شب رفته کاش عشق به یادش بیاورد

تا در تنور برکه ام آتش بیاورد
آواره کرد در همه جا ماه را ولی
هرگز نخواست برکه به دستش بیاورد
اجر صیام کامل من ماه کامل است
عیدی نخواستم که هلالش بیاورد
ای عشق آتش تو گلستان پذیر کیست؟
گویا خلیل رفته سیاوش بیاورد
آنقدر دلکشی که زمستان به جای کوه
با دیدنت پناه به آتش بیاورد
راز تو را به هر کس و ناکس نگفته ام
این تیر را می افکنم آرش بیاورد

مرتضی حیدری آل کثیر

منبع : روزنامه کیهان