کامی کلودل - Camille Claudel

سال تولید : ۱۹۸۷
کشور تولیدکننده : فرانسه
محصول : برانار آرتیگوئه
کارگردان : برونو نویتن
فیلمنامه‌نویس : ماریلین گولدن و نویتن، برمبنای کتابی نوشته رن ماری پاری.
فیلمبردار : پی‌یر لوم.
آهنگساز(موسیقی متن) : گابریل یارد.
هنرپیشگان : ایزابل آجانی، ژرار دوپاردیو، لوران گِرِویل، فیلیپ کله‌ونو، کاترین بورمان، دانیل لوبرون، ماکسیم لورو، روژ پلانشون و آلن کونی.
نوع فیلم : رنگی، ۱۷۴ دقیقه.


پاریس، سال 1885. «کامی کلودل» (آجانی)، دختری بیست و دو ساله به یادگیری مجسمه‌سازی مشغول است. او که خود را مجسمه‌سازی مادرزاد می‌داند، با وجود نگرانی برادرش «پل» (گِرِویل) و دوستانش برای سلامتی او، هر روز با اشتیاق کار می‌کند و شب‌ها در جست‌وجوی خاک رس، زمین را می‌کند. او بعدها، شاگرد «اوگوست رودن» (دوپاردیو) می‌شود و به او دل می‌بازد، ولی پس از آنکه فرزندش را سقط می‌کند، این رابطه کم‌کم متزلزل می‌شود. وقتی تنها می‌ماند، خودش را وقف هنرش می‌کند و در خانه‌اش را به روی همه می‌بندد...
* فیلمی قابل اعتنا درباره یک زن مجسمه‌ساز فرانسوی که از هنرمندان برجسته پایان قرن نوزدهم به شمار می‌آید. «کامی» زنی است که از تضاد میان عشقش به مجسمه‌ساز بزرگ، رودن، و هویت خودش به‌عنوان یک هنرمند زجر می‌کشد. آجانی - که پس از خواندن داستان اصلی (کامی کلودل، 1864 - 1943) آرزوی ایفای این نقش را داشت - جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره ونیز 1989 و جایزه «سزار» بهترین بازیگر نقش اول زن را برای ترسیم واقع‌گرایانه زندگی زنی گرفت که تمام استعدادش را وقف هنرش کرد و در نهایت خودش همه چیز را ویران کرد. فیلم، داستان زندگی کامی را از بیست‌سالگی (که در مدرسه دختران جوان تحصیل می‌کند) تا چهل سالگی (که دچار اختلال روانی می‌شود) بیان می‌کند و نویتن - که فیلم‌برداری نام‌دار در فرانسه است - در این نخستین تجربه کارگردانی‌اش، شکنندگی و غم و تنهائی این زن را در فیلمی شاعرانه به تصویر می‌کشد.