کاراته؛ هنر دفاع از خود

كاراته از جمله ورزش هایی است كه علاقه مندان زیادی را در اقصی نقاط جهان به خود جلب كرده است و میلیون ها نفر به انگیزه های مختلف به این ورزش روی آورده اند و سعی در آموزش و فراگیری فنون مختلف آن دارند.
متأسفانه در گذشته كاراته فقط به صورت تكنیك مبارزه ای مورد تمرین قرار می گرفته و به عنوان یك حربه خشونت آمیز به آن نگریسته می شد. در صورتی كه ارزش حقیقی كاراته تأثیر مستقیم بر روح و حاكم نمودن انضباط روحی و معنوی بر امور و شئون زندگی است. كاراته با یك روش تربیتی سخت جسمی و روحی، در نهایت انسان را به آرامش سوق می دهد و این هنر دفاع از خود دارای جنبه روحی و عرفانی باارزش است.
بسیاری از پویندگان راه كاراته این جنبه را مورد شناسایی قرار داده و به این مطلب پی برده اند.
كاراته علاوه بر جسم، روح را نیز تحت تأثیر خود قرار داده و آن را صیقل می دهد و از این طریق سالكان می توانند به طور محسوس یا نامحسوس بر مشكلات خویش غلبه كنند.كاراته كنونی مرهون تلاش هایی است كه با مطالعات و تحلیل و تمرین استادان فن به دست آمده است.
كاراته در بدو فعالیت به دلیل خطرناك بودن نمی توانست پایه و اساس یك ورزش باشد. برای آنكه كاراته نیز بتواند همانند جودو شكل یك ورزش جهانی را به خود بگیرد، بسیاری از تكنیك های خطرناك مانند ضربه زدن با نوك انگشتان به چشم ها و لگد زدن به زانوها را حذف و شدت ضربات به نقاط مختلف بدن حریف را محدود كرد.از آن زمان كاراته رشد سریعی كرد. مسابقات كاراته معمولاً روی تشكی به طول و عرض هشت متر انجام می شود كه «تاتامی» نام دارد.
كاراته نیز همانند سایر ورزش های رزمی شرقی در ایران ابتدا در محیط های نظامی فعالیت خود را آغاز كرد و سپس با گسترش تدریجی در جامعه مورد توجه نوجوانان و جوانان واقع شد.

منبع : روزنامه همشهری