چهارشنبه, ۱۲ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 1 May, 2024
مجله ویستا
نامههایی به نام مرگ
چند دهه از نوشتهشدن مانیفست شعر حجم میگذرد ولی هنوز اسمی به جز یدالله رویایی را نتوانسته است نشان بدهد. زیرا توانایی این مانیفست همان توانایی رویایی است که در هیچ یک از اطرافیانِ شعریاش به این شدت خوانا نبوده است، قدرتی که در وصل کردن پیچ و مهرههای زبان حتی در گذراترین متنهای رویایی وجود دارد: و ساکن خرابه هر غروب/ گرگِ قرمز را/ تا افق روانه میکند/ ص۱۱۱
نمیشود گفت که مانیفست رویایی نقطهآغاز اوست بلکه بهانهای است برای تیزبین کردن خواننده، متن مانیفست شاید راهنمایی باشد که متنهای دیگر رویایی را برای خواننده جدیتر کند، نیازی که هر شاعری برای طرح متنش دارد و چه متنی تاثیرگذارتر از یک مانیفست که در هر زمانی میتواند به دلیل مورخهای که زیر آن امضا شده است به عنوان سندی شعری، مثل متنی ارجاعی، ضربانی مداوم داشته باشد. مانیفستی سرشار از رابطههایی متناقضنما در خود یا (les paradoxes des soufis) به زبان فرانسویاش یعنی متناقضنماییهای صوفیان یا همان مترادفی که برای شطح وجود دارد:
صخره سیل را تا میکند/ و مانع میگذرد از من/ شفاف میمانم/ وقتی متراکم از خویشم/ ص۱۵۰/
این رابطهها یعنی تا شدن سیل، گذشتن مانع از من و مثالهایی از این گونه که در شعرهای رویایی با بسامد بالایی اجرا شده است، پیشینهای در عرفان همسرزمینان و همزبانانِ او دارد. عرفانی که به صورت متناوب در متنهای تاریخِ نویسندگیِ ایرانیان و در نویسندگانی حتی به ظاهر متفاوت از حافظِ شاعر تا روزبهان بقلیِ نثرنویس وجود دارد. شاید حرکت رویایی از نقطهای شروع میشود که روی خطی طولانی از گذشته در انتظار نمود است و در جهانی مدرن یا میلکننده به سمت آن هستی پیدا میکند اگرچه عرفان، دیگر حافظهای بیش نیست اما رویایی روی چیزی در عرفان نشانهگذاری میکند و به بازتوصیف آن اصرار میورزد که حتی به زیرمتنش، رنگی عرفانی نمیدهد و آن ویژگی چیزی نیست جز زبانبازی:
در من از تو فاصلههایی است
من در تو نیستم
وقتی که از تو فاصله در من میگیرم
مثلِ
جداییِ تو از با من/ ص۵۶/
زبانبازی در شعر رویایی نه فقط در سطح آن است بلکه بازیاش در حوزه معنایی تا جایی پیش میرود که خواننده برای تشریح آن نیازمند معنادهی به متن و حجمدادن به آن است. کاری که در متنهایی مثل مقالههای شمس و کمی در داستانهای سهروردی و شعرهای بیدل دهلوی و ... انجام شده است.
نمایشی که شعر حجم روی صحنه شعر امروز اجرا کرده است تمام دستاندرکارانش خودِ رویایی است. رویایی در یک زمان (که همان حرکت شاعریاش در طول این چند دهه بوده است) بازیگر و کارگردان این نمایش و مانیفست شعر حجم همان متن نمایشنامه است اگرچه امضاهای دیگران پای آن خورده باشد اما این رویایی است که به امضای خود عمل کرده است زیرا تاکنون هر شعری که زیر فرمان حجمگرایی نوشته یا اجرا شده است حکم چشم اسفندیار را داشته ولی شعر رویایی با مطالعه روز افزون و درک امروزینی که از متنهای زبانمحور ادبیات گذشته دارد خود را رویین کرده است و چشمش را که همان فوت آخر کوزهگری اوست به هیچ یک از اطرافیانِ شعریِ خود نشان نداده است، رابطههایی که در متن رویایی است اگرچه همان رابطههای متنهای کهن است اما با جزءنگری بیشتر آن را روشنتر و شاید بلیغتر کرده و در این تبلیغ شعرگرایانه، رویایی مبلّغ زبان است زبانی که در آن کلمهها شکلی منشوری را ایجاد میکنند و مثل زاویهها و نقطههای یک منشور در تعامل با یکدیگرند:
من مرگ خود بودم/ آیینهای که تشنهی خود بود/ آیینه تشنهتر از خود بود/ آیینه آبِ منجمدِ من بود/ ص۹۶/
رابطه بین مرگ و خود و تشنه و منجمد با رابطه بین خود و من و آیینه و آب و رابطههای دیگری که بین کلمهها در این چند سطر میتوان دید شاید دو کلمه مرگ و بود را در این شعر به دو نقطه تبدیل میکند که کلمههای دیگر را به صورت منشور به هم وصل میکنند یا میتوان دو نقطه یا چند نقطه دیگر برای منشور ساخت: آیینه و خود و بود یا: من و بود و... یا...
رویایی در هفتاد سنگ قبر به شخصیتهایی میپردازد از صادق گرفته تا فروغ از مادر گرفته تا سقراط... و این شاید تلاشی برای دیدن فرد بودن خود در میان فردهایی که متن یا اثرشان بعد از رفتن باقی مانده است و خود رویایی شاید یکی از آنها باشد:
گاهی فکر کردهام که یک میلیون قربانی کجا دفن میشوند... ( از نامهای به فرامرز سلیمانی)
این همان فکری است که هر ذهنی آن را یکبار پرسیده است اگرچه ناخودآگاهانه، اما رویایی این ناخودآگاهی را به آگاهیاش کشانده است.
او گاهی دیدگاهی کاملا زمینی از آسمان دارد تا جایی که برای او:
دعا= زبان دست/ص۱۵۰/
میشود و گاهی دیدگاهی کاملا آسمانی از زمین دارد:
زخمی به هیچکس نزدم/ با مرگم/ شروع دوبارهام را/ اینجا/ آوردم/ ص۳۰/
و این همان پارادوکس است؛ پارادوکسی از یک صوفی نه، بلکه از یک شطحپردازِ مدرن که مدرن بودنش، صوفیبودنش را محو میکند و این هم پارادوکسی دیگر...
مریم جعفری آذرمانی
هفتاد سنگ قبر
(دفتر شعر)
یدالله رویایی
انتشارات داستانسرا
۱۳۸۷ / چاپ دوم
۱۰۰۰نسخه
۳۰۰۰تومان
هفتاد سنگ قبر
(دفتر شعر)
یدالله رویایی
انتشارات داستانسرا
۱۳۸۷ / چاپ دوم
۱۰۰۰نسخه
۳۰۰۰تومان
منبع : روزنامه کارگزاران
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید بلیط هواپیما
ایران بابک زنجانی مجلس شورای اسلامی مجلس چین دولت سیزدهم خلیج فارس لایحه بودجه 1403 شورای نگهبان دولت حجاب مجلس یازدهم
روز معلم تهران معلم سیل قوه قضاییه آموزش و پرورش شهرداری تهران فضای مجازی پلیس دستگیری شورای شهر تهران سلامت
خودرو بانک مرکزی دلار قیمت دلار قیمت طلا قیمت خودرو ایران خودرو سایپا بازار خودرو مالیات تورم ارز
تلویزیون سریال سعید آقاخانی سینمای ایران سینما نون خ رسانه موسیقی تئاتر فیلم دفاع مقدس کتاب
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه فلسطین آمریکا جنگ غزه حماس نوار غزه روسیه عربستان ترکیه افغانستان
فوتبال پرسپولیس استقلال سپاهان تراکتور رئال مادرید باشگاه استقلال لیگ برتر بایرن مونیخ فوتسال تیم ملی فوتسال ایران بازی
هوش مصنوعی اینستاگرام ناسا تسلا تبلیغات اپل فناوری همراه اول آیفون گوگل
داروخانه مسمومیت دیابت کاهش وزن طول عمر بارداری خواب سلامت روان آلزایمر