در ستایش میگو

میگو یا ملخ دریایی یکی از مواد غذایی با ارزش است که توصیه می‌شود در برنامه غذایی خانواده‌ها گنجانده شود البته قیمت بالایش یکی از موانع مصرف مرتب‌اش محسوب می‌شود. فراموش نکنید که کلسترول آن از کلسترول موجود در زرده تخم مرغ کمتر است...
این ماده غذایی علاوه بر پروتئین فراوان، سرشار از ید بوده و خوردنش برای افرادی که گواتر دارند، توصیه می‌شود.
این آبزی اسکلت داخلی ندارد و تنها پوشش‌های کیتینی ( مانند ناخن) در سرتاسر بدنش به چشم می‌خورد. بخش خوراکی میگو قسمت انتهایی بدن این آبزی است که پس از پاک کردن مورد استفاده قرار می‌گیرد. از این رو، برای آماده سازی آن ابتدا قسمت فوقانی یعنی سر، پاهای بلند، آنتن‌ها و امعا و احشای آن را از بخش انتهایی جدا کرده و سپس پوست، دم و بخش باقی‌مانده‌اش را بگیرید. آنگاه با چاقو، بخش پشتی‌اش را برش داده و روده را خارج کنید. سپس میگوها را شسته و در سبد قرار دهید تا آب آن به طور کامل تخلیه شود.
در صورتی که این آبزی مفید در دسترس باشد، مصرف هفته ای ۲ بار آن توصیه می‌شود که البته بهتر است با غلات و سبزیجات تازه آماده خوردن شود. عده ای عقیده دارند اضافه کردن چاشنی آب نارنج و یا آب‌لیمو چربی ناشی از خوردن ماهی و میگو را از بین می‌برد در حالی که فقط این چاشنی‌های ترش باعث کم شدن چربی (حاصل از خوردن ماهی) در دهان می‌شوند و این بستگی به ذایقه افراد دارد. بعضی‌ها می‌گویند میگو غذای سنگینی است و همین طور برخی افراد ممکن است نسبت به آن آلرژی داشته باشند ولی این مسأله عمومیت ندارد.
یادتان باشد که در کل دو نوع میگوی درشت و ریز وجود دارد که نوع درشت آن بیشتر در کشورهای خارجی است و نوع ریز آن در بازار ایران یافت می‌شود. با کیفیت‌ترین میگوها باید شفاف و براق باشند که با دست زدن له نشوند و بوی ناخوشایند نداشته باشند. میگوهای درشت، کلسترول و چربی پایینی دارند در حالی که میگوهای کوچک از کلسترول و چربی بیشتری برخوردارند. جالب است بدانید که ۱۰ عدد میگوی کوچک می‌تواند جایگزین ۳۰ گرم گوشت قرمز شود و تقریباً ۱۵۰ کالری انرژی به بدن برساند.

دکتر مسعود کیمیاگر
متخصص تغذیه و رژیم‌درمانی

منبع : روزنامه سلامت