ماکارونی - Maccheroni

سال تولید : ۱۹۸۵
کشور تولیدکننده : ایتالیا
محصول : دینو دِ لورنتیس، اورلیو دِ لورنتیس و فرانکو کومیتری.
کارگردان : اتوره اسکولا.
فیلمنامه‌نویس : روگرو ماکاری، فوریو اسکارپلی و اسکولا.
فیلمبردار : کلودیو راگونا.
آهنگساز(موسیقی متن) : آرماندو ترووایولی.
هنرپیشگان : جک لمون، مارچلو ماسترویانی، داریا نیکولودی، ایزا دانیلی، ماریا لوئیزا سانیلا، پاتریتسیا ساکی و برونو اسپوزیتو.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۴ دقیقه.


«رابرت» (لمون) چهل سال پس از دورانی که همراه ارتش آمریکا در ناپل بوده، به این شهر باز می‌گردد تا گرفتاری‌های زندگی کنونی‌اش را به‌عنوان یک مدیر بازرگانی پُرمشغله به فراموشی بسپرد. او با «آنتونیو» (ماسترویانی) ملاقات می‌کند، برادر دختری که «رابرت» سال‌ها پیش دوست می‌داشت، و آن دو با هم صمیمی می‌شوند. «آنتونیو» که یک نویسنده موفق داستان‌های اشک‌انگیز در ناپل است، فاش می‌کند که سال‌هاست از طرف «رابرت» نامه‌هائی برای خواهرش (دانیلی) - که حالا خودش مادربزرگ است - می‌فرستد که در آنها «رابرت» خبرنگاری متهور و بی‌باک و همواره درگیر ماجراهای باورنکردنی معرفی می‌شود. «رابرت» ابتدا عصبانی می‌شود اما بعد حس می‌کند که این قهرمان جعلی جایگزین رضایت‌بخشی برای زندگی روزمره ملال‌آور او است. به‌ویژه وقتی پسر «آنتونیو» (اسپوزیتو) با تبهکاران ناپلی دچار مشکل می‌شود، «رابرت» واقعاً به قالب شخصیتی که در نامه‌ها توصیف شده بود در می‌آید و به کمک «آنتونیو» می‌شتابد.
* خط داستانی فیلم - بوروکرات بدبین آمریکا که به ایتالیا می‌رود و در آنجا گرمای معنی بخش زندگی را دوباره کشف می‌کند - یادآور آوانتیِ بیلی وایلدر (1972) است و به‌ویژه حضور لمون در هر فیلم این شباهت - و بار کمیک ماکارونی - را تقویت می‌کند. در هر حال فیلم اسکولا در مقایسه با آثار قبلی او قطعه سبک دلانه‌ای است درباره رفاقتی که فارغ‌ از جدائی‌های فرهنگی و ملی قوت می‌گیرد و غم غربتی لطیف دارد که بازی‌های درخشان لمون و ماسترویانی آن را می‌آراید.