنها در آستانه به دست گرفتن قدرت و خواستار خروج نیروهای آمریکایی از عراق هستند.
با وجود آن که تصرف ایران بدون اعزام نیرو به این کشور امری غیر ممکن است، اما آمریکا می‌تواند برای انهدام سایت‌های زیرزمینی تسلیحات ایران از سلاح‌های هسته‌ای استفاده کند و یا حملات هوایی و موشکی به ایران نماید. از سوی دیگر اکثر تحلیل‌گران سیاسی، علیرغم تهدیدات توخالی اسرائیل، عقیده دارند که رژیم صهیونیستی به تنهایی امکان حمله به ایران را ندارد، چرا که ایران تاسیسات هسته‌ای خود را در مکان‌های مختلف پخش کرده و برخلاف عراق آنهارا در یک‌جا متمرکز نکرده است. در این‌جا باید پرسید چرا آمریکا در حمله به ایران تعلل می‌ورزد و آیا این حمله به زودی به وقوع می‌پیوندد؟
در پاسخ به این سوال باید گفت هر چه آمریکایی‌ها بیشتر توانایی‌های نظامی و سیاسی ایران را بررسی می‌کنند. بیشتر به تفاوت ایران و عراق پی می‌برند. آنها اکنون می‌دانند که ایران همانند عراق ضعیف نیست. وقتی رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۸۱ نیروگاه اسیراک عراق را هدف حمله قرار داد، این کشور هیچ قدرت و امکانات نظامی نداشت. آنچه قطعی به نظر می‌رسد این است که ایران هیچ حمله‌ای را به تاسیسات هسته‌ای خود بی‌پاسخ نخواهد گذاشت.
علاوه بر این، مردم ایران از برنامه‌های هسته‌ای حمایت گسترده‌ای به عمل می‌آورند و بی‌پاسخ گذاشتن هر گونه حمله به این برنامه‌ها، وجهه ایران را مخدوش می‌کند. اکنون باید پرسید ایران در قبال حملات احتمالی به تاسیسات هسته‌ای خود چه عکس‌العمل‌هایی نشان خواهد داد؟
سازمان‌های جاسوسی آمریکا و اسرائیل برای بررسی تبعات حمله احتمالی آمریکا به تاسیسات هسته‌ای ایران، به شبیه‌سازی این حملات پرداخته اند. طبق گزارش نیوزویک (۲۷ سپتامبر ۲۰۰۴) نتایج این شبه سازی ها مطابق میل آمریکا و اسرائیل نبوده است. در دسامبر ۲۰۰۴ نیز ماهنامه آتلانتیک با اعلام نتایج شبیه‌سازی که از سوی ایران نشریه صورت گرفته بود، نتایج فوق را تایید کرد. سام گاردنر، طراح این شبیه‌سازی اظهار داشت اسرائیل و آمریکا نمی‌توانند برای مقابله با ایران از راه حل نظامی استفاده کنند.
اما دلایل عدم امکان حمله نظامی به ایران چیست؟ در ابتدا باید گفت از آنجا که آمریکا نمی‌تواند طرح‌های حمله به ایران را مخفی نگاه دارد، این کشور امکان خنثی‌سازی نقشه‌ها و پیشگیری از آنها را دارد. طبق نتایج شبیه‌سازی ماهنامه آتلانتیک، ایران می‌تواند سربازان آمریکایی مستقر در مرز عراق را هدف حمله قرار دهد. این حملات ضعف سربازان آمریکایی در برابر شورشیان عراق را دو چندان می‌کند. ایران حتی می‌تواند با همکاری برخی متحدان خود در داخل آمریکا نیز دست به اقداماتی بزند. این کشور در صورت شکست در موارد فوق، می‌تواند اسرائیل را هدف حملات موشکی قرار دهد و یا مانع صدور نفت از خلیج فارس شود.
اما راهکارهای منطقی که آمریکا می تواند از آنها بهره گیرد چیست؟ آمریکا می‌تواند با ارجاع پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل و جلب حمایت کشورهای روسیه و چین، محدودیت‌های اقتصادی شدیدی علیه ایران وضع کند. به احتمال قوی، امریکا برای مقابله با ایران، همانند عراق، خرید و فروش نفت ایران کشور را تحریم نمی‌کند، چرا که این کار نه تنها بازارهای جهانی نفت را با مشکل مواجه می‌سازد بلکه ایران می‌تواند با ممانعت از فعالیت‌های بازرسان انرژی اتمی در این کشور و افزایش غنی‌سازی اورانیوم به تحریم آمریکا پاسخ گوید.
به نظر می‌رسد تسلط رژیم صهیونیستی و آمریکا بر خاورمیانه که از زمان جنگ جهانی دوم آغاز شده بود، به اتمام رسیده است. ایران، کشوری که از سال ۱۹۵۳ تحت حکومت خودکامه پادشاهی با کمک سازمان سیای آمریکا قرار داشت مانع اصلی حاکمیت این دو کشور در منطقه به شمار می‌رود. جالب این‌جاست که اتمام حاکمیت آمریکا و اسرائیل در منطقه درست در زمانی که سلطه آمریکا در خاورمیانه به اوج خود رسیده بود، به وقوع پیوست. این اتفاق در حالی به وقوع پیوست که سربازان آمریکایی عراق را که یک کشور مهم عربی به شمار می‌رود، تصرف کرده بودند و ایران از دو طرف در محاصره سربازان آمریکایی مستقر در عراق و افغانستان قرار گرفته بود. علاوه بر آن آمریکا همزمان ایران را در حلقه محاصره پایگاه‌های نظامی خود واقع در قطر، ترکیه و تاجیکستان قرار داده بود.
به نظر می‌رسد حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر بیش از آنکه به نفع آمریکا و اسرائیل عمل کرده باشد، به سود ایران تمام شده است و هم‌اکنون این کشور در خاورمیانه به اهدافی که زمانی بزرگترین آمال رژیم اشغالگر قدس و آمریکا به شمار می‌رفت، دست یافته است.

منبع:سایت عملیات روانی

منبع : خبرگزاری فارس