خانم بامزه - Funny Lady

سال تولید : ۱۹۷۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : ری استارک
کارگردان : هربرت راس
فیلمنامه‌نویس : جی پرسن آلن و آرنولد شولمن، برمبنای داستانی نوشته شولمن.
فیلمبردار : جیمز وانگ هو
آهنگساز(موسیقی متن) : -
هنرپیشگان : باربارا استرایسند، جیمز کان، عمر شریف، رادی مک‌داول، بن‌ورین، کارول ولز، هایدی اورورک و لاری گیتس.
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۸ دقیقه.


سال 1930. «فانی برایس» (استرایسند) که اکنون از «نیکی آرنستاین» قمارباز (شریف) طلاق گرفته، متوجه می‌شود که بحران اقتصادی بر برودوی هم تأثیر گذاشته و فقط چند نمایش می‌تواند سرمایه لازم برای کار را فراهم کند. «بیلی رُز» (کان)، یک ترانه‌سرا، صاحب کلوب شبانه و سرمایه‌گدار تازه‌کار به عمد خودش را سر راه او می‌اندازد و در مورد او به‌عنوان ستاره جدید نمایشش تبلیغ می‌کند. «فانی» که از پُرروئی او خوشش آمده، بازی در نمایش را قبول می‌کند افتتاحیه نمایش نومید کننده است، اما با اصلاح کلی متن، کار به برودوی راه پیدا می‌کند. در پشت صحنه، «نیکی» (که حالا با زن ثروتمندی ازدواج کرده) به دیدن «فانی» می‌رود. به نظر می‌رسد که رابطه عاطفی آنان به انتها رسیده و به‌دنبال این، «بیلی» از ستاره جدیدش تقاضای ازدواج می‌کند؛ «فانی» که می‌خواهد هرچه زودتر «نیکی» را فراموش کند، به پیشنهاد او جواب مثبت می‌دهد. اما تعهدات کاری خیلی زود باعث می‌شوند تا آن دو از هم دور بیفتند («فانی» حالا بیشتر در لس آنجلس در یک نمایش رادیوئی کار می‌کند) و وقتی او به‌طور ناگهانی به دیدن «بیلی» در کلیولند می‌رود، متوجه می‌شود او دل‌باخته ستاره جدید خود، «الینور هولم» (اورورک) شده است. «نورما» (ولز)، دوست «فانی»، ترتیب ملاقاتی تصادفی با «نیکی» را در یک مسابقه چوگان می‌دهد و «فانی» قبول می‌کند که از این پس با هم باشند و سپس عمداً به «بیلی» تلفن می‌کند تا برنامه‌اش را به او بگوید. اما این رابطه همچنان ناموفق است و «فانی» متوجه می‌شود که «نیکی» مرد موردنظرش نیست. پس به سراغ «بیلی» می‌رود اما فقط موفق می‌شود او را با «الینور» گیر بیندازد. حالا هر دو در مورد طلاق به توافق می‌رسند و تصمیم می‌گیرند هرکس به راه خودش برود تا سال‌های دهه 1940 که بار دیگر «بیلی» از «فانی» برای شرکت در کار نمایشی‌اش دعوت می‌کند. اما «فانی» که حالا فهمیده به حمایت هیچ کس احتیاج ندارد، به تنهائی به راه خودش می‌رود.
* دنبالل فیلم دختر بامزه (ویلیام وایلر، 1968)، راه پُر دست‌انداز «فانی برایس» در زندگی‌اش را پی می‌گیرد، ولی به توفیق و اقبال آن فیلم دست نمی‌یابد. استرایسند همچنان با صدای جادوئی‌اش غوغا می‌کند و کان در نقش «بیلی رُز» جذاب است، هرچند که نمایش‌های «رُز» به‌خاطر پرداخت خنثای راس از دست می‌روند.