زمانی که باقی می‌ماند - LE TEMPS QUI RESTE

سال تولید : ۲۰۰۵
کشور تولیدکننده : فرانسه
محصول : اولیویه دلبوسک و مارک میسونیر
کارگردان : فرانسوا اوزُن
فیلمنامه‌نویس : فرانسوا اوزُن
فیلمبردار : ژان لاپواری
هنرپیشگان : ملویل پوپو، ژان مورو، والریا برونی ـ تدسکی، دانیل دووال، ماری ریویر، کریستیان سنژوالد، لوئیز آن هیپو و والتر پاگانو
نوع فیلم : رنگی، ۸۵ دقیقه


پاریس. ̎رومن̎ (پوپو)، عکاس سی و یک سالهٔ موفق به سرطانی علاج‌نشدنی مبتلا شده است. او از شیمی‌درمانی سر باز می‌زند و به او گفته می‌شود که احتمال زنده ماندنش کمتر از پنجاه درصد است. موقع مهمانی شام خانوادگی، ̎رومن̎ به خواهرش، ̎سوفی̎ (هیپو) توهین می‌کند و او را به گریه می‌اندازد. همان شب، ̎رومن̎ با دوستش ̎ساشا̎ (سنژوالد) به هم می‌زند و به باشگاهی شبانه می‌رود. سپس نزد مادربزرگش می‌رود و پیش او می‌ماند. مادربزرگ ̎رومن̎ تنها فرد خانواده است که از بیماری او باخبر شده است. موقع برگشتن به خانه، ̎رومن̎ با ̎ژانی̎ (برونی ـ تدسکی)، پیشخدمت کافه‌ای آشنا می‌شود که روز قبل قهوه جلویش گذاشته است. ̎ژانی̎ که شوهری عقیم دارد از ̎رومن̎ می‌پرسد که آیا می‌تواند به کمک او بچه‌دار شود یا خیر. ̎رومن̎ پاسخ منفی می‌دهد. چندی بعد، پس از دریافت نامه‌ای از خواهرش، ̎رومن̎ با ̎سوفی̎ تماس می‌گیرد و با او آشتی می‌کند. سپس به ̎ژانی̎ خبر می‌دهد که حالا حاضر است به درخواستش پاسخ مثبت دهد. مدتی بعد، در حالی‌که ̎رومن̎ وصیت می‌کند که تمامی اموالش را به بچهٔ به دنیا نیامده به ارث برسد، ̎ژانی̎ و همسرش به‌عنوان شاهد پای ورقهٔ وصیت‌نامه را امضا می‌کنند. ̎رومن̎ سپس روی شن‌های ساحل دراز می‌کشد و منتظر غروب خورشید می‌ماند.
● این فیلم مجلسی صادقانه، روترین و احتمالاً ثقیل و نچسب‌ترین فیلم اوزُن است که هم‌راه با زیر ماسه‌ها (۲۰۰۱) دومین قسمت از سه‌گانه‌اش دربارهٔ مرگ را تشکیل می‌دهد. با وجود حس طنزی که از اوزُن سراغ داریم، او در این‌جا فیلمی آبکی و سوزناک ساخته و از این نظر در پرداخت بسیاری از صحنه‌ها افراط کرده است. مثلاً گنجاندن شخصیتِ جوانیِ ̎رومن̎ با او در تماس است. پوپو (که قبلاً در طلاقِ جیمز آیوری ۲۰۰۳، بازی کرده) خیلی خوب به نقش خود تجسم بخشیده و از مرد جوان قبراق و سرحال ابتدای فیلم تا مرد لاغر و تکیده و رو به مرگ انتهای داستان را با مهارت به تصویر کشیده است. استفادهٔ اوزن از قالب سینماسکوپ برای نخستین بار، به‌خصوص در صحنه‌های پایانی، بسیار درست و مؤثر عمل می‌کند.