نمک بر زخم بسیجی چرا!؟

حکایت اختصاص سهمیه ۴۰درصدی رزمندگان به بسیجیان فعال، حکایت این مثل معروف است که «اگر خواستی کسی را خراب کنی از وی بد دفاع کن.» این ایده صرف نظر از نیت طراحان آن- که انشاءالله خیر است- ناشیانه، نابخردانه و البته ناعادلانه است. در این مورد یادآوری نکاتی ضروری است:
الف) بسیج ابتکار حکیمانه و یادگار جاودانه خمینی کبیر(ره) است. نقش ممتاز این نیروی انقلابی در طول عمر ۳۰ساله انقلاب اسلامی، بر هیچ کسی پوشیده نیست. واکاوی «رمز» افتخارات ۸ سال دفاع مقدس و «راز» ۳۰ سال مقاومت ملت ایران، جز با فهم مفهوم بسیج، شدنی نیست. بدون شک تضمین آینده انقلاب، پاسداری از دستاوردهای آن و حفظ اساس نظام جمهوری اسلامی هم تنها با فرهنگ بسیجی ممکن خواهد بود. امام بزرگوار چه زیبا فرموده اند: «اگر در کشوری نوای دلنشین بسیجی طنین انداز شود، چشم طمع دشمنان از آن قطع خواهد شد وگرنه هرلحظه باید منتظر حادثه ای بود».
ب) اهمیت جایگاه بسیج و فرهنگ بسیجی، پاسداری از این فرهنگ و حفظ اصالت آن را نیز برجسته می نماید. اگر حفظ اساس نظام و پاسداری از ارزش های انقلاب اسلامی رسالت اول و آخر بسیجیان است، پس بایستی نگران تلاش دشمنان برای نفوذ در بین این «لشکریان مخلص خدا» و استحاله فرهنگ بسیجی نیز بود. سپاه پاسداران که وظیفه سازمان دهی این «بدنه فعال جامعه» را برعهده دارد، رسالتی بس سنگین بردوش دارد، اما نهادها و سازمان های دیگری نیز که د رارتباط با بسیج سیاستگذاری می نمایند، باید هوشیار وبیدار باشند. وزارت علوم، شورای عالی انقلاب فرهنگی، کمیسیون فرهنگی مجلس و... نیز از این قاعده مستثنی نمی باشند.
ج) امتیازهای اختصاص یافته به رزمندگان دفاع مقدس نظیر سهمیه کنکور، از یک ضرورت اجتماعی و بستر خاص برخاسته است. عده ای از بهترین فرزندان این آب و خاک بی هیچ چشم داشتی آنچه در توان داشتند در سبد اخلاص نهادند و پای عزت و سربلندی ملت ریختند، عادلانه و منصفانه بود جامعه در قبال این همه ایثار و فداکاری دین خودش را ادا کرده باشد. بسیاری از این رزمندگان با ازدست دادن بخشی از سلامتی شان و یا خانواده های آنها به خاطر ازدست دادن پدر، فرزندان و یا همسرشان دچار آسیب هایی شده بودند. قابل توجیه بود که بخشی از این آسیب ها با دادن امتیازهای اجتماعی تسلی یابد؛ به ویژه اینکه این اسوه های ایثار زمانی هزینه های سنگین پرداختند که نه آینده جنگ معلوم بود و نه از این امتیازها خبری. اما طرح اخیر مطرح شده در مورد اختصاص امتیازهای مذکور به بسیجیان فعال نیازمند آسیب شناسی و تأمل بیشتری است. از این رو حداقل دو نکته را بایستی مدنظر داشت:
۱) این امر هیچ توجیه اجتماعی ندارد و کاملاً ناعادلانه است؛ چراکه بسیجیان فعال که عاشقانه و با اعتقاد راسخ برای خدمت به آرمان های انقلاب کمر خدمت بسته اند، هیچ آسیب اجتماعی با محاسبات مادی آن مثل زمان جنگ نمی بینند. اینجا نه پایی قطع می شود، نه دستی آسیب می بیند، نه مادری بی فرزند می شود، نه فرزندی بی پدر و نه زنی بی همسر. این عرصه، عرصه جنگ نرم و پیکار فکری و فرهنگی است. تلاش کوشندگان این عرصه، فقط با اجر افرادی از سوی ذات باری تعالی قابل جبران است، همچنان که مزد واقعی رزمندگان دیروز هم نزد خدا بود وامتیازهای اجتماعی فقط برای کاهش آلام قابل محاسبه (به لحاظ مادی) و تلافی زیان های جسمانی شان بود. اجر و مزد جهاد فی سبیل الله نه با سهمیه کنکور شدنی است و نه با امتیاز استخدام و گزینش.
۲) اختصاص امتیاز مذکور به بسیجیان فعال، نه تنها ایستادگی و پایمردی این دانش آموزان «مدرسه عشق» را جبران نمی کند، بلکه آسیب جدی به اصالت و اخلاص این قشر وارد نموده و زمینه را برای نفوذ سودجویان به درون بسیج فراهم می نماید. پس از آن، عده ای در پوشش بسیجی از این امتیاز سود برده و تنها اتهام آن به پای بسیجیان حقیقی نوشته می شود؛ چراکه سربازان بی مزد و منت خامنه ای عزیز آن قدر استعداد و همت دارند که با بهترین رتبه ها و بدون هیچ سهمیه ای وارد دانشگاه ها گردند.
یادمان باشد، امروز در دانشگاه ها، بسیاری از فرزندان شهدا به دلیل همان سهمیه جرأت ندارند فرزند شهید بودنشان را ابراز کنند، سهمیه ای که هم حق شان است و هم عادلانه و منصفانه. مسئولین امر کاری نکنند که در دانشگاه ها هیچ دانشجویی جرأت نکند بگوید که من بسیجی ام. همین حالا هم در دانشگاه ها اتهام مفاسد اقتصادی و رانت خواری خیلی از آقازاده ها از سوی طیف های سرخورده ای همچون تحکیم غیرقانونی به پای بسیجیان نوشته می شود. مسئولین امر اگر مرهمی برای التیام زخم های بسیجیان، که دلشان از بی عدالتی ها خون است، ندارند پس شایسته است بر زخم های ایشان نمک نریزند.

فاطمه امیری رز
کارشناس ارشد علوم سیاسی از دانشگاه علامه طباطبایی(ره)

منبع : روزنامه کیهان