سلنیوم و ایدز

سوء جذبی كه در بیماران «آلوده به ویروس نقص ایمنی اكتسابی HIV مبتلا به ایدز» HIV/AIDS به وجود می آید میزان بسیاری از ریزمغذی ها از جمله سلنیوم را در بدن كاهش می دهد. كمبود سلنیوم با كاهش شمار سلول های دستگاه ایمنی، افزایش پیشرفت بیماری و خطر بالای مرگ در بیماران HIV/AIDS همراه است.
HIV/AIDS به تدریج دستگاه ایمنی را تخریب می كند و استرس ناشی از اكسیداسیون ممكن است آسیب بیشتری به سلول های ایمنی را باعث شود. مواد مغذی ضداكسیداسیون آنتی اكسیدانت مانند سلنیوم به حفاظت سلول ها از استرس ناشی از اكسیداسیون كمك می كنند، بنابراین به طور بالقوه پیشرفت بیماری كند می شود. سلنیوم همچنین ممكن است برای تكثیر HIV مورد نیاز باشد كه خود این امر به كاهش بیشتر سلنیوم در بدن می انجامد.
یك بررسی بر روی ۱۲۵ مرد و زن HIV مثبت كمبود سلنیوم را به میزان بالاتر مرگ به علت HIV ارتباط داده است. در یك بررسی كوچك بر روی ۲۴ كودك آلوده به HIV كه برای پنج سال تحت مشاهده قرار گرفته بودند، نشان داد كه افرادی كه میزان كمتری سلنیوم داشتند در سنین پایین تری فوت كردند. این وضعیت ممكن است بیانگر پیشرفت سریع تر بیماری در آنها باشد. نتایج این پژوهش ها برخی كارشناسان را به این نتیجه گیری رسانده است كه وضعیت سلنیوم در بدن ممكن است یك عامل پیش بینی كننده مهم در بقای افراد آلوده به HIV باشد.
پژوهشگران به بررسی رابطه میان سلنیوم و HIV/AIDS از جمله اثرات میزان سلنیوم بر پیشرفت بیماری و مرگ ومیر ناشی از بیماری ادامه می دهند. در حال حاضر شواهد محكمی در دست نیست كه برای افراد مبتلا به HIV/AIDS باید به طور روتین مكمل های سلنیوم تجویز شود، اما پزشكان ممكن است استفاده از چنین مكمل هایی را به عنوان بخشی از طرح درمانی كلی این بیماران در نظر بگیرند.
همچنین مهم است كه افراد HIV مثبت سلنیوم را در حد مقادیر مجاز در رژیم غذایی خود مصرف كنند.
http://dietary-supplements.info.nih.gov

منبع : روزنامه شرق