دوستِ دوست من - L'amie De Mon Amie

سال تولید : ۱۹۸۸
کشور تولیدکننده : فرانسه
محصول : مارگارت منه‌ژوز
کارگردان : اریک رومر.
فیلمنامه‌نویس : -
فیلمبردار : برنار لوتیک
آهنگساز(موسیقی متن) : ژان لوئی والرو
هنرپیشگان : امانوئل شوله، سوفی رنوار اریک ویلار و فرانسوا اریک ژاندون.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۳ دقیقه.


«بلانش» (شوله)، جوانِ بیست و چهار ساله و محافظت کار با «لئا» (رنوار)، دانشجوی کم سن‌تر از خودش دوست می‌شود. «لئا» دوستی به‌نام «فابیان» (ویلار) دارد که با هم نقطه مشترکی ندارند. «بلانش» به «الکساندر» (ژاندرون) مرد محبوب زنان نظر دارد اما «الکساندر» چندان توجهی به او نشان نمی‌دهد. در یک مسافر کوتاه «لئا»، «بلانش» و «فابیان» به هم نزدیک می‌شوند،با این همه «بلانش» مایل به ادامه رابطه نیست. «لئا» باز می‌گردد و ظاهراً دوباره به «فابیان» می‌پیوندد، و حتی قرار می‌گذارد که به جدی شدن رابطه «بلانش» و «الکساندر» کمک کند...
* آخرین فیلم از مجموعه «کمدی‌ها و ضرب‌المثل‌ها»ی رومر به راستی سزاوار توصیف به‌عنوان اثری سهل و ممتنع. ابتدا دوستی‌ها و مناسبات رُمانتیک مزاحم هم به نظر می‌رسند - «بلانش» نمی‌خواهد با «دوستِ دوست خود» دوست شود - اما رومر فیلم را با خوش‌بینی نسبت به حل و فضل رابطه‌ها به پایان می‌رساند. در فیلم طبق معمول رومر، عریان ساختن مهمترین مشکلی است که برقراری رابطه با آدم مناسب را در زندگی مدرن دشوار می‌سازد: فقدان مرسوم صراحت و سازش با تناقض‌ها به امید بهبود خودبه‌خود زندگی.‌