تنبور

دارای شكمی گلابی و دسته ای دراز است كه بر روی آن از ۱۰ تا ۱۵ پرده بسته می شود. رویه جلویی شكم چوبی است. دسته این ساز مانند سه تار، بر سر ساز متصل است و سر در حقیقت، ادامه دسته است كه بر روی سطوح جلویی و جانبی آن، هر یك دو گوشی كار گذارده شده كه سیم ها به دور آنها پیچیده می شوند. سیمهای تنبور ۴ عدد و معمولاً به فاصله های مختلف كوك می شده است. این ساز معمولاً بدون مضراب و با انگشت نواخته می شود.
چنانكه در تاریخ موسیقی ایرانی نوشته شده در قدیم سازی به نام تنبور وجود داشته و از آن انواع مختلفی ذكر كرده اند. مثلاً گفته شده كه فارابی تئوری دان مشهور موسیقی ایران، تنبور بغدادی و تنبور خراسان را دستان بندی كرده است. این ساز از دسته سازهای شهری است.

منبع : واحد مرکزی خبر