علی‌نقی وزیری: زندگی و گزیده آثار

تاریخ نشر : ۸۵۰۵۰۲
تیراژ : ۱۰۰۰
تعداد صفحه : ۶۰
نوبت چاپ : ۱
شابک : ۹۶۴-۸۶۶۴-۶۴-۱
شماره کنگره : ۸۵۵۰۲۰۰۸
رده دیویی : ۸fa۲.۶۲
محل نشر : تهران
جلد : شومیز
قطع : رقعی
زبان کتاب : فارسی
نوع اثر : گردآوری
نویسنده : ایوبی - وحید

پنجمین شماره از این مجموعه مشتمل است بر معرفی علی‌نقی وزیری ـ از چهره‌های برجسته در نمایش و موسیقی ـ و آثار او. گفتنی است او در سال 1266 هـ ش در تهران به دنیا آمد و توانست نزد دو چهره‌ی برجسته‌ی موسیقی یعنی میرزاعبدالله و آقاحسین‌قلی، هنرجویی کند. سپس برای ادامه‌ی تحصیل به اروپا رفت. وزیری در اروپا فقط به فراگیری موسیقی بسنده نکرد، بلکه کوشید به هنر که در آن روزگارن صنعت خوانده می‌شد. توجه کند و از رشته‌های مختلف آن بهره گیرد. در همان‌جا بود که سلسله مقالاتی را در زمینه‌ی صنایع مستظرفه، صنعت و صنایع مصنوع نوشت و در نشریه‌ی ایرانشهر ـ که در برلین منتشر می‌شد ـ به چاپ رساند. وی پس از بازگشت به ایران در سال 1302 کوشید تا مجمعی را به نام 'کلوپ موزیکال' برپا کند. اگرچه زمینه‌ی اصلی اندیشه‌ی وی موسیقی بود، اما عمدتا به لحاظ آن که اپرا میان موسیقی و نمایش وجود داشت، تلاشش در کلوپ موزیکال، بر گسترش اپرا و اپرت هم قرار گرفت. در این کلوپ، استادان ادب ایران مانند علی‌اکبر دهخدا، سعید نفیسی، رشید یاسمی، عباس اقبال، نصرالله فلسفی، محمد حجازی، و رضا کمال شهرزاد هم شرکت می‌کردند و در خصوص مسائل ادبی و هنری گفت‌وگو می‌کردند. وزیری در اسفند 1305 کنسرتی را در مدرسه‌ی عالی موسیقی اجرا کرد و در آن پانتومیم لاسی‌ها را به صحنه برد. از بهترین ابتکارات وزیری در عرصه‌ی نمایش و موسیقی، چاپ مطالب کوتاهی درباره‌ی برنامه و توزیع آن بین تماشاچیان به منظور اطلاع‌ یافتن آن‌ها از چگونگی اجرا و ارتقای سطح دانش عمومی افراد از هنر نمایش و موسیقی است. از جمله نمایش‌های وی می‌توان این نمونه‌ها را برشمارد: دزدی بوسه، اسپرت دایی‌مچل، نمایش دختر ناکام، جدایی (درام موزیکال)، اپرت گل‌رخ، و اپرت دایی کچل، برای نمونه درام 'جدای' درباره‌ی جمعی زن و مرد است که از محارم یک‌دیگرند و در مجلس عروسی به عیش و کامرانی مشغولند که در این حال با خبر حمله‌ی دشمن به خاک میهن و ابلاغیه‌ی دولت مبنی بر حضور جوانان 25-20 ساله در میدان جنگ مواجه می‌شوند. این خبر مجلس شادی آن‌ها را به اندوه تبدیل می‌کند، اما در این حال جوانی بذله‌گو دیگران را به رقص می‌طلبد. در پایان نیز مقاله‌ای از وزیری با عنوان 'هنر نمایش' به چاپ رسیده است.