تازه‌های پزشکی امروز

● عسل و عفونت‌های مقاوم
افزایش بار مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک سبب توجه به تمامی جانشین‌های درمانی احتمالی حتی جانشین‌های قدیمی شده است. عسل به عنوان میکرب‌کش، در طب عامه معروف است و مقالات مربوط به تاثیر عسل (و قند گرانوله) در درمان زخم‌های عفونی به گذشته باز می‌گردد.
پژوهشگران با حمایت دولت و صنعت، خواص ضدمیکربی عسل «طبی» را مورد تحقیق قرار داده‌اند، این عسل توسط زنبور در خانه‌های سبز بسته تولید شده است. در بررسی‌های آزمایشگاهی فعالیت باکتریسیدال، از یک محلول ۴۰% عسل استفاده شد که به کشته شدن تمام ایزولاهای باکتریال مورد آزمایش از جمله استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‌ سیلین، اشریشیا فسیوم مقاوم به ونکومایسین و میکرب‌های گرم منفی مقاوم به چند دارو منتهی گردید. ۴۲ داوطلب سالم از پچ‌های پوستی آغشته به عسل استفاده کردند و روی آن به مدت ۲ روز با پلی یورتان پوشانده شد. در مقایسه با پچ‌های پوستی شاهد (بدون عسل و با پلی یورتان) در همان داوطلبان، پچ‌های پوشیده از عسل غالباً از نظر باکتری دارای نتایج کشت منفی بودند.
● پردنیزولون در نقرس حاد
طی یک بررسی اخیر در بیماران مبتلا به نقرس حاد، استفاده از پردنیزولون خوراکی موثرتر از ایندومتاسین و بهتر از آن تحمل شده است. این یافته‌ها، پرسش زیر را به ذهن آورده است: چگونه می‌توان پردنیزولون را با داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مقایسه کرد که ممکن است قدرت کمتری داشته و نیز نسبت به ایندومتاسین از سمیت کمتر برخوردار باشند؟
پژوهشگران تعداد ۱۲۰ بیمار تصادفی شده‌ی مبتلا به آرتریت حاد نقرسی و بدون مورد عدم استعمال NSAID را تحت درمان با پردنیزولون خوراکی (۳۵ میلی‌گرم در روز) یا ناپروکسن (۵۰۰ میلی‌گرم دو بار در روز) به مدت ۵ روز قرار دادند. تمامی بیماران توسط پزشکان مراقبت اولیه، ظرف ۲۴ ساعت از شروع اولیه و شناسایی بلورهای منوسدیم اورات در مایع سینوویال و یک معضل علامت‌دار در هر بیمار ارجاع شده بودند. تجویز پردنیزولون و ناپروکسن برحسب امتیاز درد که به فاصله‌ی ۱۲ ساعته با اشل آنالوگ دیداری ثبت می‌شد سبب رفع میزان مشابه درد شد. عوارض خطرناک در حداقل بود و میزان بروز آن در دو گروه مشابه بود. تمامی بیماران در پیگیری هفته‌ی سوم، رفع کامل نشانه‌ها را گزارش دادند.
● گلوله نقره‌ای و IBD
مدارکی حاکی از ایجاد بیماری التهابی روده (IBD) در نتیجه‌ی عدم تعادل ظریف نسبت میان دوگروه باکتری‌های روده گردآوری شده است:میکرب‌های همزیست روده که بالقوه پاتوژنیک هستند ولی به طور طبیعی پاتوژنیک نیستند pathobiont) ها (و آنهایی که دارای آثار حفاظت‌کننده هستند (symbiontها).
پژوهشگران با استفاده از دوتکنیک مستقر، در موش‌ها IBD به وجود آوردند: تجویز یک ماده‌ی شیمیایی از راه رکتوم که سبب پیدایش IBD یا ورود باکتری پاتوبیونت (همراه یاخته‌های CD۴+ عامل) در روده می‌شود. این پژوهشگران سپس نشان دادند که وارد کردن باسیلوس فراژیلیس که سیمبیونت انسانی است همزمان با وارد کردن عامل ایجادکننده‌ی IBD از بروز IBD جلوگیری می‌کند. این تاثیر حفاظتی به علت وجود یک پلی ساکارید در کپسول باسیلوس فراژیلیس به وجود می‌آید. این ملکول سبب تحریک تولید اینترلوکین ۱۰ می‌شود که یک سایتوکین ضدالتهابی است.
● هیپوترمی در ترومای سر
نتایج بررسی‌های حیوانی و بررسی‌هایی که شامل تعداد محدود کودکان بوده حاکی از آن است که ممکن است با استفاده از هیپوترمی پس از ترومای وارده به سر، پیامدهای نورولوژیک بهبود ‌یابند. طی یک کارآزمایی بین‌المللی، پژوهشگران ۲۲۵ کودک تصادفی شده (سن ۱ تا ۱۷سال)ی دچار صدمه‌ی تروماتیک مغز را تحت درمان هیپوترمی (درجه حرارت مری ۵/۳۲ درجه سانتی‌گراد (به مدت ۲۴ ساعت ) قرار دادند که ظرف ۸ ساعت پس از شروع صدمه آغاز می‌شد، عده‌ای هم تحت مراقبت معمول قرار گرفتند (نورموترمی).
۶ ماه پس از ترخیص، پیامد نامطلوب (ناتوانی شدید، حالت نباتی دائمی یا مرگ) در گروه هیپوترمی بیشتر از گروه نورموترمی بود. میزان مرگ و میر در گروه هیپوترمی بیش از گروه شاهد بود.
● سن ریه در سیگاری‌ها
مصنفان بازبینی Cochrane نتیجه گرفته‌اند که تدارک نتایج سنجش خطر زیست طبی برای افراد سیگاری مانند تراز کربن منوکساید بازدمی و نتایج اسپیرومتری سبب افزایش سرعت توقف سیگار نمی‌شود. آیا بهتر نیست نتایج اسپیرومتری را براساس «سن ریه» ارتباط دهیم؟ برای پاسخ به این مساله، محققان به صورت تصادفی شده به تعداد ۵۶۱ سیگاری (سن بیش از ۳۵، به طور متوسط ۱۷ سیگار در روز) نتایج اسپیرومتری را به صورت سن ریه (سن شخص سالم با همان نتیجه) یا به صورت عدد خام FEV۱ بدون توضیح بیشتر عرضه کردند. به تمامی شرکت‌کنندگان توصیه شده بود سیگار را ترک کنند و درمانگاه‌های ترک سیگار با آنها تماس گرفتند.
بعد از یک سال، میزان ترک سیگار (براساس غلظت کربن منوکساید و نمونه‌های بزاق) در گروه شاهد به طور قابل توجه پائین‌تر از گروه مداخله بودند. جالب آن که، در ۸۹ نفر (۱۶%) از شرکت‌کنندگان تشخیص تازه‌ی بیماری انسدادی ریه داده شد.
● درمان وابستگی الکل
میزان نوروترانسمیترهای وابسته به استرس درافراد وابسته به الکل بالا است. یکی از این نوروترانسمیترها، ماده‌ی P است که با پیوستن به گیرنده‌ای موسوم به گیرنده‌ی نوروکینین ۱ یا (NK۱R) دارای اثر فیزیولوژیک می‌شود.
یک گروه چندملیتی، موش‌هایی به وجود آورده‌اند که ژنNK۱R در آنها حذف شده است. در مقایسه با موش‌هایی با ژن طبیعی NK۱R، در موش‌های حذف شده به طور مشخص مصرف ارادی الکل کاهش یافته و نیز با الکل به آسانی آرام می‌گیرند.
به این ترتیب، این گروه یک کارآزمایی شاهددار تصادفی شده شامل ۵۰ بیمار بستری انجام داده است که تحت درمان وابستگی الکل بوده و میزان اضطراب‌شان زیاد بوده است. یک گروه از داروی LY۶۸۶۰۱۷ استفاده کرده‌اند که به NK۱R پیوسته و آن را غیرفعال می‌کرد و گروه دیگر از دارونما استفاده نمودند. تمامی بیماران به مدت یک هفته بستری و به طور کامل زیرنظر بودند. زمانی که تصاویر نوشابه‌های الکلی به بیماران نشان داده می‌شد، بیمارانی که از دارو استفاده کرده بودند به طور مشخص عطش مصرف الکل را فرو می‌نشاندند و میلی به مصرف نداشتند ولی در گروه دارونما این میل و عطش موجود بود. زمانی که چالش با تست معتبر شده‌ی ایجاد استرس انجام می‌شد، در بیماران تحت درمان با دارو، عکس‌العمل کورتیزول و فعالیت متابولیک (با استفاده از اسکن تصویرسازی تشدید مغناطیسی) در مناطق درگیر با استرس مغز کاهش یافته بود. آثار خطرناکی ضمن استفاده از دارو به دست نیامد.
● ختنه و احتمال STI
ختنه سبب حفاظت در برابر عفونت HIV می‌شود ولی فقط بعضی بررسی‌ها نشان داده است که این عمل سبب حفاظت در برابر سایر آلودگی‌های منتقله از راه نزدیکی نیز می‌گردد. طی یک همنوای تولد ۴۹۹ مرد دارای تجربه‌ی جنسی، محققان به صورت آینده‌نگر میزان STI گزارش شده توسط افراد را در سن ۲۱، ۲۶ و ۳۲ مورد ارزیابی قرار دادند. ۲۰۱ نفر از این مردان در سن ۳ سالگی ختنه شده بودند.
در سن ۳۲ سالگی، درصد مردانی که گزارش کردند دچار STI بوده‌اند ظاهراً در مردان ختنه شده و ختنه نشده مشابه بود (۴/۲۳ و۵/۲۳%). میزان شیوع STI در تمام موارد STI، STI باکتریال و STI ویرال در مردان ختنه شده و ختنه نشده‌ی تمام سنین مشابه بود. تطبیق از نظر ویژگی‌های رفتاری اجتماعی اقتصادی یا جنسی و سایر عوامل محدودکننده به طور قابل توجه سبب تغییر نتایج نمی‌شد.
● غربالگری سرطان کولورکتال
انجمن سرطان و کالج رادیولوژی آمریکا و نیروی کار گروه سرطان کولورکتال (شامل چندین گروه گاستروآنترولوژی) رهنمود جدیدی در بزرگسالان با احتمال متوسط برای غربالگری سرطان کولورکتال انتشار داده‌اند. این رهنمود برپایه‌ی ¸ رهنمود انتشار یافته، تهیه شده و با مقالات منتشره در ۵ سال گذشته، مقالات و خلاصه‌های چاپ نشده‌‌ی اعضای پانل خبرگان و عقاید و آرای خبرگان تکمیل شده است.
توصیه‌ها شامل آماده‌سازی یکی از موارد زیر است:
▪ انجام سالانه‌ی آزمون خون ناپیدا در مدفوع با استفاده از گایاک
▪ آزمون سالانه‌ی ایمونوکیمیکال مدفوع
▪ انجام سیگموئیدوسکوپی انعطاف‌پذیر هر ۵ سال
▪ انجام تنقیه‌ی با ریم با کنتراست مضاعف هر ۵ سال
▪ انجام کولونوگرافی توموگرافیک کامپیوتری هر ۵ سال
▪ انجام کولونوسکوپی هر ۱۰سال
▪ آزمون DNA مدفوع (‌‌با فاصله‌ی نامشخص‌)
این رهنمودها انجام آزمون‌هایی را تشویق می‌کنند که سبب تشخیص پلیپ‌های آدنوماتو و نیز سرطان می‌شوند (یعنی ۴ فرصت رادیولوژیک و آندوسکوپیک مذکور در فوق). تست DNA مدفوع اصولاً براساس اطلاعاتی توصیه شده است که حاکی از حساس بودن تست و اختصاصی بودن کمتر نسبت به FOBT ‌است. به همین ترتیب، توموگرافی کامپیوتری توصیه شده است زیرا حساسیت و اختصاصی بودن آن قابل قیاس با کولونوسکوپی سنتی است. اما این رهنمودها همچنین حاکی از نقایص اساسی این دو آزمون است. درهمنواهای غربالگری، آزمون‌های موجود DNA مورد ارزیابی قرار نگرفته‌اند و هزینه‌ی این آزمون‌ها بالاتر از سایر آزمون‌های مدفوع است و کثرت مناسب آزمون نامشخص است. محدودیت‌های موجود در توموگرافی کامپیوتری شامل تماس با اشعه، فقدان عمومی قرارداد شخص ثالث برای غربالگری و نتایج وابسته با عامل با تلاش‌های کیفیت مطمئن است که تاکنون رشد و توسعه نیافته است.
● استنت‌گذاری رگ اصلی چپ
اطلاعات اولیه و مشاهده‌ای حاکی از آن است که مداخله‌ی پرکوتانه‌ی کرونر با استنت‌گذاری در بیماران مبتلا به استنوز شریان کرونر اصلی چپ (LM) محافظت نشده مطمئن و موثر است. طی یک بررسی تصادفی شده، محققان پیامدها را در ۱۰۵ مورد از این بیماران مورد مقایسه قرار داده‌اند که استنت‌گذاری شده یا گرافت بای پس شریان کرونر شدند. تمامی بیماران برای هر دو روش مناسب تشخیص داده شده بودند.
متوسط زمان پیگیری ۲۸ ماه بود. بهبودی اجکشن فراکشن بطن چپ بعد از ۱۲ ماه، نقطه‌ی پایانی اولیه در گروه PCI (۳/۳%) بالاتر از گروه CABG (۵/۰%)بود. میزان بروز حوادث خطرناک بعد از ۳۰ روز در گروه PCI پائین‌تر از CABG بود و در گروه PCI بعد از ۱۲ ماه به سمت بهبود بقای حیات پیشرفت می‌کرد. تسکین آنژین بعد از ۶ ماه در گروه CABG بهتر از PCI بود ولی بعد از ۱۲ ماه در دو گروه مشابه بود. در گروه PCI ترومبوز استنت بروز ننمود.
● انسولین زودرس فشرده ورمیسیون
هیپوگلیسمی طولانی به سلول های بتای لوزالمعده آسیب رسانده در پیشرفت سیر دیابت نوع دوم سهیم است. در بیمارانی که به تازگی دیابت آنها تشخیص داده شده است، درمان کوتاه با انسولین فشرده به یوگلیسمی درازمدت تر بدون فارماکوتراپی منتهی شده است. معلوم نیست که آیا این مزیت ناشی از حذف زودرس سمیت گلوکز است یا حاصل تاثیر دیگر انسولین است.
برای روشن شدن این یافته ها، محققان به صورت تصادفی شده ۳۸۲ بزرگسال را تحت درمان با یکی از سه داروی اساسی قرار دادند. دیابت نوع ۲ در این افراد به تازگی تشخیص داده شده بود: انفوزیون دائمی زیر جلدی انسولین (CSII از طریق پمپ)، تزریقات متعدد روزانه ی انسولین (MDI که در زمان خواب از NPH و انسولین رگولار پیش از غذا استفاده می شد) یا داروهای خوراکی ضد دیابتی (یک سولفونیل اوره، متفورمین یا هر دو). دوز دارو بر اساس رسیدن گلوکز ناشتا و بعد از غذا به مقدار هدف عیار سنجی می شد. ۳۰ بیمار که به حالت یوگلیسمی euglycemia نرسیدند یا دچار عوارض جانبی داروها شدند از بررسی کنار رفتند. بعد از ۲ هفته با رژیم موفق، بیماران دیگر فارماکوتراپی نمی شدند مگر آنکه گلوکز خون ناشتا یا بعد از غذا از میزان هدف بالاتر می رفت. بخشی از این بررسی با پشتیبانی مالی کارخانه ی سازنده ی انسولین انجام شده بود.
بسیاری از شاخص های متابولیک میان سه گروه در ابتدا و بلافاصله پس از مداخله مشابه بود. بعد از یکسال پیگیری، رمیسیون به طور قابل توجه در بیماران دو گروه انسولین بسیار بهتر از گروه داروهای خوراکی بود.

منبع : هفته نامه پزشکی امروز