نوستراداموس - NOSTRADAMUS

سال تولید : ۱۹۹۴
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : ادوارد سایمنز و هارولد رایشبنر
کارگردان : راجر کریستیان
فیلمنامه‌نویس : کنوت بوسر، پیرس آشوورت و کریستیان
فیلمبردار : دنیس کروسان
آهنگساز(موسیقی متن) : بارینگتن فلونگ
هنرپیشگان : چکی کاریو، ف. مورای ایبراهم، روتگر هوئر، آماندا پلامر، جولیا اورموند، آسومپتا سرنا، دایانا کوئیک و آنتونی هیگینز
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۸ دقیقه


ـ فرانسه، قرن شانزدهم. ̎میشل دو نوستر دام̎ (کاریو)، دانشجوی پزشکی در دانشگاه مون پلیه است. او که بیشتر طرفدار طب گیاهی و تجویز این داروهاست، از محافل پزشکی رانده می‌شود و به سراغ مهم‌ترین شخصیت پزشکی و طرفدار داروهای گیاهی، یعنی ̎اسکالینژه̎ (ایبراهم) می‌رود که کتابخانه‌ای عظیم و مخفی دربارهٔ علوم خفیه و خواص گیاهان دارد. از سوی دیگر ̎نوستر اداموس̎ سخت مورد شک دادگاه تفتیش عقاید است چون گاهی پیشگوئی‌هائی می‌کند که درست از کار در می‌آیند. شبی خودکشی دختر ̎اسکالینژه̎، ̎ماریگ (اورموند) را در خواب می‌بیند و مانع خودکشی او می‌شود. بعدتر با او ازدواج می‌کند و صاحب دو فرزند می‌شود. ̎نوستراداموس̎ همچنان با روش‌های خاص خود طبابت می‌کند، و در عین حال حادثه‌هائی را که در قرن‌های آینده رخ خواهند داد، پیشگوئی می‌کند. ̎ماری̎ و دو فرزندش بر اثر شیوع طاعون می‌میرند. دادگاه تفتیش عقاید کتابی ممنوع را در منزل او می‌یابد و حکم دستگیری‌اش صادر می‌شود. ̎نوستراداموس̎ با همهٔ کتاب‌ها فرار می‌کند. بعدتر با بیوه‌ای اسپانیائی به نام ̎ آن̎ (سرنا) ازدواج می‌کند، همهٔ کتاب‌ها را می‌سوزاند اما پیش‌گوئی‌هایش را منتشر می‌کند. در یکی از آنها که نوع مرگ ̎هانری دوم̎ (هیگینز)، شاه فرانسه را پیش‌گوئی کرده، توجه ̎کاترین دو مدیسی̎ (پلامر) همسر ̎هانری̎ را جلب می‌کند. ̎کاترین̎، ̎نوستراداموس̎ را از توطئه‌ای که ̎هانری̎ و محبوبه‌اش بر علیه او کرده‌اند آگاه می‌کند، اما ̎هانری̎ همان‌طور که ̎نوستراداموس̎ پیش‌گوئی کرده، می‌میرد. خواهر زن ̎نوستراداموس̎ او را به دادگاه تفتیش عقاید لو می‌دهد اما ̎کاترین̎ نجاتش می‌دهد. ̎نوستراداموس̎ همهٔ آیندهٔ ̎خانوادهٔ مدیسی̎ و نیز همهٔ آیندهٔ بشر را، ̎هیتلر̎، بمب اتمی و حتی ایدز را پیش‌گوئی می‌کند و سپس می‌گوید که آیندهٔ زندگی بشر روی کرهٔ خاکی در نهایت به زندگی او در قضا خواهد انجامید.
ـ این نخستین فیلم کریستیان، طراح صحنهٔ فیلم‌های جنگ‌های ستاره‌ای (جرج لوکاس، ۱۹۷۷) و بیگانه (ریدلی اسکات، ۱۹۷۹)، اثری طولانی و خسته‌کننده و ملال‌آور دربارهٔ زندگی پیش‌گوئی بزرگ قرن شانزدهم، دکتر نوستراداموس، کمترین میزان اطلاعات دربارهٔ زندگی، گذشته، عقاید، طرز تلقی و شکل پیش‌گوئی‌های این شخصیت را منتقل می‌کند، در عین حال که با کمترین سلیقه و فکر و کمترین موفقیت، فضای قرن شانزدهم، دادگاه‌های تفتیش عقاید، دربار فرانسه، خانوادهٔ مدیسی و همهٔ راز و رمزهای تاریخ و پشت پردهٔ تاریخی را باز می‌سازد. فیلم می‌کوشد یک نسخهٔ واقع‌گرایانه و واقع نمایانه از دورانی تاریخی و شخصیتی افسانه‌ای بسازد، اما در عین حال (به خصوص با نمایش صحنه‌هائی از جنگ جهانی دوم و وقایع روز تاریخی، از جان ف. کندی و صدام حسین و غیره) نوعی اعجاب سینمائی هم باشد، در عین حال که در همین لحظه‌ها ناگهان به قضاوت هم می‌نشیند، اما در نهایت به فیلمی سرد و کم حس و حال و با کمترین میزان موفقیت در ساختن فضا و باوراندن آدم‌ها و ایجاد علاقه در تماشاگر بدل می‌شود. حقارت و کوچکی فیلم در اثر نوع نمابندی، میزانسن‌ها و ساده‌انگاری کارگردان آنچنان چشم زننده است که سخت به باور می‌آید.