پای صحبت قدیمی‌ها

● Jean-Michel Blanchard
▪ درسم را پس دادم
۴۹ ساله و از سال ۱۹۷۶ در سمت مربیگری است. نایب قهرمانی کاتای تیمی جهان در ۱۹۸۶. امتحانش را مقابل Kase و Enoeda در ۱۹۷۲ پس داده است.
”هر روز بعد از فراغت از کار، دو ساعت کار می‌کردیم. مثل یک مرحله محرمانه می‌ماند تو مسئولی باشگاه سبکت را معرفی می‌کنی. این مرحله نقطه عطفی در زندگی رزمی من است. یک کلید، یک مرحله که سی‌وپنج سال بعد هنوز مثل روز مرگی من است. من درسم را پس دادم. من برای کاراته سرمایه‌گذاری کردم.“
● Philippe Cadoret
▪ یک لحظه جادوئی
دان ۴ کونگ فوست، بیست و چهار سال است کار می‌کند، بدون این‌که همه عنوان‌هایش را بشماریم باید بگوئیم قهرمانی مبارزه جهان است.
”قبل از کمربند مشکی کارآموزی است بعد آن حرفه‌ای، غیر از اجراء فنون باید چیزی حدود پنجاه صفحه از آنچه در طول پنج سال آموخته بودم، کنفرانس می‌دادم که چیزی حدود سه ساعت طول کشید. و وقتی بالاخره دریافت کردم، احساس غرور داشتم. یک لحظه جادوئی بود. احساس احترام و انعطاف نسبت به اصول کونگ‌فو پیدا کرده بودم.“
● ALain Floquet
▪ خیلی هیجان‌زده بودم
دان ۸ دارد. رئیس فنی آیکی ـ بودو در F.F.A.A.A است و پنجاه سال سن دارد.
”من کمربند مشکی‌ام را ۱۹۵۹ گرفته در دوجوی پارمانیته و همراه جیم الشیخ.
خیلی استرس داشتم برای من خیلی مهم بود. باید یک Aikai-Ju-Jitsu را یک فاصله کوتاه نشان می‌دادم. تعادلم را از دست دادم و استاد الشیخ به من گفت: یک‌بار دیگر و این دفعه آخرین دفعه است. این‌بار خیلی مراقب بودم، می‌خواستم استادم را خوشحال کنم. پس حواسم را جمع تعادلم کردم. مسیر کمربند مشکی باز کردن یک در یا درست‌تر بگویم یک کلید برای ایجاد تغییر است. کودکی و نونهالی را طی می‌کنیم تا به نوجوانی و جوانی برسیم. اساس کار باید درست باشد تا زندگی بشر اطمینان‌بخش باشد.
● Gilbert Gruss
▪ نوعی تشریفات
۶۱ ساله، دان ۸، از قدیمی‌های کاراته است. قهرمان تیمی ۱۹۷۲ جهان. کمربند مشکی‌اش را ۱۹۶۷ از اولین مربی‌اش Rolancl Habersetzer گرفته است. ”مسئله مربوط به دان یک او محرمانه بود. خصوصاً کمربند مشکی مسئله خیلی مهمی بود. که هر کس بنا به روحیات خودش از آن برداشتی کرد. من آن‌را دوبار گذراندم. به خاطر اشتباهی که در اجراء کاتا مرتکب شدم.
امتحان به نوعی تشریفاتست. برنامه کاتاها خیلی مفصل‌تر از امروز بود (۵ هی‌یان)، برعکس فنون و کومیته، چون مبارزه با وجود داور نبود.“
● Jeague Tapol
▪ به زحمت جرأت بستن کمربند را پیدا کردم
۴۹ ساله، قهرمان ۱۹۸۶ جهان، دان ۶ کاراته، او کمربندش را با Paschy Roger بسته است. ”سال ۱۹۷۵ کمربند مشکی اسطوره‌ای بود، سمبل قدرت به حساب می‌آمد. فکر می‌کردی که فرد متفاوتی شده‌ای. وقتی آن‌را دریافت کردم به زحمت جرأت بستن آن‌را داشتم. با خودم می‌گفتم: باید خیلی روی خودم کار کنم. انگار مشکی سمبل کاری است که آدم باید روی خودش و با خودش بکند. استاد باید قبل از گذراندن آزمون کمربند توانائی‌های روحی، جسمی و معنوی هر شاگرد را به‌نوبه خودش تقویت کند.“
آیا بروس‌لی مخالف کمربند مشکی بود؟
اژدهائی کوچک معتقد به تأسیس یک سیستم تعیین درجه بود. یک دوره Yinyang مشتمل بر دو نشان با رنگ‌های متفاوت. ولی این عقیده را رها کرد. چون به این عقیده رسید که جیت‌کان‌دو را در هیچ فرمی نمی‌شود محدود کرد ولی مخالف کمربند مشکی نبود. او از روش‌های مبارزه‌ای ایراد می‌گرفت.اتفاقاً او خیلی بیشتر از آنچه که مردم فکر می‌کردند، سنتی بود. مثلاً در سال‌های ۶۰ بعد از موفقیت ”Frelon Vert“ از تأسیس یک شبکه بزرگ کونگ‌فو سرباز زد. با این‌که در همان دوره مشکلات مالی فراوان داشت.
● Anton Gessink
هلندی ۷۰ ساله که سال ۱۹۶۱ را در ژاپن گریه انداخت. قهرمان جودوی جهان است. سال ۱۹۶۴ کامی‌ناگا را زد در بازی‌های المپیک توکیو و بالاخره روز پیروزیش؟ اراده آهنین، فیزیک استثنائی و علی‌رغم ایده‌های نو در جودو یکی از هزاران شاگردان ژاپنی‌ها باقی‌مانده است.
● Dominique Velera
به او لقب ”سلطان“ داده‌اند او مرد رویائی خیلی از کاراته کاهاست. قهرمانی تیمی ۱۹۷۲ جهان. چهار بار قهرمان اروپا. و این هنر افسانه‌ای را مثل یک ژنرال در قهرمانی‌های جهان اداره کرده است. به فول کنتاکت هم روی آورد و از این بابت هم در اروپا اعجو‌به‌ای است. امروز بیشتر به کاراته کنتاکت می‌پردازد. مبارزه روح، با ویژگی‌های استثنائی و جذاب.
● Henry Plee
کمربند قرمز می‌بندد چون دان ۱۰ دارد و مسلماً از ژاپن دریافت کرده است بدون این‌که خودش خواسته باشد. خیلی زودتر از این که کاراته شناسانده شود به سمت آن جذب شد. پنج تن از اساتید را به فرانسه دعوت کرد. ۱۹۵۴ بود که فدراسیون فرانسوی کاراته و بوکس آزاد را تأسیس کرد و ۱۹۶۰ فدراسیون جودو را راه انداخت. و بالاخره هفده سال بعد F.F.K.A.M.A توسط او راه‌اندازی شد.
● Gichin Funakoshi
متولد ۱۸۶۸ اکیناوا. کاراته را از ۱۲ سالگی شروع کرد با استاد آزاتو. در بیست و یک سالگی در باشگاه ناها مربیگری را شروع کرد. سال ۱۹۲۱ در مقابل پرنس امپراطوری نمایشی اجراء کرد و سپس به لطف جیگورو کانو هنرش را در توکیو بسط داد. ولی مدت سه سال طول کشید تا تعدادی شاگرد پیدا کرد. اولین دوجوی خود را سال ۱۹۳۸ بنا کرد به نام ”شوتوکان“ که سبکی ناشناخته الهام گرفته از شورتیه اکیناوا بود که وارد ژاپن شد. بعدها شاگردانش سبک شوتوکان را در سرتاسر جهان منتشر کردند.

منبع : مجله‌رزم‌آور