مکتب فرومایگان - SCHOOL FOR SCOUNDRELS

سال تولید : ۲۰۰۶
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : دانیل گلدبرگ، گایر کوزینسکی و تاد فیلیپس
کارگردان : فیلیپس
فیلمنامه‌نویس : اسکات آرمسترانگ و فیلیپس، برمبنای فیلم‌نامه هال چستر، پاتریشا مویز از رمانی نوشتهٔ استیون پاتر
فیلمبردار : جاناتان براون
آهنگساز(موسیقی متن) : کریستوف بک
هنرپیشگان : بیلی باب تورنتن، جان هدر، جاسیندا بارت، مت والش، هوریشیو سانس، تاد لوئیزو، مایکل کلارک دانکن، جوآن بارون و پل شیر
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۸ دقیقه


̎راجر̎ (هدر) مرد نیویورکی مستأصل و درمانده‌ای است که اضطراب و نگرانی درونش را خورده و هیچ اعتمادبه‌نفسی ندارد. ̎راجر̎ برای مقابله با نقطه‌ضعف‌هایش در یک کلاس ̎زیرزمینیِ̎ ̎اعتماد‌ نفس‌دهی̎ ثبت‌نام می‌کند که ̎دکتر پی̎ (تورنتن) آن را می‌گرداند. ̎دکتر پی̎ به کمک دستیارش، ̎لشر̎ (دانکن) اغلب از روش‌های نامتعارف و خطرناکی بهره می‌برد، ولی موفقیت در درس‌هایش را تضمین می‌کند. هم‌کلاسی‌های ̎راجر̎ نیز یک مشت آدم ̎ناجور̎اند: ̎والش̎ (والش)، که به زمین و زمان می‌زند تا خود را از زیرزمین خانهٔ مادرش رها سازد و به‌ جائی دیگر اسباب بکشد؛ ̎دیه‌گو̎ (سانس)، مردی زن‌ ذلیل و ̎ایلی̎ (لوئیزو)، مردی خجالتی که دنبال عشق زندگی‌اش می‌گردد. ̎راجر̎ آرام آرام اعتمادبه‌نفس خود را بازمی‌یابد و شاگرد اول کلاس می‌شود و حتی جرأت می‌کند تا از ̎آماندا̎ (بارت)، زنی که دوست دارد، تقاضا کند که شامی با هم بخورند. اما دیری نگذشته که ̎راجر̎ پی می‌برد، موفقیت دانشجوها، به جنبهٔ رقابتی شخصیت استادشان دامن زده و از این‌رو، خیلی زود، ̎دکتر پی̎ آستین بالا می‌زند تا زندگی شخصی و حرفه‌ای ̎راجر̎ را نابود کند. هیچ‌چیز جلودار ̎دکتر پی̎ نیست و بنابراین ̎راجر̎ برای ان‌که شخصیت واقعی ̎دکتر پی̎ را به ̎آماندا̎ بشناساند باید از دوستان جدیدش کمک بگیرد و استاد را در میدان خودش شکست بدهد.
● حتی حضور پُرقدرت تورنتن نیز نتوانسته این فیلم را در جایگاه یک کمدی رفتارهای اجتماعی یا حتی یک کمدی ساده بنشاند. این فیلم با آن سوژه‌ای که داشته، آشکارا یا باید به فیلمی محبوب با طنزی کوبنده تبدیل شود یا زیر بار بی‌مزه‌گی و بدسلیقگی خرد می‌شده است. اما نه این شد و نه آن. کسانی که مصالح اصلی این فیلم را می‌شناسند (کمدی انگلیسی ساخت ۱۹۵۹ به کارگردانی رابرت هیمر و با بازی تری ـ توماس و البته با درون‌مایه و لحنی متین‌تر) تعجب خواهند کرد که چنان فیلمی، دستمایهٔ یک فیلم جریان اصلی هالیوود، آن هم برای مخاطبان جوان سال ۲۰۰۶ قرار گرفته باشد. فیلیپس، کارگردان/ تهیه‌کننده که یکی از نویسندگان فیلم‌نامه نیز بوده، آشکارا، ارتباط عاطفی لازم را با داستان و شخصیت‌ها برقرار نکرده و احتمالاً به همین خاطر است که شخصیت‌های هدر و تورنتن تا بدین حد نچسب و پیش‌پاافتاده جلوه می‌کنند. فیلم نیز مثل مردان بی‌اراده و بی‌رمق‌اش، جرأت نکرده، پیش‌داوری‌های مخاطب را در این زمینه که مرد و مردانگی یعنی چه ـ یعنی کل نیت و هدف فیلم ـ به چالش بطلبد.