یادت باشد که می‌میری - MEMENTO MORI

سال تولید : ۱۹۹۱
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : لوئیس مارکس
کارگردان : جک کلیتن
فیلمنامه‌نویس : جینی سیمز، آلن کلی و کلیتن، بر مبنای رمانی نوشتهٔ میوری یل اسپارک
فیلمبردار : رمی آدفارسیان
آهنگساز(موسیقی متن) : ژرژ دلرو
هنرپیشگان : مگی اسمیت، مایکل هوردرن، رنی اشرسن، استفانی کول، تورا هرد، ماریس دنهم، جان وود، پیتر ائر و سیریل کیوساک
نوع فیلم : رنگی، ۹۹ دقیقه


ـ لندن، دههٔ ۱۹۵۰، فردی ناشناس به ̎لتی کولستن̎ هفتاد و نه ساله (کول) مدام زنگ می‌زند و از پشت تلفن فقط یک پیام به او می‌دهد: ̎یادت باشد که می‌میری.̎ ̎گادفری̎ (هوردرن) برادر هشتاد و هفت ساله‌اش از او دعوت می‌کند چند روزی را با او و همسرش، ̎چارمیان̎ (اشرسن) بگذراند. ̎چارمیان̎ هشتاد و پنج ساله که نویسندهٔ معروفی بوده، حالا کم‌ بنیه و گیج شده و به شدت افسوس از دست دادن پیشخدمت و همنشین قدیمی‌اش، ̎جین تیلر̎ هشتاد و دو ساله (هرد) را می‌خورد که در بیمارستانی بستری است. ̎گادفری̎ و ̎لتی̎ در مراسم سوزاندن جسد ̎لیزا بروک̎ (که ̎گادفری̎ قبلاً او را می‌شناخته) به ̎میبل پتی گرو̎ (اسمیت) بر می‌خورند. ̎پتی گرو̎، هفتاد و سه ساله و شاداب، پیشخدمت ̎لیزا ̎ بوده و حالا انتظار دارد که ثروت ̎لیزا ̎ به او برسد. اما هنگامی که ارث مربوطه به ̎گای لیت̎ هشتاد ساله (دنهم)، یک منتقذ ادبی، می‌رسد، ̎پتی گرو̎ دعوت ̎کولستن‌ها ̎ را قبول می‌کند و به عنوان همدم مزدبگیر ̎چارمیان̎ در خانه‌شان مشغول به کار می‌شود. تلفن‌های ناشناس به ̎لتی̎ ̎خانوادهٔ کولستن̎ و آشنایان نزدیکشان ادامه پیدا می‌کند. ̎گادفری̎ به ̎اریک̎ (ائر)، پسر پنجاه و دو ساله‌اش شک می‌برد. ̎هنری مور تیمر̎ هفتاد ساله (وود)، یک بازرس پلیس بازنشسته و از علاقمندان ̎چارمیان̎، تحقیقات خود را در این زمینه آغاز می‌کند. یک شب آدم متجاوزی که وارد خانه شده، ̎لتی̎ را تا حد مرگ کتک می‌زند. ̎مورتیمور̎ موضوع را با پلیس در میان می‌گذارد. پلیس، تلفن‌هائی را که به خانهٔ ̎لتی̎ شده، ضبط می‌کند ولی بر روی نوار فقط صدای گیرنده شنیده می‌شود. ̎مورتیمر̎ دیگر شک نمی‌کند که مزاحم تلفنی، خود ̎مرگ̎ است. ̎چارمیان̎ در نوانخانه به ̎جین تیلر̎ می‌پیوندد و دوتائی مشغول صحبت می‌شوند. تلفن زنگ می‌زند ولی آن دو به صحبت‌های خود ادامه می‌دهند.
ـ فیلمی تلویزیونی از شبکهٔ BBC که پس از موفقیت اثری مثل رانندگی برای خانم دیزی (بروس برسفورد، ۱۹۸۹) که نشان داد یک پیرزن (جسیکا تندی) هم می‌تواند شخصیت اصلی یک فیلم پرفروش باشد، چراغ سبز تولید گرفت. کلیتن، کارگردان کهنه کار انگلیسی فیلم را در آستانهٔ هفتاد سالگی با یک بودجهٔ محدود ساخت و فیلم هم البته به جز بازی خیره کنندهٔ اسمیت، چیز دندان‌گیری ندارد. یادت باشد که می‌میری، بر مبنای رمان پرفروشی از اسکات که برای نخستین بار در سال ۱۹۵۹ به چاپ رسید، ساخته شده و در حد یک فیلم تلویزیونی کار قابل قبولی است.